Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Είναι κάποιες γυναίκες γεννημένες για κρεβάτι, είναι κάποιες άλλες που τους λείπει το ταλέντο αλλά τους περισσεύει το φιλότιμο και είναι και κάποιες άλλες… που απλά δεν το έχουν…

Απογευματινή επίσκεψη στο Μινώταυρου μετά από μικρή βόλτα στο Μύλο και αφού δεν βρήκα κανένα από τους στόχους μου. Μπήκα στο μαγαζί για να το δώ, επί τέλους...
Πράγματι από λούσο και ατμόσφαιρα το μαγαζί σκίζει…

Η ευγενική Ελληνίς τσατσά μου παρουσίασε την Ντέσυ. Μικροκαμωμένο πιπινάκι, αδύνατο Βουλγαράκι μελαχρινό με πράσινα μάτια, αρκετά γλυκό στην όψη για να μου ανεβάσει την όρεξη να το γευτώ και να στάξω € 60.

Το δωμάτιο καθαρό και περιποιημένο, το ντούζ καυτό, η πετσέτα συσκευασμένη το ίδιο και οι παντόφλες, σαμπουάν, χαρτιά… μέχρι και μπατονέτες για τα αυτιά στο νιπτήρα…
Το μωρό κατέφθασε καθώς έβγαινα από το ντούζ… Μπήκε κι αυτή για ένα τοπικό ντουζάκι πράγμα που εκτίμησα…

Ελληνικά μηδέν… Αγγλικά μηδέν… Συνεννόηση μπουζούκι…

Της χάιδεψα τα Νο 1 βυζάκια της, την αγκάλιασα τρυφερά για να της δείξω ότι είμαι καλός θείος… και αυτή αντέδρασε με παγερή αδιαφορία…
Της ζήτησα να ξαπλώσει για να κάνω μια βόλτα στο Νότιο ημισφαίριο μπας και ανακαλύψω σημεία ζωής…. Δυστυχώς, παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειές μου ο πλανήτης γατάκι μάλλον στερείται κάθε ίχνους ζωής…
Παρεμπιπτόντως, δεν επιτρέπονται ούτε τα δακτυλίσματα πράγμα σεβαστό αν όλα τα άλλα βαίνουν καλώς….

Κάποια στιγμή βαρέθηκα να γλείφω το αδρανές υλικό και ξαπλώθηκα στο κρεβάτι εν αναμονή του πιπέτου. Σκούφος κάλτσα στον ημιλιπόθυμο Γιακουμή που παραδόξως ανεστήθη από τα ρουφήγματα της μικρής η οποία ώ του θαύματος με εμπιστεύτηκε αυτή την φορά να της χαϊδέψω εξωτερικά το μαμουνάκι… Για καραμπαλίκινγ ούτε λόγος να γίνεται… Κρίμα το ενδελεχές ξύρισμα μια ώρα πριν…

Μετά τριλέπτου το πιπέτο έλαβε τέλος, ανέβηκε επάνω μου και κουνήθηκε ικανοποιητικά αλλά και πάλι η μοναδική σχέση που είχαμε, ήταν το σημείο εκατέρωθεν των τειχών της καπότας… Γυναικεία παρουσία δεν παρατήρησα στο χώρο….

Την γύρισα εύκολα (λόγω μεγέθους) σε ιεραποστολικό και με τρείς-τέσσερες κινήσεις έβαλα τέλος στο επεισόδιο, απλά για να τηρήσουμε τα προσχήματα….

Σηκώθηκε και άρχισε να ντύνεται… ενώ εγώ την έκανα με ελαφρά για το ντούζ αναζητώντας λίγη ζεστασιά κάτω από το καυτό νερό…

Συμπέρασμα: Ελπίζω να το ξεχάσω γρήγορα…
Δεν φταίει το πιπίνι. Τόσο ξέρει, τόσο μπορεί, τόσο κάνει…
Άμα σου δώσουν ξαφνικά ένα όπλο και σε πετάξουν ανεκπαίδευτο με αλεξίπτωτο στη μάχη, αν δεν σκοτωθείς πέφτοντας, η μεγαλύτερη πιθανότητα είναι να αυτοπυροβοληθείς…
Τι να πω… Αν μετά από κάνα χρόνο υπάρχει ακόμα Ντέσυ, μπορεί και να ξαναδοκιμάσω από περιέργεια….