Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Αγαπητοί συμπολεμιστές. Μετά από μία βόλτα σε άλλα 2 ιδρύματα όπως έγραψα και στην ημερήσια ενημέρωση κατέληξα στο συγκεκριμένο. Λίγο το κρύο πάνω στο μηχανάκι λίγο το ότι σε λίγο θα έπεφτα κάτω από τις καύλες μπαίνω. Μελαχρινό γκομενάκι, θυμίζει Μελίνα(γι'αυτό βασικά μπήκα) αλλά κάτι με χάλαγε στο πρόσωπο. Πάω δωμάτιο Νο3 και αράζω κάτω από το aircon για να ζεσταθώ. Πελάτης δεν υπήρχε μετά από λίγο έρχεται η Μαρία. Αράζω στο κρεβάτι ξαπλώνει δίπλα μου και αρχίζει να κάνει μαλάξεις στο εργαλείο. Δε βγάζει σουτιέν, δε βγάζει ένα μίνι που φόραγε, κοίταζε προς την πόρτα λες και περίμενε να μπει και άλλος και γενικά η αδιαφορία ήτανε πλήρης. Πάω να χαϊδέψω τίποτα μπας και ξεχάσω το ότι η μόνη συμμετοχή ήταν ένα χέρι αλλά τίποτα, τραβιόταν. Κάποια στιγμή παρά την ξενέρα σικώνεται ο φίλος μπαίνει το σκουφί και αρχίζει μία ας την πούμε πίπα. Τίποτα άξιο αναφοράς. Μετά της λέω να στιθεί στα 4. Από ελληνικά μόνο όχι ξέρει. Κάθεται για ιεραποστολικό. Δε γαμιέται λέω. Μετά τις κάνω νόημα και γυρνάει στα 4. Εγώ τον έβαζα αυτή κουνιόταν-τραβιόταν και έβγαινα. Άντε πάλι ιεραποστολικό μιας και για 2-3 λεπτά δε βγάζαμε άκρη στα 4. Να μη τα πολυλογώ η συμμετοχή μηδέν, κάποιες ψιλόκραυγούλες όποτε θυμόταν και από το να φύγω φορτωμένος της λέω να μου φτιάξει ένα φραπεδάκι να τελειώνουμε. Σέρβιρε το φραπέ, και αδιάφορα όπως μπίκε έφυγε...Εγώ να δεις πόσο αδιάφορα θα περνάω από έξω πλέον(τέτοιες ώρες-άλλωστε πιο αργά είναι τα σοβαρά εργαλεία του συγκεκριμένου ιδρύματος πολιτισμού).