Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Κάτι τέτοιο μου θύμισε όταν την είδα για πρώτη φορά. Εκείνη την γλυκούλα συμμαθήτρια που την συναντάς μετά από 3 χρόνια το καλοκαίρι και ξαφνικά έχει ξεπεταχτεί! Με έχει πιάσει μια μανία το τελευταίο καιρό μια μανία για καταδρομικές οπότε θα πέρναγα στα ενδότερα ούτως ή άλλως. Εντάξει με την τσατσά την Πόντια που δούλευε παλιά στο πράσινο σπιτάκι του Βαρδάρη έχουμε κακή ιστορία αλλά είπα να μην την μαυρίσω τελείως σαν ένδειξη καλής θελήσεως. Με έπρηξε λίγο να πάρω κάτι πιο special αλλά δεν είχα λεφτά για κάτι παραπάνω από το απλό. Η κοπέλα δεν είναι από αυτές που σου κάνουν εντύπωση εμφανισιακά, ούτε θα την κοιτάξεις δεύτερη φορά στο δρόμο, με μικρό βυζί αλλά απίστευτη κωλάρα, σφιχτή που γέμιζε την χούφτα. Την καταευχαριστήθηκα. Στου αγώνα όπως γράψανε και οι συνάδελφοι με τάραξε στα γλωσσόφιλα, και κάναμε πολύ ώρα προκαταρκτικά. Στα δάχτυλα ήταν συγκαταβατική ενώ στην πίπα αν όχι και κάτι σπουδαίο, έγλυψε μπαλάκια καθότι τελείως ξυρισμένα. Μετά από αρκετή ώρα αλληλογλυψίματος, της έβγαλα το βρακάκι και πέρασα στο κυρίως πιάτο. Εδώ να σημειώσω ότι και εμένα μου φάνηκε λίγο ανοιχτή αλλά όχι υπερβολικά. Από στάσεις ιεραποστολικό, στα τέσσερα και αυτή από πάνω. Βέβαια λόγω της κούρασης μου εκείνη την μέρα, δεν κατάφερα να τελειώσω αν και η κοπέλα προσπάθησε πραγματικά. Μέχρι και δεύτερο γύρο δοκιμάσαμε αλλά κάπου εκεί έσπασε το σκουφάκι και τελείωσε κάπου εκεί η συνεύρεση μετά από περίπου 20 λεπτά. Γενικά πολύ καλές εντυπώσεις μου άφησε η συνεύρεση και της χρωστάω ένα άδειασμα. Σίγουρα όχι η πρώτη μου stadar αλλά είναι καλή για τις δύσκολες μέρες που παίζει ξεραΐλα στην περιοχή. Στα πολύ θετικά ότι μέχρι το πέρας της συνάντησης τα γλωσόφιλλα δεν είχαν σταματημό!