Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Δεν κάνει ελεύθερο στοματικό, δεν δίνει γλωσσόφιλα, στοιχεία που για τα δικά μου γούστα τα θεωρούσα απαραίτητα μέχρι τώρα. Ούτε καν στο στόμα θέλησε να τη φιλήσω (αποφεύγοντάς το ευγενικά πάντα), παρόλο που άλλοι συναγωνιστές γράφουν ότι τους το επέτρεψε... Για τις δικές μου προτιμήσεις είναι πολύ νταρντάνα, πολύ..."big", πολύ busty... Και ομολογώ ότι αν δεν είχα διαβάσει τις πολλές καλές κριτικές που έχουν γραφτεί γι' αυτήν (από άτομα που εμπιστεύομαι) και την έβλεπα χωρίς να ξέρω, μπορεί και να αποχωρούσα χωρίς να τη "δοκιμάσω"...

Αλλά...όλα αυτά που έγραψα, τελικά δεν έχουν σημασία, καταρρέουν και διαλύονται μπροστά σε αυτό που έχει η Βαρβάρα, δηλαδή μπροστά σε μια ιδιότητα που δεν μπορεί να αποτυπωθεί στη "βαθμολογία" και να περιγραφεί με λόγια...

Η Βαρβάρα δηλαδή (και συγχωρήστε μου το παραλήρημα που θα ακολουθήσει, ειλικρινά προσπάθησα να το αποφύγω, όμως αυτό επιμένει να βγει από μέσα μου το άτιμο...), σε γυρίζει με τον τρόπο της σε άλλες εποχές... Τότε που δεν υπήρχε ίντερνετ, δεν υπήρχαν υπολογιστές, δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα, τότε που το να έχεις αυτοκίνητο ήταν προνόμιο των πλουσίων και κάθε ζεστή καλοκαιρινή Κυριακή, ζεστή με 35 βαθμούς το πολύ και όχι με τα σημερινά απάνθρωπα 40ρια (λέω Κυριακή γιατί τότε το Σάββατο ήταν εργάσιμη μέρα...) στηνόσουν στη στάση του λεωφορείου στο Ζάππειο και πήγαινες για μπάνιο στη Βάρκιζα ή...στον Άγιο Κοσμά, για να βλέπεις, ενώ ήσουν μέσα στη θάλασσα και τα αεροπλάνα που απογειώνονταν από το αεροδρόμιο του Ελληνικού - και παρόλα αυτά δεν βαρυγκομούσες, ήσουν ευτυχισμένος με αυτά που είχες... Τότε που ένας αγώνας κατς μάζευε 15.000 κόσμο, τότε που ο Ολυμπιακός νικούσε τη Σάντος του Πελέ σε φιλικό και γινόταν τραγούδι και ο Παναθηναϊκός αργότερα έγραφε το έπος του Γουέμπλεϊ και είχε τη συμπαράσταση και το θαυμασμό όλης της Ελλάδας, ανεξάρτητα από οπαδικές προτιμήσεις...

Τότε που οι ιέρειες του πληρωμένου έρωτα, έστω και έτσι όπως τις έχουμε "ζήσει" από τις ελληνικές ταινίες και τις έχουμε εξιδανικεύσει, καθώς ό,τι είναι παλιό και μας θυμίζει τα παιδικά μας χρόνια ή τα νιάτα μας, αποκτά μια "ευγενή" διάσταση μέσα μας, ακόμα κι αν δεν ήταν αυτή η πραγματικότητα, δεν ήταν πουτάνες, ήταν ΙΕΡΟΔΟΥΛΕΣ, ήταν βασανισμένες αλλά περήφανες (και αυτό της φαίνεται της Βαρβάρας...), υποτακτικές αλλά και αριστοκρατικές...

Και η Βαρβάρα σε πάει ακόμα πιο παλιά, σε κάνει να φαντάζεσαι ότι έχεις στα χέρια σου μια...ξεπεσμένη πριγκίπισσα, που κατάφερε με χίλια βάσανα να το σκάσει από τη Ρωσία όταν ξέσπασε η επανάσταση των μπολσεβίκων και να έρθει στην Ελλάδα, όπου αναγκάστηκε να πουλάει το κορμί της για να επιβιώσει παραμένοντας όμως πριγκίπισσα με κάποιον μαγικό τρόπο...

Πρέπει να σταματήσω, γιατί θα ξεφύγω εντελώς... Λοιπόν θα προσπαθήσω να γίνω πιο πεζός και να περιγράψω τη δική μου εμπειρία: δεν ξέρω πώς συνέβη και παρόλο που όπως έγραψα η Βαρβάρα δεν συγκαταλέγεται στις πολύ πιο "μινιόν" προδιαγραφές μου, κατάφερε να με κάνει να περάσω πολύ καλά και να μου βγάλει όλα αυτά τα νοσταλγικά συναισθήματα... Στην πραγματικότητα δεν κάνει για μένα, είναι ιδανική για όποιον είναι πάνω από 1,85 και είναι και γεροδεμένος, ώστε να μπορεί να τη "γυρίζει", γιατί και η ίδια είναι ψηλή, γύρω στο 1,75, με πλούσια τα ελέη, με "πολύ" σωματότυπο, με μεγάλα βυζιά, ιδιαίτερα νταρντάνα, όπως προανέφερα.

Όμως, είναι τόσο...πώς να το πω, μητρική φιγούρα, ώστε με τη μια σε κάνει να νοιώθεις σαν 18χρονο άγουρο αγόρι που πήγες για πρώτη φορά σε μπουρδέλο για να ξεπαρθενευτείς!

Δηλαδή είναι καλύτερα να αφεθείς στα χέρια της και αυτή ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει. Εγώ διάλεξα το πρόγραμμα με 69, δηλαδή των 60 ευρώ. Μπήκα στο δωμάτιο χωρίς να ζητήσω να τη δω, ήθελα οπωσδήποτε να τη δοκιμάσω όπως κι αν ήταν... Όταν η ίδια ήρθε μέσα, δεν μου έδωσε περιθώρια να σκεφτώ: με έβαλε κάτω και σε χρόνο dt με καύλωσε παίζοντάς με με τα βυζιά της και αφήνοντάς με να εξερευνήσω το κορμί της. Ύστερα, αφέθηκε στη δική μου "περιποίηση", για πολλή, πάρα πολλή ώρα, όπου έδειχνε να το απολαμβάνει και να γουστάρει επιτρέποντάς μου να της βάζω και δάχτυλο, κάτι που την έκανε μούσκεμα - και τελικά σταμάτησα εγώ κάποια στιγμή, γιατί θα τελείωνα γλείφοντάς την χωρίς να έχουμε κάνει τίποτε άλλο... Στη συνέχεια με πήρε εκείνη στο στόμα της, κάτι που ξέρει να κάνει πολύ καλά - παρόλο που ήδη ήμουν τούρμπο από ό,τι είχε προηγηθεί. Ακολούθησε η στάση του reverse cow girl και ύστερα το ιεραποστολικό, καθώς ήθελα να τη βλέπω σε όλο της το "μεγαλείο" - και σε αυτή τη στάση τελείωσα, ακούγοντας τα πολύ γλυκά λόγια της με τα οποία με παρότρυνε να "καταθέσω". Και όταν έγινε η κατάθεση, συνέβη αυτό που περιγράφουν και πολλοί άλλοι, δηλαδή με κράτησε μέσα της και στην αγκαλιά της για κανά 5λεπτο και δεν με άφηνε να φύγω (όχι ότι ήθελα να φύγω βέβαια)...

Αλλά και πάλι σας λέω διαβάζοντας το κείμενο που μόλις έγραψα ότι...είμαι ανίκανος να περιγράψω με λόγια αυτή την ιδιότητα που έχει η Βαρβάρα και την κάνει να είναι αγαπητή από τους περισσότερους, αν και δεν είναι η πιο όμορφη στουντιοκοπέλα ούτε είναι απ' αυτές που δίνουν τα περισσότερα (ακάποτο, γλωσσόφιλα κλπ.). Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, αυτή η ιδιότητα είναι Η ΑΥΡΑ ΤΗΣ, είναι ότι πρόκειται για μια γυναίκα που είναι γεννημένη για να ευχαριστεί τους άντρες και να παίρνει και η ίδια απ' αυτούς ό,τι μπορούν να της δώσουν - παρόλο που πραγματικά δεν ξέρω πώς νοιώθει για τη δουλειά που κάνει...

Δεν ξέρω αν κατάφερα να σας δώσω να καταλάβετε τι σημαίνει Βαρβάρα, αλλά σε τελευταία ανάλυση μπορώ να σας πω ότι δεν είναι απλά μια κοπέλα που πηδάς σε ένα στούντιο και την ξεχνάς, αλλά πρόκειται για ΕΜΠΕΙΡΙΑ - πιστεύω μάλιστα περισσότερο για τους πιο μεγάλους σε ηλικία... Παρόλο που δεν ξέρω αν θα την ξαναδώ, γιατί όπως είπα δεν είναι ο τύπος μου, ωστόσο, της εύχομαι ολόψυχα καλή τύχη σε ό,τι κι αν κάνει στη ζωή της και πραγματικά (και δεν είναι εύκολο να το πεις αυτό για μια γυναίκα που κάνει αυτή τη δουλειά...) υποκλίνομαι και της βγάζω το καπέλο...

Να πω και δυο κουβέντες για τα υπόλοιπα: το δωμάτιο παλιό και μικρό, χωρίς τηλεόραση, αλλά μάλλον καθαρό (λέω "μάλλον" γιατί με το ημίφως που έχει δεν βλέπεις καλά...), με ντουσιέρα, νιπτήρα, αφρόλουτρο, κρεμοσάπουνο, πετσέτες (όχι σφραγισμένες όμως), παντόφλες, τέλος πάντων στα όρια του αποδεκτού για στούντιο. Όσο για τον τσάτσο, ευγενέστατος, άψογος - και πραγματικά καλύτερα να πέφτεις σε άντρες τσάτσους (το αν είναι gay δεν με νοιάζει, είναι δικό τους θέμα, δεν ξέρω για τον συγκεκριμένο), παρά σε κάτι στρίγγλες... Όλα αυτά όμως περνάνε σε δεύτερη μοίρα μπροστά στη Βαρβάρα... Αυτά και καλά να περνάτε... Τα συμπεράσματα δικά σας - πιστεύω όμως ότι δεν θα μετανοιώσετε αν γνωρίσετε τη Βαρβάρα έστω και για μια φορά...

Το ξαναλέω ότι η βαθμολογία δεν είναι απόλυτα αντιπροσωπευτική, γιατί κάποια πράγματα δεν γίνεται να βαθμολογηθούν, είναι εκτός συναγωνισμού...