Λεπτομέρειες αξιολόγησης

το είχα βάλει στόχο να την συναντήσω διοτι οι φωτο της, οι τεράστιες βυζαρες και το σηκωμένο της καβλι μου καναν το κλικ που χρειαζόμουν. Θέλω να πω ότι έχω πάει στο γνωστό στέκι της Υβανας, πίσω από το Καλλιμάρμαρο, αρκετές φορές. Πρώτη φορά όμως με το που μπήκα στο σπίτι έκανα και παράλληλα άμεση σκέψη να φύγω, διοτι το σπίτι είχε μια έντονη μυρωδιά φαγητού, κάτι σαν σκορδίλα και καρρυ ένα πράγμα, μια ξινίλα εντονότατη! "Παρήγγειλα" την Παολα άμεσα και ανέβηκα στον πρώτο, ελπίζοντας ότι εκεί δεν θα μυρίζει. Στο δωμάτιο ήταν κάπως καλλυτερα αλλα μην φανταστείς... Ήρθε η Παολα, νταρτανοτραβελο, με βυζαρες μεν, αλλά κάπως "ξεφουσκοτες" ήταν...Ξέρω, ακούγεται κάπως, αλλά όντως, αυτές οι τεράστιες βυζαρες, όταν τις επιανες, ήταν κάπως "φλατ" βρε αδερφέ. Πάνω που είχα αρχίσει να ξενερώνω με την σκορδίλα και τα φλατ τιτς, μου άρχισε μια ακαποτη πίπα, μούρλια! Μου βάλε και δαχτυλάκι και άρχισα, επιτέλους, κάτι να ευχαριστιέμαι κι άγω ο άμοιρος. Αρχίνισα κι εγώ να της παίζω το πούτσο αλλά δεν της σηκωνόταν με τίποτα. Τελικά παραδόθηκα και αφέθηκα στην , ομολογουμενος, πολύ καλή και ακαποτη πίπα της. Όταν την προειδοποίησα ότι κοντεύω να χύσω, αυτή δεν φάνηκε να την χαλάει, άφησα κι εγώ λοιπόν ότι είχα σε φλόκια στο στόμα της, κι αυτή τα κατάπιε όλα! Κάπου εκεί ντύθηκα, κράτησα την αναπνοή μου (ξανά), και κατέβηκα τρεις τρεις τις σκάλες να βγω στο δρόμο για καθαρό αύρα! Το ρεσουμε, η Υβαννα, δεν αρκεί να μας φέρνει μόνο τις Βραζιλιανες τραβελογυναικαρες στην Αθήνα και να μας σώζει από να πηγαίνουμε εμείς στα πέρατα του κόσμου, θα πρέπει να δώσει και λίγο προσοχή στον χώρο στον οποίο μας φιλοξενεί και μας απομυζεί τον οβολό μας, να τον έχει περιποιημένο, καθαρό, και πάνω από όλα, όχι σκορδίλα και καρρυλα.