Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Κυριακή απόγευμα και καθώς όλοι κατηφόριζαν προς παραλία, εγώ, πάντα κόντρα στο ρεύμα, ανηφόρισα με έναν συναγωνιστή στο περιποιημένο αυτό χώρο του ιστορικού και παρεξηγημένου κέντρου της Αθήνας για να λήξει όμορφα και νόστιμα το δροσερό αυτό σκ.

Υποδοχή ευγενέστατη από τσα2 και χώρος πολύ καλύτερος από τις φωτογραφίες, που σίγουρα πρέπει να αλλαχτούν, γιατί τον αδικούν. Καθαρός, ζεστός, ψηλοτάβανος, με ντουζάκι σε κάθε δωμάτιο και παντουφλίνια για τον μερακλή συναγωνιστή. Οπότε ξεκινάς με την μία καλα. Μετά το ποιηματάκι, που περιλάμβανε και λαράκι για 100 ευρώ, έγινε η ανλψ των 60 ευρώ από την τσα2, αφού επέλεξα μασαζάκι, για να φύγει η ένταση και η μπαϊλντίλα ενός μέτριου ΣΚ.

Στην ταμπακιέρα τώρα. Καρολάιν, γνωστή σε πολλούς εδώ από συμμετοχές και σε άλλους ζεστούς χώρους της Αθήνας, όπου και ακόμα είναι μοιρασμένη η καρδιά της τόσο για τον νότιο αγωνιστή όσο και για τον κεντρώο (μην τα κάνουμε κι όλα πενηνταράκια, ας ψαχτεί ο καθένας και λίγο). Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγραφεί αυτό το θεόμουνο που μόνο με ct μεγαλομεσαίας κατηγορίας μπορεί να συγκριθεί (θα εξηγήσω το γιατί και μεσαίας). Γύρω στα 22-24 (μάλλον), κοιτάει τους πουλίνους μας από περίπου το 1.78-1.80, κατάξανθο ίσο φυσικό μαλλί, πρόσωπο το ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ, σάκοι υπερφουσκωμένοι, τουμπανάτοι κι έκφυλοι βγαλμένοι από αμερικάνικη τσόντα καλής παραγωγής και ΚΩΛΑΡΑ (όχι αυτούς τους μικροκαμωμένους της μόδας τελευταία ούτε ελεεινίδας όμως χάλι, απλά επικός) την οποία δίνει με 100 ευρώ. Στα συν τεράστιο εγχρωμο τατουάζ στην πλάτη από λαιμό μέχρι μπάτο που συμπληρώνει την εικόνα τσόντας που σε προϊδεάζει από την αρχή για πολλά.

Μετά το σύντομο μασάζ της πλάκας, όπου ένιωσα τουλάχιστον για ώρα το φρεσκοξυρισμένο και ροδαλό μουνάκι της από πάνω μου, περνάμε στην μάχη. Μάγκες, η γκόμενα δεν απευθύνεται στον τυχάρπαστο μπουρδελιάρη, στον φοβισμένο απόφοιτο της 2ας λυκείου που πάει για να γνωρίσει τον έρωτα, ίσως μαζί και με τον πατέρα του. Είναι η γκόμενα που βλέπεις σε κάτι κυριλάτα κλαμπ στην παραλία, που ξεχειλίζει γαμήσι από παντού αλλά δεν θα 'χεις ποτέ και δε θα σε δει ποτέ. Με το αδιάφορο, μπλαζέ λουκ και την γνώση ότι είναι μούναρος σε καλεί να την καρφώσεις με μίσος και δύναμη και πράγματι σου βγάζει όλο αυτό το μένος να την αφήσεις επί τόπου απτό τρομπάρισμα. Πίπα καλή και ρουφηχτή, μειονέκτημα η χρήση χεριού, που όμως αν γίνει η παρατήρηση κόβεται, καθώς και το αραιό κοίταγμα στα μάτια. Στάση 4 μετά, όπου δεν μπορεί να περιγραφεί η θέα απτόν καθρέφτη ούτε από την πένα βραβευμένου με νόμπελ λογοτέχνη. Ωραίο στήσιμο, τατουάζ και κωλάρα θα με οδηγούσαν εύκολα στην κτθ, αλλά τσίμα τσίμα το κράτησα και την έφερα από πάνω. Εκεί αδιάκοπο χτύπημα με κραυγούλες αυτή κι εγώ να καταλαβαίνω γιατί ο κλιματισμός από την αρχή ήταν ρυθμισμένος στο 12. Ξέφυγε κι ένα σκαμπίλι πίσω, στο οποίο όμως υπήρξε ευγενική παρατήρηση (αλλά παρατήρηση). Με τα πολλά εκεί έγινε και η κτθ.

Εν ολίγοις: Βαρβάτο μουνί, που σπάνια βρίσκεις σε τέτοιου είδους χώρους, σου βγάζει όλο το μίσος να το ξεκωλιάσεις χωρίς αυτή να κάνει ΤΗΝ προσπάθεια. Βελτίωση χρειάζεται στην συμπεριφορά λίγο (αυτό το μπλαζε τσουλίστικο μπορεί άλλους να τους καβλώνει αλλά κι άλλους να τους ξενερώνει), λίγο περισσότερη πρωτοβουλία και λίγο καλύτερη πίπα. Δεν θα πει όχι σε τίποτα όμως, ούτε θα δυσανασχετήσει για στάση ή για χρόνο. Στα μείον μια μεγάλη ουλή στους βύζους απτήν επέμβαση και μια μικρή ευαισθησία που δείχνει στην ρώγα.

Συμπέρασμα: Δεν πρέπει να λείψει απτό καρνέ του συνειδητοποιημένου συναγωνιστή που θέλει κάτι ποιοτικό και γενικά να πάρει ένα ΚΑΛΟ μουνί. Τα μειονεκτήματα δεν λείπουν αλλά σε γενικές γραμμές αξίζει και μια και δύο φορές.

Πάρκιν, τι να πω για ιπποκράτους, ενώ οι βαθμοί θα μπορούσαν να είναι λίγοι αυξημένοι αλλά...δεν, για τους γνωστούς περιοριστικούς λόγους.

Η μοκέτα ίσως θέλει λίγο ηλεκτρική να φύγει το χνούδι.