Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Καλά τα λέγανε οι παππούδες μας, αλλά εμείς είμαστε μουνάκηδες.

Βλέπω που λέτε τον κώλο γλυπτό και λέω mine mine mine, δηλαδή δικός μου. Εντάξει δε λέω τον έστησε όπως έπρεπε, τον έφαγε όπως έπρεπε αλλά...

Πάμε για τα αλλά. Πρώτον, πεσμένη διάθεση από το σαλόν. Δεύτερον, άργησε αρκετά να έρθει και περίμενα σαν τον Τρίτον, Αφού τρελαίνομαι με το απίστευτο (ναι μου αρέσουν οι αδύνατες, όχι οι κοκαλιάρες κι ούτε οι μπαμπάτσικες) κορμάκι της, ώπα λέω μιλάει και Ελληνικά, άντε μαραθώνιος να της φτιάξω το κέφι μπας και τη βρούμε. Της φτίαχνω το κέφι, μ αφήνει να τη γλύψω παντού, πίπα αδιάφορη με καπότα να ψιλοκρέμεται. Τι φοβάται λέω μέσα μου, μη σπάσει στο στόμα σαν την Big Babol την τσίχλα;

Στήνεται στα 4, άντε πάλι γλυπτό η δικιά σου. Μα τι κόματος, ας την κάνω τη θυσία, είπα. Έχει καρφώσει τα μάτια και κοιτάει το μουνάκι της μην σπάσει η ποπότα. Ρε αν ήμουν άσχημος να φοβάται μην κάνει το παιντί μου να το καταλάβω. Άλλα έχει ψύχωση με το θέμα (όπως κι άλλες πολλές που έχω κουμπώσει στα τιμημέννα δέλα).

Ελπίζω τώρα να έχει βελτιωθεί...