Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Καλλιθέα, Ελ. Βενιζέλου (Θησέως) 35, απόγευμα Δευτέρας του Πάσχα.

Πιστοί στις προσωπικές μας συνήθειες, αποζητήσαμε τη σαρκική ηδονή που ταιριάζει αυτές τις μέρες, που κατά κάποιο τρόπο ενθαρρύνεται από τις παραδόσεις του τόπου μας… Μέρες σάρκας ψητής, μέρες πτωματοφαγίας, μέρες που οι Γραικύλοι οδηγούν τα σώματά τους στα άκρα, μέρες που η Νηστεία και η Στέρηση, με αναστροφή 180 μοιρών γίνονται Γαστριμαργική Αποχαλίνωση και Εκτραχηλισμός…
Αισχρή, απαράδεκτη αναστροφή - διαστροφή… Το σώμα αποζητά μεν τη σάρκα, όχι όμως νεκρή – ψητή… Τη θέλει ζωντανή, έτοιμη για αναπαραγωγή, σε πλήρη σύμπνοια με τον ζωογόνο αγέρα της Άνοιξης…
Αντί να βογκάνε από το φαί, ας βογκάγανε από τους οργασμούς…
Ας είναι, έκαστος εφ’ ό ετάχθη…

Η πόρτα άνοιξε, μα άφαντο το ον που την άνοιξε, κρυβόταν πίσω από αυτήν…
Η σκανδαλιά αυτή, μας έκανε να υποπτευθούμε ότι κλειδοκράτειρα ήταν νεαρά εκδιδόμενη…
Δεν πέσαμε έξω στην εκτίμησή μας… Με το πρώτο βήμα στο χώρο υποδοχής, αποκαλύφτηκε πίσω από την πόρτα η Αγάπη, που μας χάρισε με μιας το ζεστό χαμόγελό της…
Μελαχρινή, σκουρόχρωμη νεαρή γυναίκα, τόσο που το «Αγάπη» το συνδέσαμε και στη συνέχεια το θυμόμασταν με το «Αράπη», διαστρεβλώνοντας χαιρέκακα το γνωστό ανέκδοτο με το νέγρο μπάρμαν…

Η Αγάπη προσπαθώντας να εξηγήσει τους όρους και τις συνθήκες της επί πληρωμή συνουσίας, ψέλλιζε ανοησίες, που τις ακούγαμε σαν Θείες ψαλμωδίες…
Δεν ακούγαμε τις φωνητικές χορδές της, ο προθάλαμος του πορνείου είχε κατακλυστεί από την ακτινοβολία του σφριγηλού σώματός της, την απαστράπτουσα υγιέστατη οδοντοστοιχία του χαμόγελού της, το αυθόρμητο λίκνισμά της…

Στο βάθος του διαμερίσματος, η άκρη του ματιού μας ανίχνευσε φιγούρα δεύτερης εκδιδόμενης, πράγμα που επιβεβαίωσε η αξιαγάπητη Αγάπη σε σχετική ερώτησή μας…

Έτσι λοιπόν, η Αγάπη κάλεσε τη Γιάννα.
Πάντα με το χαμόγελο και την καλοσυνάτη ματιά η Αγάπη, υποδεχθήκαμε μαζί τη Γιάννα, που προσήλθε σεινάμενη– κουνάμενη, με άνεση και αμεριμνησία…
Το χαμόγελο και η ματιά της Γιάννας αναμίχθηκαν με το χαμόγελο και τη ματιά της Αγάπης…
Δυο χαμογελαστά, υγιέστατα πρόσωπα, δυο πασχαλινά, ανοιξιάτικα νεαρά θηλυκά…
Η Γιάννα δήλωσε Τσέχα… Σε κάθε περίπτωση, θυμίζει μικρή Ολλανδέζα, φυσικό ξανθό, με ίσιο μαλλί και ροδαλό δέρμα…

Αποσύρθηκαν στο αναπαυτήριό τους, μέσα στην καλή χαρά, αφήνοντάς μας σε πλήρη σύγχυση προτεραιοτήτων…
Ψάχνοντας απελπισμένα κάποιο ψεγάδι για κάποια από τις δυο, (ώστε να επιλέξουμε την άλλη), ανακαλύψαμε (ή αν θέλετε εφηύραμε), ότι η δερματοστιξία στο σκουρόχρωμο ισχίο της Αγάπης είναι ένδειξη εκμαυλισμένης φύσης, ενώ το πεντακάθαρο και πάλλευκο δέρμα της Γιάννας είναι ένδειξη αγνής και άμωμης φύσης…

Έτσι λοιπόν, αναγγείλαμε τη Γιάννα ως συνοδό μας στην πράξη της συνουσίας…

Βαδίζοντας τα 4-5 μέτρα στο διάδρομο του διαμερίσματος, από το χώρο υποδοχής έως το δωμάτιο - συνουσιαστήριο, διαβήκαμε εμπρός από την ανοιχτή πόρτα του μικροσκοπικού δωματίου (πρώην κουζίνα) όπου αναμένουν και αναπαύονται οι εκδιδόμενες και το λοιπό προσωπικό.
Εκεί λοιπόν, φευγαλέα, διακρίναμε σε έντονο φωτισμό την εκρηκτική νεότητα και το σφρίγος της Γιάννας.
Τα ροδαλό της δέρμα, έκανε τη σπερματοδόχο κύστη μας να σκιρτήσει, η φύση της μας κέλευε, οι ορμόνες της φώναζαν…

Δεν άργησε να μπει στο δωμάτιο – συνουσιαστήριο η Γιάννα…
Συγκλονιστήκαμε, κύριοι…

Δεν μπόρεσε η άμοιρη να κάνει ούτε ένα βήμα μέσα στο δωμάτιο, καθότι επιπέσαμε επ’ αυτής με όλα μας τα μέσα: Χέρια, πόδια, στόμα, πέος, όλα την άγγιξαν στο πρώτο δευτερόλεπτο…
Νεανικό σφρίγος, δεμένη σάρκα, στιλπνό δέρμα, το χέρι μας θώπευε γλουτούς πλασμένους από τον Ρενουάρ, στο στόμα μας μπλέκονταν σε μαλλιά δοσμένα από τον Μονέ, το πέος μας είχε γίνει αιώνιο περιπλεγμένο κάγκελο από το χέρι του Ιερόνυμους Μπος…
Είχαμε μπροστά στο όρθιο πέος μας, εξαιρετικό πρότυπο αναφοράς απομιμήσεων σιλικόνης…
Νιώθαμε λίγοι μπροστά στα νιάτα και στην ομορφιά της Γιάννας, νιώθαμε ο Κουασιμόδος μέσα στα σκέλια της…

Το σπέρμα χόχλαζε με μανία, ήθελε να εκτοξευθεί αμέσως, με δύναμη, να διεισδύσει σε οποιαδήποτε κοιλότητα της νεαρής, να την κατακλύσει πλήρως και να εκβάλει από όλες τις άλλες κοιλότητές της, μέσα σε ηδονική παράλυση…

Αποπειραθήκαμε απεγνωσμένα να επιβραδύνουμε τον οργασμό, ο οποίος κάλπαζε προς το μέρος μας…
Φέραμε στο νου απίθανες και άσχετες σκηνές από το παρελθόν, αλλά μάταια, μια ματιά της Γιάννας τις διέλυσε αυτοστιγμεί…
Προσπαθήσαμε να ταυτιστούμε με μεγάλους φαλλοκράτες πορνοστάρ, αλλά μια ανάσα της Γιάννας στο πρόσωπό μας, διέλυσε κι αυτό το εφεύρημα…

Τα μηνίγγια μας σφυροκοπούσαν, κάθε σπιθαμή του σώματός μας είχε κοκκινίσει εντελώς…

Παραδοθήκαμε άνευ όρων στη Φύση της Γιάννας, το σπέρμα έρεε ακατάπαυστα στην περικαυλίδα…
Ανεπιτήδευτα αρχίσαμε να την επαινούμε και να τη συγχαίρουμε, πράγμα που συνεχίσαμε ακατάπαυστα και αδιάλειπτα, έως ότου απήλθε από το δωμάτιο…