Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Απογευμα Κυριακής με τη μιση Σαλονικη καθηλωμένη στις τηλεορασεις για το Αρης- Παοκ....Οτι πρεπει για βολτα!!! Μεχρι που γυρισα και 5-6 σπιτια για ενημέρωση πιο πολυ, μια που ο στοχος ειχε κλειδωσει απ την εκκίνηση....Τι το θελα?????

Στο τελευταιο απ αυτα, βγηκε η Σίσσυ!!!
Τσεχα κατα δηλωση της, ανετα θα την εκανα και για Ελληνιδα, στην καλυτερη της version.
Σαστισα μολις την ειδα. Ενα υπεροχο προσωπάκι, μου χαμογελουσε μεσα απ τα πυκνα σγουρα καστανοξανθα μαλια της. Το σωμα της δεν φαινοταν μεσα απ το ριχτο που φορουσε πανω της - αλλα κι απ τα μαυρα εντελως απωθητικα σκοταδια του μαγαζιου
Δεν υπηρχε περιπτωση ν αντισταθώ. Η πριγκίπισσα Σισσυ μπροστα μου!
Αφησα την τσατσα να πει το παραμυθι της και τον τιμοκαταλογο - ο ακριβοτερος της πολης, μαζι μ αυτον της διπλανης αλυσιδας - καθως μ οδηγουσε στο δωματιο με το τεραστιο -καταμαυρο- κρεβατι.
Πληρωσα το μικροτερο παραβολο των σαράντα ευρώ.

Αν και το στυλ του δωματιου μου ειναι εντελως απωθητικο -λιγο χρωμα βρε παιδια!!!- δεν μπορεσα να μην αναπολησω μια υπεροχη εμπειρια μου περισυ στο ιδιο δωματιο, καταγεγραμμένη εδω, λιγα λήμματα πιο κατω....

Μ αυτα και μ αυτα, ενω φρεσκαριζομουν, ηρθε κι η Σίσσυ.
Εμφανως συνεσταλμενη. Έχοντας μια καποια εμπειρια να χειρίζομαι τετοιες καταστάσεις, καταλαβα οτι επρεπε να παρω εγω ολες τις πρωτοβουλιες - πραγμα που δεν μ ενοχλει καθολου. Το χω ξαναπεί, προτιμω τις μαθητριες απ τις δασκαλες.

Αφου συστηθηκαμε στα Αγγλικά, την χαζευα να γδυνεται, αποκαλυπτωντας ενα πολυ ωραιο κορμι. Απόρησα γιατι το ειχε κρυμμένο στο ολοσωμο, και δεν επιδείκνυε τα υπεροχα ποδια και γλουτους που διαθέτει με κατι πιο εντυπωσιακο.
Στο τελος καταλαβα οτι αυτο που ασυνείδητα, προσπαθουσε να κρυψει, ηταν την ιδια την παρουσια της εκει...

Τα γλυκόλογα μου και τα χαδια μου, δεν εφεραν απολυτως κανενα αποτελεσμα!
Ηταν εκει, απολυτως αμετοχη. Οχι φοβισμενη, αλλα εντελως αδιάφορη. Παρ οτι ηταν χαλαρη και δεν ειχε θεμα με το χρονο, ηταν αποφασισμενη πριν μπει να μην συμμετάσχει και να μην αντιδρασει σε τιποτα. Φυσικα το επιθυμητό αποτελεσμα δεν ηρθε ποτε. Μετα απο κανα δεκαλεπτο εδωσα εγω το σημα της ληξης.
Καθως ντυνοταν, οικτιρα τον εαυτο μου που δεν μπορεσε να ξεκλειδωσει αυτο το υπεροχο προσωπο και κορμι.
Θα χαρω να ακουσω καλυτερα σχολια γι αυτην στο μελλον, αλλα...ειμαι ετοιμος να στοιχηματίσω, οτι το μελλον της σ αυτη τη δουλειά, δεν θα ειναι παραπανω απο λιγες εβδομαδες.
Δεν χρειάζεται καποιος να της μεταφρασει τα παραπανω για να το καταλαβει αυτο. Το ξερει ηδη!!

Δυο λογια με καλη διαθεση, για το μαγαζι: Αναψτε τα φωτα, βαλτε λιγο χρωμα, και -αν ειναι δυνατον!!!!- πεταξτε αυτο το ηλιθιο χαρτι που λιωνει στα χερια και που θεωρουσα ενδημικο ειδος μονο του Βαρδαρη!!!