Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Αυτό που μένει εντυπωμένο σαν εικόνα στη μνήμη μου, κάθε φορά φεύγοντας από το στούντιο, είναι το sexy κατευόδιο των κοριτσιών… μια φιγούρα που κρατώντας το παραβάν λέει ευχαριστώ.. Και μου δημιουργούνται ενοχικές σκέψεις.. αφού σπάνια στην μπουρδελο-αναζήτηση μου θυμάμαι παραβάν να ανοίγουν στο τέλος, ή μια λέξη να ακούγεται σαν ευχή (και όχι σαν κατάρα)…
Αυτή τη φορά όμως, το μάτι μου καρφώθηκε στα εναπομείναντα μπουκάλια με ουϊσκι από το party της Πέμπτης.. Σιχτιρίζοντας τον εαυτό μου που δεν είχα πάει.. κατέβηκα ανάλαφρα τα σκαλιά της πόρτας με ένα βήμα… Ένιωθα μια ανακούφιση… αφού αυτός ο δαίμονας είχε καταλαγιάσει πάλι… αλλά και μια μελαγχολία..
Διασχίζοντας μέσα στο Κυριακάτικο μεσημέρι τη σχεδόν άδεια Φυλής για να πάω να πάρω το τρένο.. υπήρχε ένα κενό μέσα μου.. το οποίο κάθε άλλο παρά δυσάρεστο ήταν. Μακριά από τα προβλήματα και τα άγχη.. η συνάντηση αυτή λειτούργησε σαν τεχνητό νεφρό.. καθαρίζοντας την ψυχή μου και το μυαλό μου, κυρίως, από την επιθυμία..
Η αναπόληση ήρθε λίγη ώρα αργότερα.. οδηγώντας προς το σπίτι…

(Εικόνα πρώτη…)
Εγώ κατάχαμα, ξαπλωμένος ανάσκελα, στο pain room να μην μπορώ να συγκρατήσω την ανάσα μου από την ανυπομονησία. Ο πούτσος μου να πάλλεται από την προσμονή του για λύτρωση. Από πάνω μου όρθιες σαν μαινάδες, η Νεφέλη χωρίς να πάψει να με βρίζει, με το μουνάκι της ακριβώς στην ίδια ευθεία με το πρόσωπο μου, σχεδόν να χορεύει όπως πριν στο σαλόνι, ενώ η Αναστασία πίσω της, τα ατελείωτα μαυρισμένα πόδια της δεξιά κ αριστερά από το σώμα μου, να την κρατάει από τη μέση…. Το στήθος μου ανεβοκατέβαινε με δυσκολία, από την αγωνία, αλλά και από τον πόνο που είχε δεχτεί πρωτύτερα (όλο το βάρος της πανύψηλης Αναστασίας σε ένα βασανιστικό trampling … με τα δυο της πόδια πάνω ακριβώς στο οστό του στέρνου.. να με κοιτάζει ανελέητα και να με βρίζει ως «παλιογαμιόλη μαλάκα» ενώ τα μάτια της πετούσαν φωτιές.. αδιαφορώντας για το πόνο που δοκίμαζα.. και αυτό ήταν η ΚΑΥΛΑ).
Σε λίγο, συγχρονισμένα, ένιωσα τα καυτά υγρά των κοριτσιών να πέφτουν πάνω μου, άλλα στο πρόσωπο μου, άλλα στο στήθος μου.. με την golden rain της Νεφέλης να χύνεται ατελείωτα στο στόμα μου.. ενώ αυτή γελούσε… και της Αναστασίας να με λούζουν στην κοιλιά, μαζί με τα λόγια της που με προέτρεπαν να χύσω ουρλιάζοντας..
Την ίδια ώρα που έχυνα σαν δαιμονισμένος, σφαδάζοντας, χτύπησα δυνατά το κεφάλι μου στο πάτωμα δυο φορές.. μην αντέχοντας άλλο τόση ηδονή, που αλλοίμονο, σε λίγα δευτερόλεπτα θα τέλειωνε…

(Εικόνα δεύτερη…)
Η Αναστασία σε ένα σχηματοποιημένο οργανικό V.. ένα κινητό σκεύος απόλαυσης.. και εγώ να τη γλείφω σε κάθε δυνατή στάση και σημείο του χώρου..
Πάνω στο πάγκο… ξαπλωμένη ανάσκελα.. τα πόδια της λυγισμένα στο σώμα.. με τις κνήμες της να διαγράφουν τις δυο πλευρές ενός φετιχιστικού τριγώνου… στην κορυφή το κεφάλι μου, με το στόμα γεμάτο από τα μεγάλα δάχτυλα των ποδιών της, που τα ρουφούσα άπληστα ταυτόχρονα, ακούραστα και λαίμαργα… ενώ στη βάση του, το πρόσωπο της Αναστασίας να με κοιτάζει κατάματα, να με βρίζει.. να μου λέει να συνεχίζω, να τα παίρνω όλα στο στόμα, ή ένα ένα, μετά πάλι όλα μαζί… εγώ να πνίγομαι… μπουκωμένος με δάχτυλα, δέρμα, ιδρώτα, ηδονή… να κουνάω το πρόσωπο μου λουσμένο σε feet perfume… χωρίς να μπορεί να επιβληθεί η μια αίσθηση της άλλη.. γεύση ή οσμή…
Η ίδια σκηνή και στο κρεβάτι.. κοιτάζοντας στο καθρέπτη όμως ότι συνέβαινε.. αλλά προστιθέμενος και ο πόνος τώρα.. κλιμακούμενος.. τα πόδια της Αναστασίας να με χτυπάνε στο κεφάλι… να νιώθω καυτές της πατούσες της να χαστουκίζουν τα μάγουλα, τα μάτια μου, το κεφάλι.. με δύναμη.. με όλο το μεγαλοπρεπές άνοιγμα που τις επέτρεπαν οι προικισμένες ποδάρες της..
Ζαλισμένος ξανά-έπεσα με τα μούτρα στο μουνί της.. που το είχα γευτεί και νωρίτερα..

(Εικόνα τρίτη…)
Ένα ατελείωτο γλειφομούνι.. σε εναλλαγή με γλειφοκώλι.. ίσως κάποιες φορές και οι ίδιες οι λέξεις χυδαίες .. κρύβουν απίστευτη δύναμη και κυρίως ένταση…
Το στόμα μου είχε γίνει ένα με την κωλοτρυπίδα της.
Την έγλειψα εκεί βαθιά.. όρθια ενώ ήταν στη βιτρίνα για να βγάλει τα αξεσουάρ, εγώ πίσω της γονατιστός με το πρόσωπο μου χωμένο στα δυο αφράτα κωλομέρια της.
Την έγλειψα δυνατά αλλά βιαστικά έξω, ενώ αυτή με τη Νεφέλη με έβριζαν και με ανάγκαζαν να χορέψω…
Την έγλειψα λαίμαργα και αποφασιστικά στο κρεβάτι, ενώ αυτή ήταν στα 4, με τα βλέμματα μας να συναντιούνται στο καθρέπτη απέναντι, και εγώ να πιέζω τη γλώσσα μου μέσα στην τρυπούλα του κώλου της, να προσπαθώ να μπω ολόκληρος εκεί μέσα, και αυτή σε μια στιγμή δικής μου απόγνωσης επειδή είχα κουραστεί, γυρίζει και με το χέρι της κρατά το δεξί της κωλομάγουλο, για ν’ανοίξει καλά, και να τη γλείψω, να τη γλείψω άνετα, να τη γλείψω συνέχεια… ώσπου η άκρη της γλώσσας μου να νιώσει αστραπιαία την καυτή υφή του βλεννογόνου της.. Ακόμα και όταν έγλειψα τα παχιά μουνόχειλα της.. ακόμα και όταν της πιπιλούσα την κλειτορίδα – που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ γέμιζε το στόμα μου - , ήταν η γεύση του κώλου της που τα υπερνικούσε όλα…

(Εικόνα τέταρτη…)
The humiliation.. η υποταγή στη θηλυκή παντοδυναμία.. Νεφέλη και Αναστασία σαν ιεροεξεταστές της ηδονής να με βασανίζουν αδιάκοπα, και ακούραστα.. μα το κυριότερο με πραγματική ένταση. Τα χαρακτηριστικά της Νεφέλης επισκιάζουν τα πάντα σε αυτή την εικόνα. Σκόρπιες λεπτομέρειες του μικρού της προσώπου, μελαχρινά χρώματα, χροιά της φωνής που χρωματίζεται από ζωηρή αποφασιστικότητα, καταιγιστικές εντολές της που δε σηκώνουν αντίρρηση. Η Αναστασία ακολουθούσε το λιγόλεπτο κρεσέντο της απίστευτης Νεφέλης. Χαστούκια στο πρόσωπο, βροχή από φτυσιές, διαδοχικές, απότομες, απροειδοποίητες. Κάποια στιγμή βρέθηκα στο δωμάτιο 3, στα τέσσερα πάνω στο ξύλινο έδρανο, με την Αναστασία φορώντας το στραπόν πίσω μου, και τη Νεφέλη κρατώντας το δονητή χωμένο στο στόμα μου. Μετά από λίγα λεπτά στον καναπέ του σαλονιού με την Αναστασία να κάθεται εκεί και να της τσιμπουκώνω το στραπον.. ενώ η Νεφέλη να σπρώχνει δυνατά το δονητή πίσω μου, και να τον βάζει στη δόνηση .. ενώ εγώ έτρεμα για να μη χύσω…

(Σκόρπιες εικόνες.. αλλά έντονες)
Ο καυλιάρικος χορός της Νεφέλης, ενώ και εγώ χόρευα με την πλάτη ακουμπισμένη στο τοίχο, προβάλλοντας τον καυλωμένο πούτσο μου πάνω της… και σε μια στιγμή γυρνώντας μου πλάτη, τον ένιωσα να χώνεται ανάμεσα στα ζεστά της κωλομέρια… Η ίδια ζεστή αίσθηση όταν τσιμπούκωνα την Αναστασία και η Νεφέλη είχε καβαλήσει το μπούτι μου και τριβόταν αργά εκεί πάνω..
Η γεύση από τη μασχάλη της Αναστασίας, λίγο πριν με κλείσει στο κλουβί, όταν σηκώνοντας το αριστερό της χέρι με άφησε να δοκιμάσω .. γλείφοντας τον ιδρώτα και το τρυφερό της δέρμα σε εκείνο το σημείο…
Ο ήχος από τα δερμάτινα αυτοκόλλητα, που αγκάλιαζαν τα πόδια της γύρω και πάνω από τους αστραγάλους, όπως ακούστηκε, όταν η Αναστασία έβγαζε τις μαύρες γόβες της στο κρεβάτι.. αποκαλύπτοντας μου δυο ζεστές πατουσίτσες.. κατευθείαν στο πρόσωπο μου…

(Σκόρπιες εικόνες.. που ξεθωριάζουν)
Η κλεφτή ματιά στο σώμα της, ενώ μόλις μπήκε μέσα και με χαιρετάει καλοσυνάτα..
Το πέταγμα μου από το κρεβάτι με το άκουσμα των τακουνιών της να πλησιάζουν…
Το ανήσυχο βλέμμα της ενώ προσπαθεί να μη σταματήσει τα βογγητά της - και χαλάσει τη φάση - , τη στιγμή που της έγλειφα τα δάχτυλα πάνω στο πάγκο, αλλά σπρώχνοντας διακριτικά με το άλλο πόδι το πρώτο πορτάκι του κλουβιού για να μη σκάσει, όπως κινούμουν, στο κεφάλι μου… (σε ευχαριστώ για αυτό)

Όλα αυτά… αντιστρόφως διαδραματιζόμενα, αλλά με αυτή ακριβώς την σειρά, επανέρχονται στη μνήμη μου. Έτσι επικράτησαν με βάση την ένταση που δοκίμαζα στο καθένα…
Με την ένταση που διάλεξε να λυτρωθεί ο δαίμονας της επιθυμίας μέσα μου… Γιατί όταν καταλάγιασε…
- θυμάμαι το καλοσυνάτο γέλιο των κοριτσιών από τη συζήτηση μας, ενώ εγώ έκανα μπάνιο και αυτές δίπλα δίπλα στον πάγκο να μου λένε για το site, για το party.. η Νεφέλη πιο φλύαρη και στυλάτη.. η Αναστασία πιο λιγομίλητη και ήρεμη..
- θυμάμαι τη sexy, αλλά αυθόρμητη, πόζα της Νεφέλης πάνω στο μαύρο πάγκο, που με ξαναρωτούσε το όνομα μου..
- θυμάμαι τη ζεστή χειραψία της Αναστασίας όταν μπήκα στο στούντιο.. αλλά και το γλυκό φιλί της στο μάγουλο όταν βγήκε απ’ το δωμάτιο..
Σε κάποια λυτρώνεται το κτήνος.. και σε κάποια άλλα η μελαγχολική διάθεση..

Αυτά… σε κάτι που δε μοιάζει με κριτική..
Και με συγχωρείτε για αυτό…