Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Κλαούντια, μέρος Β΄ (can't get enough)

Η δροσερή νύχτα μύριζε Άνοιξη.

Ξεγυμνώνοντας τη νεαρά κάτω απ’ το μελιχρό φως, η αύρα της, οι κινήσεις της, το σμιλεμένο σώμα της, έφερε στο νου την αχλή των παιδικών παραμυθιών, όπου ο ήρωας κατακτά έναν–έναν και σιγά-σιγά τους στόχους του.

Ξεχασμένες μνήμες προεφηβικών χρόνων, άγουρα ερωτικά σκιρτήματα…

Η Κλαούντια έρχεται από αυτόν τον κόσμο, τον κόσμο του ονείρου, της φαντασίας…

Ξανθοτάτη, βγαλμένη από τα View Masters, από τον Ντίκενς, από το κορίτσι με τα σπίρτα, από τη Λάση, από τον Τομ Σώγερ…

Κείτονταν εντελώς γυμνή, είχε στο λαιμό μια-δυο χρυσές αλυσιδίτσες κι ένα μικρό σταυρό, μπλεγμένα στους ξανθούς βοστρύχους της.

Σαρκίο άρρενος καταβολικό, με παρελθόν 6.000 και πλέον οργασμών, έτοιμο για κλινοπάλη με σώμα θήλεος άκρως αναβολικό, θελκτικό, πάλλευκο, δροσερό, άοσμο εντελώς.

Επί χρήμασι…

Εν πάσει περιπτώσει, η συνισταμένη όλων αυτών ήταν μια κτηνώδης υπερστύση.
Τη στρώσαμε χάμω στη σινδόνα και την καταγαμήσαμε…

Αυτή τη φορά, μετά το πέρας της πράξης, έγειρε το σώμα της αριστερά.

«Ο έρωτας δεν συμβαίνει προκειμένου να καταλήξει σε σεξ, ωστόσο ο έρωτας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το σεξ».
«Ναι, αλλά εντώ έχουμε πολύ σεξ και κατόλου έρωτα…»
«Αμήν».-