Λεπτομέρειες αξιολόγησης

η ημερομηνία τυχαία, Νοέμβρης αλλά δε θυμάμαι ακριβώς, απόγευμα μιας κι ήταν από τις λίγες φορές που την είδα να είναι σε πρόγραμμα από το πρωί μέχρι τις 20.00.

Στην αναμονή η υπηρεσία ανακοίνωσε τα δέοντα και περίμενα την Νικόλ να κατέβει από τα δωμάτια.
Βγήκε και η Νταϊάνα, που όμως όπως βγήκε ξαναμπήκε μιας και δεν με συγκίνησε.

Η Νικόλ κατέβηκε τη στενή σκάλα με τα τακουνάκια της. Γυμνόστηθη, ενδιαφέρουσα ύπαρξη θα έλεγα.
Λίγο πιο άγριο πρόσωπο από ότι κάποιες δημοσιευμένες φωτογραφίες και με ένα χαλκά στη μέση της μύτης.

Επίσης, μην περιμένετε το ψιλόλιγνο κορμί, είναι παιχνίδι του καλλιτέχνη.

Το φύλλο αγώνος:
Προκαταρκτικά ελαφρά, πέρασμα περικαυλίδας με το στόμα (κάτι που γουστάρω γιατί νιώθεις τα χείλια τους να αγκαλιάζουν από την κορφή μέχρι το άπλωμα χαμηλά του λάτεξ)και εκκίνηση ενός αργού, σχεδόν μερακλίδικου μπουκώματος. Βέβαια...στην προσπάθεια να απλώσω το χέρι μου στο πίσω μέρος της κεφαλής (όχι για να πνίξω, ούτε για να σπρώξω) της για την αίσθηση του κεφαλιού της που ανεβοκατέβαινε, έφαγα άκυρο. Αυτό είναι μη αποδεκτόν.

Κατά τη διείσδυση δε δοκίμασα καμμία άλλη στάση εκτός του πισωκολλητού, δε με ενδιέφερε κάτι άλλο. Οπότε εκεί έχω να προσθέσω τα εξής, ενώ καθόταν υπάκουα στις χαμηλές στροφές, μόλις τσίμπησε λίγο η ένταση ξεκίνησε το ''γκαμήλιασμα'' δηλαδή το καμπούριασμα και το κλεψιματάκι. Μετά από 1-2 παρατηρήσεις επανήλθε ευτυχώς στην υπακοή αλλά με ένδειξη δυσφορίας.

Η δουλειά βέβαια έγινε, όμως δε θα δοκιμαστεί πάλι, είναι ένα τυπικό σέρβις.

Αυτή ήταν η συνεύρεση με τη Νικόλ κι η εμπειρία μου μαζί της, η οποία μπορεί βέβαια να είναι διαφορετική για εσάς.