Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Την συνάντησα πρώτη φορά πριν από δύο βδομάδες.
Καί θυμόμουν εκείνα τα τελευταία λεπτά. Ξαπλωμένοι γυμνοί, εκείνη μπρούμυτα, να λέμε βλακείες καί να χαμογελάμε.
Εφυγα με την απατηλή εντύπωση ότι γνωριζόμασταν καιρό. Καί μού διέφευγε το πού. Το πότε.
Σε λίγες μέρες θα έφευγε καί έτσι ανέβηκα τις σκάλες γιά δεύτερη φορά.
Μπήκα στο δωμάτιο καί την περίμενα. Άναψα το άφιλτρο.
Τρείς τζούρες καί φάνηκε στην πόρτα. Το όμορφο στήθος της γυμνό. Όμως το μάτι κολλάει στο χαμόγελο. Πού είναι πάντα εκεί, λίγο κάτω από τα σήμα κατατεθέν γυαλάκια της.
Πρώτες κουβέντες, πρώτες αγκαλιές. Καθιστή επάνω μου, να φυλάω το στήθος της όσο λέμε γιά τα ταξίδια της, όσο ρωτάει καί ρωτάω. Καί γέλια.
Χάδια, φιλιά, στο στήθος της, στο στήθος μου. ….......
Τα υπόλοιπα δεν έχουν τόση σημασία.
Σημασία έχει η άνεση καί η ζεστασιά πού δίνει η Ντάρια. Καί την δίνει απλόχερα καί με χαμόγελο.