Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Μεσημεριανο καφεδακι και πουτανοσυζητηση με τον κερβερα,αφου δεν εκατσε τσαρκα μαζι του οταν χωρισαμε αποφασισα να παω στο συγγρου 144 χωρις να εχω κοιταξει στο νετ ποια δουλευει.περναω τις 2 πορτες και βρισκομαι
Μπροστα στην ευγενικη και εξυπηρετικη τσατσα που μου παρουσιαζει την νικολ,επαθα σοκ το πουτανακι δεν παιζεται.μελαχρινο,κανονικο υψος και ενα σωμα απιστευτο.οι φωτογραφιες ειναι πολυ λιγες για να περιγραψουν την καβλα που σου βγαζει αυτη η γυναικα.ηρθε στο δωματιο μετα απο λιγη ωρα χαμογελαστη και αμεσως την πηρα αγκαλια και αρχισα να την φιλαω παντου(ειπαμε αυτο το σωμα δεν υπαρχει)το μονο κακο ειναι οτι εγω ειμαι του γκολ και ξυλο ενω αυτη τη φορα μου βγηκε πιο αγαπουλιστικη κατασταση.δεν ξερω τι φταιει(λιγο το μπακαρντι,λιγο το καμπαρι λιγο ενα κουτι ηρεμιστικα που ειχα παρει)για να μην το ζαλιζουμε πιπα ανω του μετριου και αλλαγες διαφορων στασεων σε νορμαλ ρυθμους,γενικα το εχει το αθλημα χαλαρα.χρονος παραμονης στο δωματιο 25 λεπτα.και εξοδος με χαμογελο μεχρι τα αυτια.Για εκπτωση ουτε λογος και παρκαρισμα δυσκολο το μεσημερι