Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Επίσκεψη χθες κατά τις 4 το πρωί. Το μαγαζί άδειο το μισό. Μπύρα για ποτό (εξού και το 10) και αρχίζω το scouting για να δω τι έχει μείνει από το έμψυχο δυναμικό σε σχέση με την τελευταία μο φορά συν τα των αδειών. 4 μαύρες, μία Νορβηγίδα αλλήθωρη (ήρθε κι αλλού κοίταζε αλλού μου έδωσε το χέρι της όταν μου συστάθηκε), η Ίνα, δύο άλλες μελαχρηνές που δεν μου έκαναν την τιμή αλλά έκαναν απαράδεκτο λεσβιακό εντελώς αντικαυλέ, η Λουίζα και άλλες 2-3 που επίσης δεν μου έκαναν την τιμή να τις γνωρίσω. Γενικά παρόλο που το μαγαζί δεν έτρεχε οι μισές δεν πέρασαν από το τραπέζι μου. Ο χορός στη πίστα ένα ατελείτο ζάλισμα του στύλου που μάλλον γέλιο προκαλεί μερικές φορές. Τελική κατάληξης στα χέρια της εργάτριας Λουίζας που σερβίρει τον καφέ με μπόλικο αφρό κατά της 6 και αναχώρησης. Τελικά και ο χρυσός καμιά φορά γίνεται τσίγκος.