Ιούλιος...Παρασκευή...περασμένα μεσάνυχτα...οδός Μιχαλακοπούλου...Αθήνα...

Τα βήματα μας, μας έφεραν αυτό το ζεστό βράδυ στο παλιό μας στέκι.
Πρώτη επίσκεψη μετά την αλλαγή στην ιδιοκτησία και στον όνομα του μαγαζιού.
Είσοδος στα 15Ε (αλλά εμείς κάναμε χρήση των προσκλήσεων που μας είχαν δώσει στο Γκάζι).
Μπαίνοντας διαπιστώσαμε ότι ο χώρος δεν έχει αλλάξει (σχεδόν) καθόλου.
Χωροταξικά το νέο FBI, πατάει στα βήματα του παλιού Grand Ritorno.
Το μπαρ παραμένει στη δεξιά πλευρά, η πίστα στη μέση της σάλας κλπ.
Μόνη διαφορά, ένα κάποιου είδους παραβάν, που καλύπτει τους καναπέδες που γίνονται οι χοροί, από τα αδιάκριτα βλέμματα των θαμώνων.

Κόσμος σχετικά λίγος (για παρασκευή) και καμιά ντουζίνα κοπέλες έδωσαν το παρόν εκείνη τη βραδιά.
Σόρρυ που δεν συγκράτησα όλο το ρόστερ, αλλά θυμάμαι ονομαστικά μόνο τις τέσσερις γυναικάρες που μου έκαναν εντύπωση: τις γνωστές σε όλους Μιλένα και Μπιάνκα (πρώην Αλκατράζ και Κίνκυ Όπερα), την Άννα μια όμορφη μπαμπάτσικη νεαρή παρουσία και την Έλενα μια ξανθιά προμιλφ με πολύ ωραίο μοντελέ σώμα!
Οι κοπέλες δεν είναι ιδιαίτερα πιεστικές προς τους πελάτες. Το αντίθετο μάλιστα. Θα έλεγα ότι είναι μάλλον "ψυχρές" στο πλησίασμα τους (όσες ήρθαν και μας μίλησαν).

Απλός χορός στα 10Ε και πρίβε στα 50Ε. Τα ποτά για τις κοπέλες είναι 10, 20, 30 και 60Ε (αν θυμάμαι σωστά τις τιμές).
Η εξυπηρέτηση από το προσωπικό ήταν πολύ καλή. Η μουσική απλά οκ και σε κανονικά ντεσιμπέλ.

Η αλήθεια ειναι οτι εκεινο το πρωι, ειχα αρκετές ορέξεις... Κοινως πολλές κα@λες! Κατι η μικρη που δεν μου εκατσε το προηγουμενο βραδυ, κατι οι κριτικές που διαβασα για την Μαργαρίτα και παρα τον καυσωνα πηγα ως υπνωτισμένος στον οικο. Ηταν περιπου 11.30 το πρωι. Μονος στον καθαρό χώρο όπου η πολυ ομιλιτική και ευγενική (Ρωσίδα;) τσατσα μου παρουσίασε την ΜΑργαρίτα. Ηρθε γυμνοστηθη και το βλεμα μου καρφώθηκε στα ωραια ποδια και στα σχετικά καλοσχηματισμενα 2,5-3αρια στηθη της. Περασα στο δωματιο και η μικρη Τσεχα ηρθε μετα από 5-10 λεπτα. Μολις ειδα το προσωπο της ηθελα να φυγω. Αποκρουστικό. Παραμορφωμενο. Μαλλον από εγκαυματα… Δεν κοιταξα πιο προσεκτικα γιατι με χαλασε πολύ. Κατι δεν πηγαινε καλα παντως, κακη πλαστική, ατυχημα, κατι…
Με το που καθισε στο κρεβατι ανοιξε ένα προφυλακτικο, πριν καν προλαβω να μιλησω. Οκ,,, ειπα, τι να κανουμε … Ας δοκιμασω… Ο προ-επισκεψεως πολύ ορεξατος φαλος μου έγινε καθολου ορεξατος. Αρχισε να μου τον παιζει μεχρι που ανεβηκαμε επιπεδο οποτε και περασε το προφυλακτικο… Πιπα γρηγορη αλλα καλη. Χωρις ιδιεταιρη επιμελεια όμως…. Καποια στιγμη την γυρισα στο πλαι και αρχισα να την γα@αω αργα στην αρχη και πιο δυνατα στη συνεχεια απολαμβανοντας τα βυζακια της ταυτοχρονα. Δεν εβγαλε αχνα… ουτε καν ανασες δυνατες. Μετα την τοποθετησε ιεραποστολικο και χουφτωνοντας με δυναμη τα οπισθια της την πηρα πολύ βαθια και δυνατα οπου αρχισε να βογκαει καποια στιγμη. Καλη σε ότι της ζηταγα αλλα πο δικη της συμμετοχη μπααααα…. Της ζητησα να τελειωσω στο στομα της εισπρατωντας της απιστευτη απαντηση, «αν εχω κι άλλο προφυλακτικο» ! Της λεω «ποιος ξερει αν εχεις κι άλλο»? «Δες το κομοδινο» μου λεει! Ελεοςςςς !! Τελοσπαντων ειχε κι άλλο. Μ αρχισε μια μηχανικη γρηγορη πιπα με χερι οπου δεν μπορουσα να τελειωσω με τιποτε ! Την ξαναεβαλα στο πλαι και την σφυροκοπησα πολύ αγρια οπου κρατιοταν απ το κρεβατι βογκώντας αρκετα μπορω να πω μεχρι που τελειωσα. Με εβγαλε από μεσα της βιαστικα και αποχωρησε…
Από εμφανιση, εγω θελω να ξεχασω το προσωπο της… Σωμα καλο, λεπτο με λεπτο κωλο όμως που δεν με φτιαχνει και λιγο κοιλιτσα αλλα ωραια κοιλιτσα. Και νέο κοριτσι γενικως.
Συμμετοχη, μετρια…

Επισκεψη Πεμπτη 31-7-15 πρωινη βαρδια. Εργαζομενη ηταν η Ιωαννα, 30αρα ρουμανα, μελαχροινη πλεον, με ωραια ματια, γεματο σωμα,σχετικα υποφερτο κολο και το μεγαλο της ατου οι βυζαρες της. Γεματες, ζουμερες και λαχταριστες. Μεσα στην βυζολυψειδρια που επικρατει στην πιατσα, ειναι μια βυζοοαση. Μαζι της υπηρεσια η ακρως γαμευσιμη, και οχι προσποιητα ευγενικη, μελαχροινη με αντιστοιχα καλες βυζαρες και πιασιματα απο βεργας 3 (ηταν με την εξαφανισμενη σαμπρινα).Μπηκε λοιπον η Ιωαννα στο δωματιο χαμογελωντας. Στην ερωτηση μου γιατι γελαει μου ειπε "ετσι". Σκεφτομαι η ειναι χαζο παιδι χαρα γεματο, η κατι αστειο της ειπαν και γελουσε. Ηρθε φορωντας μονο το μαυρο σλιπακι της. Οι βυζαρες χυμα και στο σαλοναρισμα. Τις προμοταρει καλα. Ξαπλωσε χωρις να βγαλει το σλιπακι της και....με κοιτουσε και περιμενε. Λεω την κατσαμε. Αμα κοιταει ο ενας τον αλλον περασε η ωρα.Ανελαβα πρωτοβουλια, της εβγαλα το σλιπακι της και αρχισα να την φυλαω και να την τριβω. Φιλια στο στομα δεν δινει (αυτο που κανουν ακαποτο στοματικο, αλλα δεν φυλανε δεν μπορω να το καταλαβω ). Το τριψιμο της αρεσε και μου γυρισε μπρουμητα για μασαζ. Της εκανα λοιπον (ξερω αρκετα καλα), εκεινη ειχε κλεισει τα ματια και το απολαμβανε. Την ετριβα 10 λεπτα!! αφου βαρεθηκα. της ειπα να γυρισει για να ξεκινησουμε, μου ειπε ¨ευχαριστω¨ και αρχισε μια ανευρη πιπα (με προφυλακτικο), μονοτονη και υποτονικη. Φιλια, γλυψιματα στο στηθος μου, στο σωμα μου κλπ δεν εδωσε. Στηθηκε πισοκολλητα σε πρωτη σταση και μετα ιεραποστολικα οπου βλεποντας της βυζαρες της ηρθε το τελος. Συνοψιζοντας, αξιζει μονο για τα βυζια της, σε αφηνει να παιξεις να ζουληξεις να φιλησεις, αλλα απο εκει και περα δεν αναλαμβανει πρωτοβουλιες και απλα.....περιμενει..Μιλαει ελαχιστα (δεν ειναι απαραιτητα κακο αυτο), η συμμετοχη της ειναι στα ορια του ελαχιστου, αλλα ειναι ευγενικη και καθαρη. Στο τελος μου ειπε οτι κανει και ισπανικο !! Της λεω γιατι δεν μου εκανες? και παλι με κοιτουσε...λεει την αλλη φορα...αν θα υπαρξει ισως

Γλωσσιδια δεν μου εκανε. Το μονο αρνητικο. Κατα τα αλλα η κοπελα ειναι πολυ μουναρα.

Καφε ματια, ωραιο προσωπο, μακρυ μαυρο μαλλι, βυζαρες, ποδαρες σφιχτες και κωλος ομορφος. Λιγα μονο σπυρακια ειδα στην πλατη της αλλα ενταξει ψιλα πραγματα.

Πιπα καλη. Εγλυφα τις σηκωμενες ρωγες της και μου επαιζε το κεφαλακι του πεους μου. Της αρεσε πολυ αυτο απο οτι καταλαβα. Καυλα η κιουρια λεμε.

Σαλιωνε το μουνακι της και εμπαινα λεμε.

Τελειωμα στο πανωσεντονο παιζοντας τον και γλυφωντας το δεξιο μαστο της Αλεξανδρας οπου η σκουροχρωμη ρωγα της ειχε καυλωσει.

Συνισταται ανεπιφυλακτα.

Μετα απο πολυ καιρο στα ιδια και τα ιδια (εμιλυ) και εχοντας περαση αρκετες φορες απο το συγκεκριμενο στουντιο χωρις ομως να με γεμιζει κατι ειπα να ξαναπαω.
Η κυρια της υποδοχης πολυ ευγενικη (οπως παντα οποιος και αν ειναι) περναω στο σαλονακι και περιμενο τιν κοπελα (μαρκελα) μολις την βλεπω κατι μου θυμιζει και μετα απο λιγο παει και φερνει τα γυαλια τισ απο μεσα αυτο ηταν τιν θυμομουν με γυαλια.
Να μην τα πολυλογο πολυ ζεστη και βουρ για το δωματιο πολυ καθαρος χωρος με πετσετουλα σε ζελατινα μπανιο κτλ...αφου περιμενα 5 λεπτα μπαινει μεσα πραγματικα πολυ ωραιο προσωπο και ωραιο βυζακι (σιλικονατο) αρχιζει το φιλια παντου κατεβαινοντας προς το επιμαχο σημειο οπου δεχθηκε τιν καταλληλη περιποιηση με deep throte ball licking και αλλα τετοια βαζει το καπελο στο εργαλιο και αρχιζουμε με ιεραποστολικη μιλωντας μου συνεχεια σκισε με ποιο δυνατα και τετοια παρομοια αλλαζουμε 2-3 στασεις και αυτο ηταν.
Μεγαλη εντυπωση μου εκανε που μου ειπε ευχαριστω βγαινοντας δεν μου εχει ξανασυμβει.
Η τιμη ηταν στα 40ευρω συν 10ευρω(τα οποια και εδωσα) διαλεγες ελευθερο στοματικο η μασαζ

Καλησπέρα σας!!!
Χθες βράδυ έπειτα από μια βόλτα για ποτάκι στο Banana Athens και λίγο πριν πάμε για το τέλος της νύχτας στο MπαRaki είχα τρομερές καύλες
για ένα γαμησάκι στο Μετάξι φυσικά. Πήγα στο Κολωνού 23 διότι την τελευταία φορά που πήγα Μετάξι μπήκα στην Μόνικα(Ιάσωνος20Γ) και μου χε πει ότι το βράδυ δουλεύει στο Κολωνού 23. Τέσπα με τα πολλά βγαίνει ο Τσάτσος που ήταν και στο Ιάσωνος και λέω απο μέσα μου ωραία θα ναι η Μόνικα αλλά τελικά παρουσιάζει την !!!ΜΠΙΑΝΚΑ!!! μια κοντούλα σε ύψος (γύρω στο 1.60) Ξανθιά με λευκά χαρακτηριστικά Ρωσσίδα.
Δίνω το ροζάκι και μπαίνω σε ένα από τα 4 μεγάλα και ωραία δωμάτια του οίκου.
Μετά από 2 λεπτά έρχεται η Μπιάνκα και βγάζει σιγά-σιγά το stringάκι της.
Της μιλάω ελληνικά(χαμπάρι), αγγλικά?!(χαμπάρι)
Το κακό ήταν ότι δεν υπήρχε επικοινωνία αλλά δεν με εννόχλησε τόσο. Ηλικία 24 απ'ότι είπε. Πάνω απο 24 δεν δειχνει πάντως.
Περνάει κράνος στον Ροδόλφο και αρχίζει μια σιγανή Πίπα αργά αργά με χέρι και λίγο δοντάκι. Ξενέρωμα λίγο αλλά ντάξει κλάιν 10ευρω είναι.
Της λέω να ανέβει απο πάνω μου και αρχίζει να ιππεύει σιγά σιγά και ζεστά. Βυζάκι πολύ καλό για φυσικό στητό.
Ελεύθερα πιασίματα και γλυψιματάκι. Έκανα κίνηση για φιλάκι αλλά αρνήθηκε.
Επόμενη στάση ιεραποστολικό αρχίζω να δίνω λίγο πόνο γιατί θα με έπαιρνε ο ύπνος ήταν και νύχτα.... Ευτυχώς δεν μου έκλαψε..
Τελική στάση στα 4 όπου δεν κατάλαβα τι έκανε?!?!?! Ίσως επειδή δεν καταλάβεναι από ελληνικά/αγγλικά?! Πάει να μου τον βάλει και αισθάνομαι να μπαίνω με δυσκολία και να νιώθω ότι γαμάω παρθένα. Κάνω μια να δώ με τα χέρια μου τον κώλο της και όπως ανοίγω τα κωλομέρια βλέπω τον Ροδόλφο να έχει χωθεί μέσα στη τρυπούλα της.
Δέν με χάλασε απλά με έκανε να τελειώσω πολύ πιο γρήγορα...
Σε γενικές γραμμές δεν την συστίνω.. Εγώ θα ξαναπήγαινα σίγουρα πάντως σαν 22χρονος...
Ήταν λες και γαμούσα μια γκόμενα από κάποιο μπαράκι πόσο μάλλον για ξανθιά Ρωσσίδα :$

Τετάρτη, ώρα 18:09
Αρκετοί ναρκομανείς τρυπιόντουσαν στο απέναντι πεζοδρόμιο, ενώ η ζέστη ήταν, ακόμη, δυνατή. Εισερχόμενος στο, άδειο από κόσμο, σαλόνι, ένιωσα να με τυλίγει η δροσιά του κλιματιστικού...
«Χαίρετε κύριε, τι κάνετε; Καθίστε». 'Ηταν η τσατσά. Κάθισα. «Μία μικρή κοπελίτσα, μία κουκλίτσα είναι˙ είναι με 10 ευρώ: τσιμπουκάκι, μουνάκι, ελεύθερα πιασίματα, πισωκολλητό, από πάνω, φιλάκια στα βυζάκια, στο μουνάκι. Είναι πολύ καλή, περιποιείται τον πελάτη... Καινούργια κοπελίτσα είναι, δεν ξέρει ελληνικά–». "Hello", διέκοψε τη φλυαρία της υπηρεσίας μία νεαρή, με ίσιο κοκκινωπό μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, ενδιαφέρον προσωπάκι, μικρό στήθος, καλοσχηματισμένο σωματάκι με μία μικρή ελιά στην πίσω επιφάνεια του αριστερού μηρού. "Hello, where are you from?", της χαμογέλασα. "România", απάντησε κι αμέσως επέστρεψε στο κουζινάκι — σαν να ψιλοενοχλήθηκε απ' την ερώτησή μου... «Ρουμανία!», επανέλαβε η υπηρεσία. «Θα περάσω», αποφάσισα και δίνοντας το αντίτιμο ρώτησα: «Πώς τη λένε;». «Κλαούντια». «Α, Κλαούντια...», επανέλαβα με τη σειρά μου. «Είσαι ο πρώτος, μου κάνεις σεφτέ. Kανόνισε!», με "προειδοποίησε" δείχνοντάς μου το δωμάτιο δίπλα στην εξώπορτα.
Μπαίνοντας, η Κλαούντια μου ξαναευχήθηκε — στα ελληνικά και ξεψυχισμένα αυτή τη φορά: «Γεια...». "Hello!", αντευχήθηκα. Κάθισε πλάι μου ετοιμάζοντας την καπότα. "So, you don't speak greek, ε;". "Nο". Τότε της έκανα γνωστό πως εγώ μιλούσα ρουμάνικα. "Da? E bun" (Ναι; Καλά είναι), αντέδρασε συγκρατημένα. 'Ηταν εικοσιτεσσάρων ετών.
Ξεκίνησε με μία μέτρια πίπα —εκπέμποντας σιγανά «μμμ»— ενώ εγώ χούφτωνα τον κώλο και τα βυζιά της. Κάποια στιγμή τη σταμάτησα και ξαπλώνοντάς την ανάσκελα πήρα να της φιλάω-ρουφάω-γλείφω τα στήθη και να της φιλάω-γλείφω τον λαιμό, χωρίς όμως εκείνη ν' ανταποδίδει. «Φιλάς;», τη ρώτησα στη γλώσσα της. "Da!", με εξέπληξε ευχάριστα και με τα δικά της ψιλοϊκανοποιητικά φιλιά-γλείψιμο σε θηλές και λαιμό κυρίως, αλλά και λίγο αυτί, απέκτησα στύση ικανή για "διακόρευση", οπότε της ζήτησα/έδειξα να πάρει θέση στα τέσσερα. Η θέα ήταν καυλωτική — τότε πρόσεξα και τη μαύρη ελίτσα στον αριστερό μηρό της. Δεν χρειάστηκα παρά μερικές δεκάδες παλινδρομήσεις του πέους μου εντός του λιπασμένου κόλπου της για ν' αρχίσω να εκσπερματώνω.

Τρίτη, ώρα 7:30 π.μ
Μία βέσπα πάρκαρε στον πεζόδρομο κι ο αψηλός αναβάτης της με ακολούθησε στο σαλόνι. Εκεί περιμέναμε όρθιοι για λίγα δευτερόλεπτα, μέχρι η υπηρεσία να κάνει την εμφάνισή της: «Καλημέρα σας, τι κάνετε; Στο δωμάτιο κορίτσι μου, να περιμένετε λίγο». «Ποια είναι;», ενδιαφέρθηκα να μάθω. «Η Μαρία˙ η Ρωσίδα», μου έκανε γνωστό. Της έδωσα το δεκάρικο. «Ελάτε», με οδήγησε στα ενδότερα˙ σ' ένα ικανοποιητικό δωμάτιο, με σεντόνι καθαρό και καλαθάκι —απορριμμάτων— άδειο. «Α, ένα λεπτό!», είπα την ώρα που έκλεινε την πόρτα. «Δεν μου είπατε, τι πρόγραμμα έχει». «Κανονικό».
Η Μαρία ήρθε ύστερα από τέσσερα-πέντε λεπτά. Επρόκειτο για μια χαμηλού αναστήματος εικοσιοκτάχρονη κοπέλα —που είχα ξανασυναντήσει, εκεί, στις τσάρκες μου, αλλά δεν είχα ξαναπληρώσει—, με πιασιματάκια και κοιλίτσα, μεγάλο κρεμαστό στήθος, μετριογραμμένο πρόσωπο, ίσιο ξανθωπό μαλλί μέχρι τους ώμους. «Γεια σου», της ευχήθηκα, χωρίς να την ακούσω ν' απαντάει κάτι. «Καλά είσαι;», ρώτησα. «Ναι, εσύ;», είπε σιγανά — γενικά μιλούσε σιγά και ήταν συγκρατημένη, αλλά όχι βαριεστημένη κι αγενής.
«Κρικ κρικ κρικ», γονάτισε πλάι μου με την καπότα στο χέρι, αφού πρώτα έμεινε ολόγυμνη. «Πριν μου βάλεις την καπότα, για την πίπα, κάνε μου λίγα έτσι... (με τεντωμένα κι ανοιχτά τα δάχτυλα των χεριών μου, έκανα ήπιες περιστροφικές κινήσεις) εδώ πέρα —στο σώμα μου—, για να μου σηκωθεί και να μπει —η καπότα— καλά». «Θα σου τα κάνω, μη στενοχωριέσαι», με καθησύχασε και ξεκίνησε μ' επιφανειακά και γρήγορα ματς-μουτς — στη συνέχεια έβαλε και λίγη γλωσσίτσα— στις θηλές μου, στο στήθος, στον λαιμό, στα μάγουλα —κοντά στο στόμα μου, αλλά δεν με άφησε να τη φιλήσω—, στους λοβούς των αυτιώνε. Του λόγου μου της ζουπούσα τις βυζάρες —χωρίς να παραλείπω να τις γλείφω—, της χάιδευα το μουνί, ενώ δεν παρέβλεπα να τρίβω, με το χέρι μου, τον πούτσο μου, ο οποίος είχε καυλώσει αρκετά.
«Σαν να σηκώθηκε...», παρατήρησα φωναχτά. Τότε εκείνη σταμάτησε και του έριξε μια ματιά. «'Ετσι τον έχεις μάθει, χωρίς προφυλακτικό;», χαμογέλασε. «Με προφυλακτικό! Αλλά πριν το προφυλακτικό, χρειάζεται κάποια "παιχνιδάκια'' για να σηκωθεί», εξήγησα. Συνέχισε με φιλάκια-γλειψιματάκια. «'Ετοιμος!», της είπα έπειτα από λίγο˙ ήθελα να προχωρήσουμε και στο φίκι φίκι σιγά σιγά... Την καπότα την ξετύλιξα εγώ. Κατά τη διάρκεια της πίπας πήρε μία στάση η οποία με βόλευε στο να χουφτώνω — επίσης πίπωνε αξιοπρεπώς, χρησιμοποιώντας κι εξωτερικούς γλωττισμούς. «Μαρία!». «Μμ;». «Για κάνε και λίγο με τα βυζάκια σου (βάζοντας τον πούτσο μου), ανάμεσα». «Αμέ! Ωχ, ωχ, πως γουστάρω!», συμφώνησε πρόθυμα, ενώ κατά τη διάρκεια της ισπανικής έσκυβε για να γλείφει και το πουτσοκέφαλο. «Τσιμπουκάκι, θες κι άλλο έτσι;», με ρώτησε όταν θα πιάστηκε ο λαιμός της. «Ανέβα από πάνω!», της ζήτησα. «Ναι», με καβάλησε και πιάνοντας την ψωλή μου την έχωσε στη μούνα της. «Κρακ κρακ κρακ!», ακολούθησαν ανεβοκατεβάσματα, τριψίματα, στριφογυρίσματα. «Σ' αρέσει, μωρό μου;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. Η απάντηση ήρθε ύστερα από λίγο, όταν, έχοντάς την πιάσει απ' τα κωλομάγουλα και γαμώντας την όσο πιο δυνατά μπορούσα, εκτονωνόμουν λαγνοβογγώντας...
«Από βράδυ είσαι;», άρχισα την "ανάκριση". «'Οχι, τώρα ήρθα». «Δούλευες και πουθενά αλλού εκτός από δω; Σαν να σε θυμάμαι κι από κάπου αλλού», της είπα ειλικρινά. «Στη Φυλής; (με θυμάσαι;)». «Σε ποιο στη Φυλής;». «Λίγο δούλεψα στο κέντρο —της Φυλής— και λίγο εκεί που είναι 130, που είναι 'Αγιος Παντελεήμονας». «Στο 136, στα 134;». «Ναι, 134!». «Το 134 έχει ένα (ημι) υπόγειο, ένα (υπερυψωμένο) ισόγειο κι έναν όροφο, σε ποιο απ' τα τρία;». «Ε, δεν θυμάμαι, νομίζω ισόγειο ήταν...». «Μάλιστα — δεν μου έλεγε κάτι». «Γιατί, εσύ πού πηγαίνεις;». «Παντού». «Αα, χα χα...».
«Τακ τακ τακ...», ακούστηκε το διακριτικό χτύπημα στην πόρτα. Κοίταξα το ρολόι μου. Είχαν συμπληρωθεί δώδεκα λεπτά.

Παρασκευή, ώρα 9:57 π.μ
Στο σαλόνι δεν υπήρχε ψυχή, ενώ η πόρτα του δωματίου —απέναντι απ' την εξώπορτα—ήταν κλειστή. Σύντομα εμφανίστηκε η Μαρία, η πόρνη που είχα πάρει εκεί στις 13 του τρέχοντος μηνός. «Γεια σου», της ευχήθηκα καθώς με πλησίαζε. «Τι κάνεις;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. «Καλά». Για λίγο κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. «Εσύ, η Μαρία δεν είσαι;». «Ναι, χα χα». Κατάλαβα πως μ' είχε αναγνωρίσει. Εκείνη την ώρα εμφανίστηκε μία χαμηλομέτριου αναστήματος γυναίκα, με μαύρο μαλλί μέχρι τους ώμους, έτσι κι έτσι πρόσωπο, μεσαίο στήθος, σώμα με πιασιματάκια. «Γεια σου», ευχήθηκα και σε 'κείνη, ενώ αμέσως ρώτησα: «Κι εσύ είσαι η;...». Δεν έδειξε να καταλαβαίνει. «'Ονομα», της εξήγησε η Μαρία. "Ce?" (Τι;), μόρφασε εκείνη. "Cum te cheamă" (Πώς σε λένε), της μίλησε στα ρουμάνικα. "Aaa, am uitat! Ha ha ha" (Ξέχασα), είπε έπειτα από λίγη σκέψη, πιάνοντάς την τα γέλια. "Cum te chiamă, ma!" (Πώς σε λένε, ρε!), επέμεινε η Μαρία, προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δικά της γέλια. "Fatima, mai, Fatima!, Ha ha ha" (Φατίμα, μωρέ, Φατίμα!), κατάφερε να θυμηθεί συνεχίζοντας να γελάει. "Bine, o să trec cu Fatima" (Καλώς, θα περάσω με τη Φατίμα), ενημέρωσα τη Μαρία, ενώ ταυτόχρονα διέκρινα τη συγκρατημένη έκπληξη της περί ης ο λόγος. "Trec acolo" (περνάω εκεί), έδειξα, όχι το δωμάτιο του σαλονιού —που ήταν άδειο— αλλά εκείνο του διαδρόμου, που είχα περισσότερο καιρό να επισκεφτώ. "Aicia, n-are lampa, n-are φως" (Εδώ, δεν έχει λάμπα, δεν έχει φως), με προειδοποίησε εκείνη. "Nu contează, nu ma supără" (Δεν έχει σημασία, δεν με στενοχωρεί). "Haide!" ('Αιντε!), μου έδειξε να περάσω στη σκοτεινή αλλά ψιλοσυμπαθητική κάμαρα. Πριν με αφήσει μόνο, ζήτησα να πει στην κοπέλα ότι ήθελα μια πίστωση χρόνου για να ετοιμαστώ. "Nu, se duce in partea asta, fiindcă are o camera şi pe urma vine la tine" ('Οχι —μην ανησυχείς—, πάει σε αυτό το μέρος —δίπλα—, επειδή έχει ένα δωμάτιο [η κλειστή πόρτα που είχα δει] και στη συνέχεια έρχεται σε σένα), μου έκανε γνωστό.
"E Grec!" (Είναι 'Ελληνας!), την άκουσα ν' απαντά, προφανώς στην ερώτηση της Φατίμα.
Δεν είχαν περάσει δυο-τρία λεπτά, αφότου είχα μπει, όταν άκουσα τα βογγητά της από δίπλα, ενώ πριν συμπληρωθεί το εξάλεπτο άνοιγε την πόρτα μου!
«Γεια σου», της ξαναευχήθηκα. "Știți românește?" (Ξέρετε —πληθυντικός— ρουμάνικα;)
Πριν με καπακώσει κι αρχίσει τα προκαταρκτικά, σχολίασα πως τ' όνομά της προέρχεται απ' την Αραβία. Μου είπε ότι το έχουν και στη Μολδαβία. Τα προκαταρκτικά της, λοιπόν, συμπεριλάμβαναν φιλιά–γλείψιμο, σε θηλές, λαιμό, μάγουλα, επίσης γλωσσόφιλα (Εγώ: «Φιλάς στο στόμα; Αυτή: «Ναι»), γλείψιμο των αυτιών, με παράλληλο παίξιμο της πούτσας μου. Μου φάνηκε όμως κομματάκι βιαστική — ήταν βιαστική. Πάντως εγώ είχα καρακαυλώσει! «Πόσων χρονών είσαι;», έκανα την αδιάκριτη ερώτηση. «Τριάντα», μου απάντησε. Της είπα και τη δική μου ηλικία. "Mulți înainte" (Πολλά [χρόνια] μπροστά — δηλαδή, να ζήσεις). Της ζήτησα να περάσουμε στο τσιμπούκι. Την καπότα την ξετύλιξα μόνος μου. Πριν ξεκινήσει να πιπώνει τη σκούπισε μ' ένα υγρό μαντιλάκι.
Τ' ρολόι μου έδειχνε πως είχαν περάσει τέσσερα λεπτά, από τότε που είχε μπει, όταν —με καλό τρόπο— μου είπε πως έπρεπε να βιαστούμε... Δεν την άφησα να με τσιμπουκώσει παρά ελάχιστα (το τσιμπούκι της δεν μου άρεσε). Την "κάρφωσα'' ιεραποστολικά και σε συνδυασμό με τα γλωσσόφιλα που ανταλλάξαμε, ύστερα από μερικά ηδονικά μέσα-έξω, αναφώνησα: "Am terminat!" (Τελείωσα!).
Πριν όμως φύγει, καθώς ετοιμαζόταν, τη συμβούλεψα, πάντα με το χαμόγελο, πως: "Nu trebuie să te grăbeşti" (Δεν πρέπει να βιάζεσαι). Το παραδέχτηκε λέγοντας: "Αm înțeles" (Κατάλαβα) και πήγε να με βοηθήσει να βγάλω την καπότα. Τη ρώτησα εάν δούλευε αλλού. Μου απάντησε πως μόλις είχε έρθει απ' τη Μολδαβία κι ότι δεν της άρεσε η δουλειά της πόρνης, μιας κι είναι κουραστική και τα λεφτά λίγα.
«Καινούργια κοπέλα!», ανακοίνωσε η υπηρεσία —που στο μεταξύ είχε έρθει— βγαίνοντας η Φατίμα στο σαλόνι.

Πέμπτη, ώρα 11:43 π.μ
«Γεια σας, χαίρ–». «Η Βικτώρια, είναι εδώ;». «Βικτώρια, ναι μωρό μου!». Την πλήρωσα. «Περάστε, εδώ».
Χθες, ώρα 11:59 π.μ
«Γεια σας, καλημέρα σας!», μου ευχήθηκε η υπηρεσία. «Σήμερα, Βικτώρια και Νικόλ. Δύο κοπέλες!... Παρακαλώ, Βικτώρια! Φουλ πρόγραμμα». Παρουσιάστηκε —και με χαιρέτησε με χαμόγελο— μια κοντόφαρδη στρογγυλοπρόσωπη ξανθιά, με το μαλλί πιασμένο πίσω, μεγάλα μπομπόνια, άσπρη επιδερμίδα. Την είχα ξαναδεί εκεί, σε προηγούμενες βόλτες μου. «Παρακαλώ, Νικόλ! Τούρμπο τσιμπουκάκι, ισπανικό, πισωκολλητό, όλες οι στάσεις». Εμφανίστηκε η γνωστή νταρντάνα, απ' το απέναντι 15 και το Κολωνού 53. «Κάνουν και παρτουζίτσα, δύο μαζί. Θα περάσετε;». «Ευχαριστώ πολύ», είπα και κίνησα προς την εξώπορτα. «Παρακαλώ», ανταπέδωσε η τσατσά. «Ευχαριστώ, ναι ή ευχαριστώ, όχι;», με ρώτησε η Βικτώρια. Σταμάτησα και κοιτάζοντάς την στα μάτια, μετά από ένα-δυο δευτερόλεπτα, της είπα: «Ευχαριστώ, όχι. Χε χε χε». «Χα χα χα, να 'στε καλά, σας περιμένουμε!», ακούστηκε η υπηρεσία.
Το δωμάτιο, σχήματος τραπεζίου, ήταν ικανοποιητικό — καιρό είχα να περάσω εκεί. Η κοντοφάρδουλη πόρνη άνοιξε την πόρτα του ύστερα από δύο λεπτά. Εγώ κλασικά είχα ξαπλώσει. Η γελαστή, σχετικά νέα στην ηλικία, ιερόδουλη έμεινε ολόγυμνη και ξαπλώνοντας πλάι μου είπε με ηδυπάθεια: «Τι να σε κάνω αγάπη μου;», ενώ χωρίς να περιμένει απάντηση άρχισε να με φιλάει–γλείφει στην ομόπλευρη θηλή, στο στήθος, στον λαιμό, στ' ομόπλευρο μάγουλο, σε ολόκληρο τ' ομόπλευρο αυτί. «Μπράβο, ξεκίνα έτσι...», την ενθάρρυνα απ' τη μεριά μου. «Ναι, αγάπη μου!...», συνέχισε ν' ανταποκρίνεται. Μάλιστα, περνώντας από πάνω μου, βρέθηκε στην αντίθετη πλευρά, λέγοντάς μου: «'Εχουμε κι από δω...» κι εξακολούθησε τα φιλάκια–γλειψιματάκια, στ' αντίστοιχα σημεία του κορμιού και της κεφαλής μου. «Ναι μπράβο, έτσι, έτσι!...», έλεγα εγώ τα δικά μου. «Μμμ... να γλείφω τ' αρχιδάκια σου; Θα σου αρέσει;». «Ναι, αλλά το στοματικό το θέλω με καπότα!». «Με καπότα, με καπότα!», με κοίταξε σοβαρά. Εμ, βέβαια, στο Μεταξουργείο βρισκόμουν, που όταν αναφέρουν «φουλ», συνήθως εννοούν «κώλο» («φουλ του κώλου», που λέει και κάποιος). «Μπανανίτσα;», μου έδειξε το προφυλακτικό. Η πίπα που ακολούθησε ήταν αργή, βαθιά, ρουφηχτή, με αρκετά «σλουρπ» και κάποια «ποπ». «Σου (...) σει;», την άκουσα να ρωτάει. «Τι;», άνοιξα τα μάτια μου. «Σου αρέσει αγάπη μου;». Απάντησα καταφατικά.
«'Ελα πισωκολλητά!», της ζήτησα ύστερα από λίγο. «Ναι αγάπη μου!», συμφώνησε και πήρε θέση. Το περικλανίδιό της ήταν μακρόστενο και φαινόταν δουλεμένο, ενώ ανάμεσα απ΄τα μεγάλα μουνόχειλά της διέκρινα το χαίνον στόμιο του κόλπου της — η γύρω περιοχή ήταν ξυρισμένη.
Μπήκα μ' ευκολία κι άρχισα τα μέσα-έξω. «Πλαφ πλαφ πλαφ!». «ΜΜΜΑΑ, χα χα!... Μμμ...», "καύλωνε" η Βικτωρία. «Τσαφ, τσουφ!», δεχόταν αδιαμαρτύρητα τις ήπιες ξυλιές μου στα καπούλια της. Και ξανά «πλαφ πλαφ πλαφ!...» και λίγα ακόμη «τσαφ τσαφ τσαφ!», μέχρι που... «'Εχυσααα!». «Μπράβο μωρό μου!». Γυρίζοντας προς το μέρος μου, άρπαξε το κεφάλι μου και «ματς!», μου έδωσε ένα ηχηρό φιλί στο μάγουλο — έδινε και γλωσσόφιλα, αλλά δεν πήρα.
«Δούλευες και πουθενά αλλού εσύ;», ενδιαφέρθηκα να μάθω. «'Οχι, μόνο εδώ». «Από Ρωσία, ε;», συνέχισα τις ερωτήσεις. «Ουκρέιν», απάντησε με χαμόγελο. «Α, Ουκρανία!». «Εντάξει, όλο Ρωσία είναι», συμπλήρωσε αδιάφορα, κάνοντάς με ν' αμφιβάλλω για τα πατριωτικά της αισθήματα. «Μάλιστα... μέχρι τι ώρα δουλεύεις;». «Μέχρι πέντε (μ.μ)». «Α, μέχρι πέντε, ωραία!». «Γεια σου μωράκι μου, ευχαριστώ!». «Γεια σου, γεια σου!».

Τετάρτη, ώρα 11:56 π.μ
Με το που έμπαινα στο σαλονάκι του ισογείου έβγαινε η πόρνη απ' το δωμάτιο. «Γεια σας...», μου ευχήθηκε χαμογελώντας. Τη θυμόμουν απ' το Λιοσίων 76Β. Επρόκειτο για μία μελαψή, μέτριας εμφάνισης και πολλών κιλών γυναίκα (χοντρά βραχιόνια, κοιλάρα, κωλάρα, ποδάρες), με ίσιο ξανθωπό μαλλί μέχρι την πλάτη, μεσαίο στήθος, μέτριο ανάστημα. «Γεια σου!», αντευχήθηκα. «Γεια σου Μιράντα!», της ευχήθηκε κι ο μακρυμάλλης υπηρέτης. «Τι κάνεις;», απευθύνθηκε σε μένα η κοκότα. «Καλά», της απάντησα. «Καλά;», ξαναρώτησε. «Θαυμαστής σου!», παρενέβη ο τσάτσος — αστειευόμενος, πως και καλά εγώ ήμουν θαυμαστής της. Χαμογέλασα κι αμέσως τον ρώτησα: «Τι πρόγραμμα έχει η κοπέλα;». «Λέω θαυμαστής, γιατί εδώ εμείς κάνουμε χιούμορ.», εξήγησε εκείνος, για να συνεχίσει στο ίδιο στυλ: «Είναι πρώην τραγουδίστρια, εάν θα περάσετε μέσα θα σας δώσει και αυτόγραφο! Της δίνετε το μικρόφωνο, άκου να δεις πλάκα, και κάνει καριέρα! Χα χα χα!... Ελεύθερο (στοματικό) θα σου κάνει και τελειωτικό, οκέι;». «Εντάξει», συμφώνησα και σηκώθηκα να φύγω. «Εδώ είναι κάθε μέρα, όποτε γουστάρεις έλα».
'Υστερα από λίγα λεπτά επέστρεψα δίνοντάς του το δεκάρικο. «Μου το χρωστάγατε κύριε, αυτό είναι το μπουρμπουάρ μου!», είπε παίρνοντάς το, ενώ στρεφόμενος προς την πόρνη —στο κουζινάκι— φώναξε: «Μου έδωσε μπουρμπουάρ ο κύριος!». «Μπαίνω», του έκανα γνωστό. «Ναι μάτια μου, μπες όπου θέλεις (σε όποιο απ' τα δύο ψιλοάθλια δωμάτια) και αυτόγραφο θα σου δώσει! ΧΕ ΧΕ ΧΕ!...», συνέχισε ν' αστεΐζεται. Πλάκα είχε ο τύπος...
Η "πρώην τραγουδίστρια" άνοιξε την πόρτα μου έπειτα από εφτά λεπτά. «Τι κάνετε;», μου ξαναχαμογέλασε. «Καλά», της απάντησα απ΄το κρεβάτι όπου ξάπλωνα. «Πώς σας λένε;» «Τάδε». «Μιράντα!». «Από πού είστε;». «'Ελληνας, εσύ;». «Εγώ, Βραζιλιάνα». «Α, μάλιστα». «Το βάζω;», μου έδειξε την καπότα. «Ναι». Καθώς την τοποθετούσε —σε πεσμένο πουλί— τη ρώτησα εάν έκανε προκαταρκτικά (φιλάκια, γλειψιματάκια, τέτοια...). «Ναι, άμα θέλεις σε φιλάω, δεν έχω πρόβλημα». Το γλείψιμό της εστιάστηκε στις θηλές κι έπειτα από παρότρυνσή μου, στον λαιμό, ενώ ήταν μονότονο —αν και ακολουθούσε τις οδηγίες μου σε ό,τι αφορούσε την ένταση, την έκταση, την υγρασία— και χωρίς φαντασία. Το δικό μου όμως γλείψιμο-ρούφηγμα των βυζιών της, αλλά και το γλείψιμο του λαιμού, των μάγουλων και των λοβών των αυτιών της, είχε την ένταση που χρειαζόταν για να καυλώσω ικανοποιητικά. Η καλυμμένη πίπα της ήταν ρυθμική και βαθιά — σφιχτή πίπα.
«'Ερχεσαι λίγο από πάνω;», της ζήτησα όταν αισθάνθηκα έτοιμος. «Μ-μ!» (καταφατικό). «'Αστο σε μένα...», είπε πιάνοντας το καυλί μου, ενώ χώνοντάς το μέσα της άρχισε να τρίβεται μπρος-πίσω. Κάποια στιγμή την τράβηξα πάνω μου — στο στόμα δεν με φίλησε. Τη γάμησα και πισωκολλητά γονατιστά, όπου και κατάφερα να ολοκληρώσω.
«Εσύ ήσουνα και στο Λιοσίων 76Β, έτσι;», της άνοιξα κουβέντα καθώς ετοιμαζόμασταν. «Ναι, ήμουνα εκεί και ήμουνα και Παιωνίου, στο στενάκι, εκεί ήμουν ενάμισι χρόνο και μετά στο 76», εξήγησε χαμογελώντας. «'Ησουν και σε μασατζίδικο πιο πριν;», ρώτησα, μπας και... «'Ημουνα, εδώ, Κων/πόλεως». «Κων/πόλεως, ποιο;». «Το 34;», είπε αβέβαια — αργότερα ψάχνοντας δεν βρήκα κανένα τέτοιο μασατζίδικο, μήπως εννοούσε το στούντιο Κων/πόλεως 94).
«Ευχαριστώ μωρό μου, φιλάκια!», με αποχαιρέτησε τελικά.
Ο υπηρέτης υποδεχόταν κόσμο στο σαλόνι.

Τρίτη, ώρα 8:02 π.μ
Το πρωί της 13ης του τρέχοντος μηνός είχα ανεβεί στο εν λόγω μπουρδέλο για την 'Ερικα, στη θέση της όμως δούλευε μία Τάνια. «Η 'Ερικα πότε είναι;», είχα ρωτήσει τη συμπαθητική τρανσέξουαλ υπηρεσία — από Λιοσίων 79Α. «Την περιμέναμε το πρωί και δεν ήρθε και φωνάξαμε την Τάνια», ήταν η απάντησή της. «Αα...», έκανα. «Η άλλη κοιμήθηκε». «Η 'Ερικα πότε θα έρθει τελικά;», επέμεινα. «Αυτή είναι καλό κοριτσάκι, η 'Ερικα, ναι, δεν ήρθε σήμερα–». «Ε, θα έρθω αύριο», βιάστηκα να συμπληρώσω. «Μπορεί να 'ρθει μετά˙ έχει δύο βάρδιες, είναι μετά τις 12 (το μεσημέρι). Θα 'ρθει όμως;». «Εντάξει ευχαριστώ!». 'Ετσι κι αλλιώς δεν είχα χρόνο να περιμένω. Κράτησα όμως εκείνο που άκουσα: «καλό κοριτσάκι». Ε, είπα, καλό κοριτσάκι λέει πως είναι, ασχημούλα είναι, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για καλές υπηρεσίες.
«Καλημέρα!», μου ευχήθηκε η νεαρή, ξανθιά, κοντή, αθιγγανίδα υπηρεσία, συνεχίζοντας: «Η κοπέλα κάνει: μουνάκι, τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, εξήντα εννιά, φιλάκια στα βυζάκια, ελεύθερο στοματικό, κωλαράκι, δέκα ευρώ... 'Ερικα!». «Ωραία!», είπα από μέσα μου στο άκουσμα του ονόματος. Εμφανίστηκε η περί ης ο λόγος: μια ευτραφής, νέα σχετικά στην ηλικία, γυναίκα, με σκουροκάστανο μαλλί μέχρι τους ώμους, ψιλοπρησμένο πρόσωπο με σχιστά μάτια, μεσαίο στήθος (φορούσε εσωφόρι), φαρδιά κωλάρα, χοντρουλά πόδια. «Η 'Ερικα!». «Γεια σου!», τη χαιρέτησα. «Θα περάσεις;», με ρώτησε η νεαρή τσατσά. «Θα περάσω!», της απάντησα, βγάζοντας το δεκάρικο.
Στο ψιλοάθλιο δωμάτιο περίμενα 7-8 λεπτά μέχρι να δω την πόρτα ν' ανοίγει. «Γεια σου», της ευχήθηκα. «Γεια σου», αντευχήθηκε ανόρεχτα πλησιάζοντας το κρεβάτι όπου ήμουν ξαπλωμένος. «Καλά είσαι;», συνέχισα. "No grec", ήταν η απάντησή της βγάζοντας το μεσοφόρι. "Where are you from?", επέμεινα. «Ρούσκι, Μολδάβσκι», απάντησε. «A, Ρούσκι!», έκανα και δείχνοντας τον εαυτό μου συμπλήρωσα: "Grec!".
Ανέκφραστη γονάτισε πλάι μου και πήρε να με σκουπίσει μ' ένα υγρό μαντιλάκι. Της είπα, στ' αγγλικά, πως δεν επιθυμούσα ελεύθερο στοματικό. 'Επιασε τη συσκευασμένη καπότα. «Δεν μιλάς καθόλου ελληνικά;». Καμία απάντηση, ούτε ένα βλέμμα. «Καταλαβαίνεις ελληνικά λίγο;». Σημασία... «Ελληνικά καταλαβαίνεις;». Αντί γι' απάντηση πήγε να μου φορέσει την καπότα. «Περί περί, περίμενε!» (είχα αρχίσει να τα "παίρνω"...). «Καταλαβαίνεις ελληνικά; Να σου μιλήσω θέλω λίγο». ''No grec!", απάντησε μ' έναν υφέρποντα εκνευρισμό, τον οποίον εισέπραξα. "Do you speak english?". "No!". Τέλος πάντων, τελικά της έδωσα να καταλάβει πως πριν μου βάλει το προφυλακτικό θα ήθελα κάποια προκαταρκτικά. Πριν με φιλήσει —γρήγορα κι επιφανειακά στις θηλές και λίγο στο στήθος—, είπε δυνατά κι εκνευρισμένη δυο λέξεις στα ρούσικα (έτσι, με "ου"). «Χε χε...», γέλασα. Τι να έκανα; Το έπαιξα μαλάκας μπας και κάναμε τίποτα.
Κατά τη διάρκεια της συντομότατης και άτεχνης πίπας, της έλεγα «μπράβο» και «μπράβο», μπας και φιλοτιμηθεί, αλλά πού!... 'Οταν της ζήτησα, στ' αγγλικά και με νοήματα, να με πιπώσει πιο αργά, μου πέταξε εκνευρισμένη: «πις ντες, ταμ μπαγιό!». Το θυμάμαι γιατί το «πις ντες», μου ακούστηκε σαν το pizdă, που στα ρουμάνικα σημαίνει μουνί. «Α, με βρίζεις τώρα!», δεν άντεξα και της είπα, όμως με χαμόγελο και συνέχισα τα «μπράβο», στην άθλια πίπα της.
Με τα πολλά κατάφερα να ψιλοκαυλώσω. Της έδειξα να ξαπλώσει για ιεραποστολικό. «Κρακ κρακ κρακ!». Το έκανε κοιτάζοντας το ταβάνι και συνεχίζοντας να μιλάει ρώσικα. Μπήκα-βγήκα δυο-τρεις φορές, μου έπεσε... Τραβήχτηκα και της είπα για πισωκολλητό. «Νιετ!», μου πέταξε τότε νευριασμένη. «Γιατί;», γούρλωσα τα μάτια. Συνέχισε να μιλάει στα ρώσικα μέχρι που άκουσα τη λέξη: «προμπλέμα». «Νο προμπλέμα», της είπα, τι προμπλέμα; Ξανά εκείνη: «Προμπλέμα!». Τότε της έκανα, έντονα, νόημα να φύγει, λέγοντάς της: "Go!", και κάνοντάς της γνωστό —μιλώντας αγγλικά, ρουμάνικα, ελληνικά— πως θα ζητούσα τα χρήματά μου πίσω. «O pula! O pula!» (μια πούτσα — θα πάρεις), την άκουσα να μου απαντάει καθώς ντυνόταν. "O să vedem! Miliția! You know what miliția is?" (θα δούμε! Αστυνομία! Ξέρεις τι είναι αστυνομία;). "My money back, or miliția!", συμπλήρωσα χαμογελώντας της ειρωνικά. Εκείνη έπρεπε να μ' έβριζε στα ρώσικα — χωρίς να φωνάζει, γενικά δεν φωνάζαμε. «Θα δεις, θα δεις... O să vezi (θα δεις)», συνέχισα. "Da, n-am să vad nimic, acuma m-am speriat!" (ναι, δεν έχω να δω τίποτα. Τώρα τρόμαξα!). "A, vorbeşti romaneşte!" (Α, μιλάς ρουμάνικα!), της είπα και τότε θυμήθηκα τη λέξη «Μολδάβσκι» (Μολδαβία) που είχε αναφέρει στην αρχή. "Normal vorbesc!" (Βέβαια μιλάω!). «Και γιατί μου είπες πως είσαι απ' τη Ρωσία και μου μιλούσες ρώσικα; Δηλαδή μ' έβριζες στα ρώσικα!», τη ρώτησα στα ρουμάνικα αυτή τη φορά. Τέλος πάντων έφυγε.
«Δεν περίμενα να είναι τόσο μαλακισμένη αυτή, πάντως!», μονολογούσα καθώς ετοιμαζόμουν.
«'Ερχεσαι λίγο;», φώναξα έπειτα από μερικά λεπτά — εκείνη την ώρα στο σαλόνι έμπαινε ένας αλλοδαπός. «'Ελα», παρουσιάστηκε η νεαρή υπηρεσία. «Με την κοπέλα δεν έγινε τίποτα, δώσε μου τα λεφτά πίσω!», της είπα. «Τίποτα;». «Τίποτα δεν έγινε!».
«Μην μπεις!», είπα σιγανά και στον αλλοδαπό, που εντωμεταξύ με είχε ρωτήσει τι συνέβαινε. 'Υστερις από ένα λεπτό —το οποίο μου φάνηκε αιώνας, μιας και μου πέρασε απ' το μυαλό πως θα ειδοποιούσε κανένα φύλακα και θα είχαμε ιστορίες— επέστρεψε μ' ένα δεκάρικο στο χέρι.
Καθώς έφευγα, την άκουγα να λέει το πρόγραμμα στον συναγωνιστή.

Θα καταντησω γραφικος, αλλα η κοπελα ειναι τοπ. Για το προσωπικο μου τουλαχιστον γουστο, ειναι κορυφη. Δευτερη φορα που γραφω κριτικη για την Αλεξανδρα σε αυταρχικο προγραμμα. Αν δεν δουλευε μονο πρωινα θα την ειχα συναντησει κι αλλες φορες, σημερα Σαββατο ειχα την ευκαιρια και πηγα και την ειδα.
Δεν θα επαναληφθω στα της εμφανισης, ειναι πανεμορφη και μαλιστα εχει παρει καποια κιλα που στους πιο πολλους φανταζομαι θα αρεσουν, γιατι ηταν φετες. Τωρα ειναι λιγοτερο. Εκανε μικρη εκπτωση, δειχνοντας ετσι κατανοηση στο οτι τα μετρητα δεν τα σηκωνουμε ευκολα, ακομα κι αν τα εχουμε. Η υπηρεσια το αφησε στην κοπελα το να συζητησουμε την εκπτωση, και συνεννοηθηκαμε μια χαρα.
Πηγα στο δωματιο, εκανα μπανακι και ηρθε γρηγορα. Θυμοταν οτι ειχαμε ξαναβρεθει και αρχισε να κανει πραγματα που μου αρεσουν, δεν ξερω αν τα θυμοταν ή απλα το εχει, μαλλον το δευτερο. Εγλυψα ποδαρακια, τα οποια ειναι πολυ καλοσχηματισμενα και ομορφα, εγλυψα βυζια, εχωσα τη μουρη μου μεσα στην κωλοχαραδρα της και μυριζε υπεροχα! Πεντακαθαρη γενικα και ο κωλος της ειναι σαν να ειναι φτιαγμενος στο φωτοσοπ. Φορεσε το στραπ και αρχισε να μου βαζει δαχτυλο. Το καναμε αυτο σε 2 στασεις, στη δευτερη ημουν ανασκελα κι εβλεπα την προσωπαρα της και την σταματησα για να μην χυσω. Οποτε εκει μπηκε με το στραπ κι αρχισε να γαμαει. Εδω να σχολιασω οτι εχει μαλλον την καλυτερη τεχνικη που εχω συναντησει. Οτι και να πω ειναι λιγο, αυτη τη σταση αντεξα μονο παρα το οτι το πρωι ειχα γαμησει, δεν κρατηθηκα καθολου κι εχυσα... Ειναι κουκλα, σε συνδυασμο με την τεχνικη της με εστειλε.
Δεν εχω ξαναπαει με κοπελα τριτη φορα, αλλα μου φαινεται πως με την Αλεξανδρα θα παω. Κριτικη δεν θα γραψω, εκτος κι αν κατι αλλαξει, οποτε ισως να ειναι χρησιμο στους συναθλητες.
Καλο Μηνα, Καλες Τσαρκες!

20χρονο Ρουμουνάκι, άπειρη παρουσία στον χώρο, με ρώγα κάγκελο κ ωραίο κωλί ,χαμογελαστή, ντυμένη με σεξυ μινι φορεμα, γοβαρες, πετιτ με καλά Ελληνικά, ξεκινήσαμε με μπαλαμούτι και φιλιά, το παιχνίδι το άφησε επάνω μου μέχρι να ''λυθεί'' και να ξεκινήσει μια αρκετά καλή πίπα , ερασιτεχνική όμως καθώς δεν μπορούσε να μπουκώσει όλο το πακέτο, έκανε προσπάθειες όμως. Συνεχίσαμε με 69 γλείφοντας το μουνάκι της σε σταση facesitting, με το κωλαράκι της στην μάπα μου κ πίπα. Πέρασε και πινελάδα από ΄΄μπάλες΄΄ με την γλώσσα
Στον αγώνα παίζει με ευχαρίστηση, δεν είπε ''όχι'' , ούτε έδειξε δυσφορία σε σφυροκόπημα και εναλλαγη σε πολλές στάσεις, σε μία ώρα, με ένα μικρό διάλειμμα για ντουζάκι κ καυλάντα, πριν πάμε στον Β`γύρο όπου δονούταν συνεχώς στο καυλί, ειδικά από όταν το είχα από πάνω το πιπινάκι και στα 4,έδωσε ρεστα, με δυνατό ρυθμό

Το παιχνίδι το αφήνει στον πελάτη, για λάτρεις των teen όπως η αφεντιά μου, μια ωρίτσα πέρασε φίνα

Μετα απο πολυ καιρο ξαναπηρα απο το γραφειο και μπορω να πω οτι αποζημιωθηκα με το παραπανω...
Η μικρη οσο μποι της λειπει τοσο κορμαρα εχει ...και ακρα και κοιλια και κωλο και βυζι φυσικο κοντα στο 3 και ρογα και γλυκο προσωπο και ματαρες μεγαλες μαυρες και εξυπνη ειναι και χαμηλων τονων και ωραιος χαρακτηρας...

Επειδη καποιοι επιχειρουν συγκρισεις θα διευκρινησω πως η Αθηνα δεν παιζει στην κατηγορια της πουτανας παιδια που παιζει η Βαλερια ας πουμε...η μια ειναι Ελληνιδα και εχει μια ζωη κανονικη και κανει και καμμια βιζιτα ενω η αλλη ειναι μια κοπελα αλλοδαπη που ηρθε στην Αθηνα να γινει πουτανα και αν της κατσει και ζωη τοτε θα το γυρισει το εργο οπως εκαναν πολλες αλλες...

Η Αθηνα λοιπον εσκασε στο δωματιο με ρουχα απο το γυμναστηριο ...σορτσακι καφτο ,σνικερς και φανελακι κολλητο με τα μαλλια πιασμενα κωτσο και ελαφρυ μακιγιαζ αλλα φορουσε το καλυτερο χαμογελο που χαλαρωνει...
Μισο να κανω ντουσακι και ερχομαι μου λεει γαιτι κοιτα πως ειμαι ηρθα απευθειας απο προπονηση...
Οταν τα εβγαλε ολα και ειδα και τα tatto εδεσε το γλυκο ...το σωματης μοιαζει με pole dancer και ειναι καυλα παροτι κοντουλα...
Στο κρεβατι το μονο που βρηκα ελλειματικο ηταν η σχετικη αφωνια στο σεξ αλλα με ωραιους φυσικους μορφασμους και καυλοκοιταγματα ...
Πιπα χωρις χερια βαθια οταν το ζητησα και πολυ φυσικη ρε παιδι μου ,κανονικη πιπα που σου κανει γκομενα επειδη γουσταρει να σε πιπωσει...
Στασεις διαφορες ...σταματαγε οταν καταλαβαινε πως δεν κρατιεμαι και ξαναρχιζε μετα απο λιγο παλι με πιπα ολα πολυ φυσικα χωρις βιασυνες κοιταγμα τηλεφωνου η ρολογιου...
Ανεβαινε, κατεβαινε,γυριζε,επεφτε ,στηνοταν στα τεσερα, στον καθρεφτη,ορθια στο κρεβατι ,καθιστη στην πολυθρονα και ολα με κεφι να δειχνει οτι το γουσταρει...

Συστηνεται ανεπιφυλακτα ...το κοριτσι ειναι τεφαρικι και μπαινει στα στανταρακια...

Πολύ όμορφη ψιλόλιγνη κοπέλα με δυάρι βυζάκι και ρώγα μούρλια. Μυρωδάτη κι ευχάριστη.
Φιλακια σε όλο το σώμα, γλείψιμο οσχέου και φοβερή διάθεση.
Πήρα απλό πρόγραμμα κι έμεινα ενθουσιασμένος.

Αφόρητη ζέστη , ντάλα μεσημέρι , ζητούσα μια γρήγορη εκτόνωση . Δεν ήθελα πολλά πολλά .. καναδυο στανταράκια που είχα απουσίαζαν , την Καιτάρα από δίπλα της τα είχα δώσει αρκετές φορές τελευταία οπότε ήθελα κάτι άλλο . Μπαίνοντας στο πορδέλο η τσατσά μου παρουσίασε την Χριστίνα (κάβλαρος αλλά εντελώς νορμάλ σεξ) και την Πάολα. Είχα πολύ καιρό να την πάρω , βαριόμουνα να ψάξω άλλο οπότε μπήκα στα ενδότερα .
Δεν χρειάζεται να πω πολλά , γνωστή παρουσία πλέον αυτή και η αδελφή της . Εμφανώς αδυνατισμένη σε σχέση με το παρελθόν , θα 'λεγα πως έχει φτιάξει κάπως . Τελοσπάντων , ξεκίνησε με μια ωραία πίπα - αργή , ερεθιστική , χωρίς καθόλου δόντι που με ενθουσίασε . Στη συνέχεια ακολούθησε ενα ιεραποστολικό όπου έβαλα τα πόδια της στους ώμους μου και της τράβηξα ένα γερό γαμήσι. Μετά την έστησα στο τέσσερα ... εντάξει , είναι νταρντανογυναίκα , έτσι ? Κωλάρα , μπουτάρες... την βίδωσα για αρκετή ώρα με μπόλικες σφαλιάρες / μπουνιές στα καπούλια της.
Μετά από λίγο και αφού τα αρχίδια μου είχαν γίνει σαν γκρέηπ φρουτ από κάβλα , ένιωσα το μοιραίο να έρχεται . Τραβήχτηκα , την έβαλα να γονατίσει μπροστά μου και άρχισε το ρούφηγμα.
Μετά από λίγο είχα ένα πολύ παρατεταμένο οργασμό , αδειάζοντας μισό κιλό σπόρο στο στόμα της . Αφού θήλασε και την τελευταία σταγόνα τα έφτυσε στο νιπτήρα . Με χαιρέτησε και έφυγε για τον επόμενο καβλιάρη .
Δεδομένης της στιγμής και του καύσωνα πέρασα μια χαρά. Ενα πολύ τίμιο πήδημα που έβγαλε υπεραξία στο ταπεινό δεκάρικο .

Μικρη κοπελιτσα, με λεπτο σωμα, μακρυ μαλι.... προσωπο καλουτσικο ! Τελος τα καλα !!!
Την ρωτω ποιο ειναι το ονομα σου: Bulgaria Sofia μου λεει.... Πιπα με ΠΟΛΥ βαρεμαρα, συμμετοχη καμια, ανεβηκε πανω μου, εκανε μια ηλιθια φωνη και οταν τελειωσα ...ετρεξε κι εφυγε απο το δωματιο με τα ρουχα στο χερι.....
Κοροιδια.... Κριμα τα 35 ευρω !!! Δεν αξιζει ουτε 1 ευρω ! κριμα γιατι το σπιτι λεει.....