Ο 40αρης που εχει μια αξιοπρεπη δουλεια, ειναι κυριος, εχει τιμιο αμαξι, προσεχει την εμφανιση του κτλ
ειναι σα να βαζεις γκολ χωρις τερματοφυλακα παρα μονο 3-4 ατομα για τοιχο.
ειμαι στα 28, επαρχια, πλεων επισημα ανεργος (μονο μερεμετια κανω για μεροκαματο). το scirocco το πουλησα πριν μηνες (ευτυχως) και ειμαι
με παλιο νισαν Αλμερα του 97 (της οικογενειεας).
εκει που εβγαινα με καποιες, πλεων δε τις βλεπω ουτε με κυαλι και η κοπελα "της παρεας" που εχω μεγαλη οικειοτητα και τη βρισκουμε μαζι που και που
χθες με κερασε καφε, γιατι "πλεων δεν ειμαι για να ξεδευω" κατα τα λεγομενα της. δε με πτωει, αλλα ειναι κατι που ποτε δεν ειχα ζησει μεχρι τωρα.
ημουν απο τους προνομιουχος που ειχανε κυρος, ποτε δεν ειχα νιωσει μειωνεκτικα (το ατιμο χρημα εμπνεει αυτοπεπειθηση)