Κριτικές από luposolitario1261

Η ημερομηνία ενδεικτική, το πέρασμα έγινε πριν από δεκαπέντε μέρες περίπου.

“Κι αν χιονίζει και αν βρέχει η πούτσα μου αντέχει” θα μπορούσα να τραγουδώ παραφράζοντας το γνωστό διαχρονικό τραγούδι του Στελάρα.

Αν τυχαίνει να βρίσκομαι κοντά στο αγαπημένο μας μετάξι ακόμα και αν το καυλί μου έχει εξαφανιστεί λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών, ακόμα και αν το προηγούμενο βράδυ γάμησα το καλύτερο μοντέλο, δεν υπάρχει περίπτωση να μη γίνει η κατάθεση.

Μετά το διάβασμα κριτικών για την Άννα ως άλλος πορνοκομάντο αψήφησα τη βρόχα που έπεφτε straight through και όρμησα για να συναντήσω την μιλφάρα μας από τη Ρωσία.

Ανεβαίνοντας τα σκαλάκια σχεδόν τρέχοντας χτυπάω τον κώδωνα του πορνοκινδύνου αka ανοίξτε μου να μπω μέσα να αδειάσω τις φορτωμένες μου μπάλες γιατί αλλιώς χανόμαστε, μου ανοίγει την πόρτα η συμπαθής τσατσά. Με ενημερώνει πως έχει την Άννα, με ρωτάει αν την ξέρω, της απαντάω όχι και αναμένω να εμφανιστεί.

Πράγματι η έκφυλη μιλφάρα μας δεν αργεί πολύ και εμφανίζεται στο σαλόνι με ένα φωσφοριζέ δικτυωτό φόρεμα πάνω σε πλατφόρμες. Είναι περίπου 50, μετρίου αναστήματος με ωραίο δυάρι προς δυομισάρι βυζάκι, το οποίο στέκεται πολύ καλά για την ηλικία της, αδύνατη και με ωραίο κωλαράκι, λιγάκι πεσμένο φυσικά, αλλά όχι τόσο πλακουτσωτός για ανατολικομπλοκίτισσα. Γενικά είναι όμορφη γυναίκα, ειδικά αν αναλογιστούμε την ηλικία της. Φάτσα φυσικά όχι κάτι τρομερό, αλλά είναι οκ.

Αφού μου άρεσαν αυτά που είδα, καταθέτω μπλε παράβολο και εισέρχομαι στο δωματιάκι της ηδονής και της ακολασίας.

Ήμουν τόσο καυλωμένος που άρχισα να γδύνομαι γρήγορα χωρίς να δίνω σημασία στη τσατσά που ήθελε να στρώσει το κρεββάτι και οριακά δεν με πρόλαβε με την πούτσα έξω (κρίμα για εκείνη).

Καλοδιατηρημένο το δωματιάκι και ευρύχωρο έχοντας και ζεστό νερό στο νιπτήρα.

Η σοβιετική μιλφάρα δεν αργεί και εισέρχεται στα ενδότερα.

Μπράβο μου κάνει που παρά τη βροχή πέρασες από εδώ. Φαίνεται ο άντρας ο δυνατός, ο καυλιάρης μου κάνει και της απαντάω ότι αν έχω καύλες τρυπάω και τη βροχή με την πούτσα μου και διαπερνάω της λέω και εκείνη έσκασε στα γέλια.

Αφού συνεχίστηκε για ένα δύο λεπτά ακόμα το σόσιαλ ξεκίνησε ένα πορνοσταρικό δεκάλεπτο που μου επιβεβαίωσε γι’ακόμη μια φορά γιατί οι πενηντάρες Ρωσίδες στους οίκους είναι must για μένα.

Μετά από κάποια φιλάκια και αφού έγλυψα τα γλυκά της βυζάκια και το πεντακάθαρο μουνάκι της, το οποίο απόλαυσε με αναστεναγμούς, ξάπλωσα, αφού έφτασε η ώρα να πάρει τον πούτσο μου στο στόμα της.

Τον έπιασε και τον εξαφάνισε αμέσως, ενώ με το ένα χέρι της κράταγα το κεφάλι κάτω να πνίγεται και με το άλλο την έπιανα από το λαιμό και της γαμούσα λαρύγγι καρωτίδα με μανία.

Σε κάποια φάση όταν σηκώθηκε μου είπε σε αυτό το κομμάτι πιο ήρεμα γιατί της τρυπάω το λαρύγγι και θα της κάνω ζημιά. Η αλήθεια ήταν πως το παράκανα, να της κάνω δηλαδή και δυνατό mouth fuck αφού ήδη τον είχε βαθιά στο στόμα της. Φυσικά σεβάστηκα την επιθυμία της και μείναμε στο deepthroat.

Τον έπαιρνε στο στόμα όλο σαν λυσσασμένη, πνιγότανε, στη συνέχεια έβγαινε με λίγα σαλάκια να τρέχουνε, μου τον έπαιζε δυνατά, έπαιρνε ανάσα πέντε δέκα δευτερόλεπτα και ξανά το ίδιο. Αυτό συνεχίστηκε για κάνα τρίλεπτο.

Φόρα μου την καπότα και στήσου στα 4, της λέω, θα με γαμήσεις, με ρωτάει, θα σε σκίσω της λέω, δε θα σε γαμήσω απλά, θα σου δώσω το μουνί στο χέρι.

Στήνεται και ξεκινάω ένα πιστόνιασμα άνευ προηγουμένου. Τη γαμούσα με μανία σαν ένας αφηνιασμένος βάρβαρος, σαν να μου είχαν πει αυτό είναι το τελευταίο γαμήσι της ζωής σου, μετά στον κόβουμε. Ή λες και η τύπισσα να έχει κάνει κάτι τραγικό και έπρεπε να τιμωρηθεί, να έχει πάει στην Ιταλία και να έχει παραγγείλει πίτσα με ανανά ας πούμε, ή να φοράει σανδάλια με άσπρες κάλτσες ή να τρώει το σουβλάκι με το μαχαιροπίρουνο.

Και εκεί ξεκίνησε το dirty talk που απογείωσε τη φάση.

Είμαι μια αχόρταγη πουτάνα, σκίσε με, είμαι πουτάναρα, καριόλα, γαμιέμαι συνέχεια και δεν χορταίνω. Ξέσκισε με, μη σταματάς. Τρελαίνομαι για πούτσα. Δεν έβαζε γλώσσα μέσα της!

Κάτι που με τρέλαινε και αφού τη… στόλιζα κι εγώ και πότε την έπιανα δυνατά από τους ώμους και πότε της κράταγα πίσω τα χέρια και συνέχιζα το πιστόνιασμα με ακόμη μεγαλύτερη μανία δεν άργησε πολύ να γίνει η κατάθεση σε αυτή τη στάση βγάζοντας κάτι άναρθρες κραυγές και τα πάρτα πουτάνα ξεκωλιάρα κι αυτή να μου λέει δωστα μου όλα γαμιά μου, έχοντας λυγίσει τελείως τα γόνατα κι ακουμπώντας πια ολόκληρη μπρούμυτα πάνω στο κρεββάτι.

Αφού έχει στραγγίξει και την τελευταία σταγόνα γυρίζω, ξαπλώνω να πάρω ανάσα κι εκεί χτυπάει η πόρτα, είχαν περάσει 10-12 λεπτά.

Εκεί μου λέει το αμίμητο ενώ ντυνόταν να φύγει, είμαι αχόρταγη πουτάναρα. Δεν χορταίνω πούτσα. Και τώρα τι νομίζεις, μου κάνει, πάλι πούτσα πάω να φάω!

Κι εκεί έβαλα τα γέλια. Χαιρετηθήκαμε, ενώ εγώ έκανα κάνα δεκάλεπτο να συνέλθω και να βγω από το δωμάτιο.

Το αν θα ξαναπροτιμηθεί; Έχει γίνει ήδη, με τη συνεύρεσή μας να έχει παρόμοια εμπειρία οπότε πλέον μπορώ να πω πως θα γίνει άνετα και στανταράκι.

Ο μοναχικός λύκος σύντομα κοντά σας με νέες περιπέτειες! Υγιαίνεται και καλά γαμήσα!

Η ημερομηνία είναι ενδεικτική, καθότι η συνάντηση έγινε ένα μήνα πριν.

Βραδινή βόλτα στο γνωστό σπα στην Μπούζιανη και Βουλιαγμένης, που βρίσκεται σχεδόν απέναντι από τα Σινεμά Νανά, δηλαδή ανάμεσα σε μετρό Δάφνης και Αγίου Ιωάννη, πιο κοντά όμως στον δεύτερο σταθμό. Δύσκολο σημείο να παρκάρεις αλλά επειδή γνωρίζω τα κατατόπια βρήκα σχετικά εύκολα.

Ανεβαίνοντας πάνω είχα σκοπό να πετύχω τη Νάτυ για την οποία διαβάζω πολύ καλές κριτικές και ως ασιατόπληκτος δεν ήθελα άλλο λόγο για να επισκεφτώ το κατάστημα.

Δυστυχώς η σχιστομούνα μας είχε μπόλικη δουλίτσα, έτσι, μου παρουσιάστηκε το έτερο κοράσιο μία Γαλλιδούλα που ακούει στο όνομα Ιζαμπέλ (νομίζω είναι και στα Κηφισού 30 και 60).

Είδα μπροστά μου μια πολύ γλυκιά κοπέλα, κοντούλα 1.60 περίπου, 50 κιλά με ωραίο πρόσωπο και μεγάλα βυζόμπαλα, 3-4αρια, τα οποία και κάνουν τη διαφορά πάνω της. Φόραγε μια κοντή μαύρη φουστίτσα και φαίνονταν τα ωραία μπουτάκια της και λίγο το κωλαράκι της. Όλα αυτά με έφτιαξαν και δεν ήθελα και κάτι άλλο για να περάσω.

Σημείωση εδώ ότι πήγα βραδινή βάρδια (20:00 - 6:00) όπου και το κατάστημα λειτουργεί μόνο ως στούντιο και όχι ως μασατζίδικο. Επίσης να προσθέσω πως το μαγαζί είναι πολύ καθαρό και όμορφο και η τσατσά ευγενική.

Μετά από λίγο σκάει χαμογελαστή στο δωμάτιο και αφού τα είπαμε για δύο λεπτάκια μπήκαμε στον αγώνα.

Ξεκίνησε πίπα, με προφυλακτικό προφανώς αφού πήρα το απλό πρόγραμμα, εγώ να είμαι ξαπλωμένος και να χαϊδεύω τις βυζάρες της.

Γενικά ήμουν πολύ καυλωμένος από πριν πάω στον οίκο και αισθανόμουν πως το τέλος ερχόταν οπότε τη σταμάτησα και αφού της έγλυψα για λίγο τις βυζάρες της, της είπα να στηθεί στα 4.

Ωραίο στήσιμο με καλό και ζουμερό κωλαράκι, όμως εκεί άρχισε το πρώτο αρνητικό σημείο, αφού βρήκα και λίγο… μουνί στο τζελ της.

Έχω δει κοπέλες στο παρελθόν να βάζουν τζελ, αλλά όχι τέτοιο πράγμα. Η τύπισσα το παράκανε.

Επίσης δεν άντεχε τις υψηλές στροφές οπότε σύντομα τη γύρισα πλαγιαστά στο κρεββάτι όπου μετά από ένα λεπτάκι κατέθεσα στο τζελ της, ε μουνάκι ήθελα να γράψω.

Μετά το τέλος κάναμε και λιγάκι σόσιαλ και αποχώρησε.

Εν κατακλείδι μια γλυκιά και ευχάριστη παρουσία με βυζάρες και ωραίο κωλαράκι, καλή πιπούλα, όχι όμως και κάτι το αξέχαστο, αλλά στα μείον το τζελ και ότι δεν αντέχει υψηλές στροφές. Θα την ξαναδοκιμάσω όμως κάποια στιγμή να δούμε αν αυτό με το τζελ ήταν τυχαίο. Γενικά δε θα σας έλεγα όχι στο να τη δοκιμάσετε, αλλά επίσης, δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει και στανταράκι.

Ο μοναχικός λύκος σύντομα κοντά σας με νέες περιπέτειες. ?

Τρίτη απόγευμα, του Άη- Γιαννιού, γύρω στις 4, βρισκόμουν κοντά κέντρο και είπα να πάω να βρω την περιβόητη Μπάρμπορα. Δυστυχώς κλειστός ο οίκος, οπότε τράβηξα για Διδύμου 27 για να δω τι λέει μια άλλη περιβόητη, η Ιβάνα.

Κι εδώ αρχίζουν τα ωραία.

Η τσατσά πολύ καλή και ευγενική ανακοινώνει ότι έχει την Ιβάνα και σε ερώτηση συναγωνιστή για το πρόγραμμα ανέφερε αναλυτικά τι κάνει, αλλά μέσα σε αυτά δεν ήταν το πρωκτικό. Bou is the media now, λέω και μειδιώ πονηρά...

Η τύπισσα βγαίνει από το δωμάτιο, που για κάποιο λόγο έκανε κάνα 5λεπτο μετά για να εμφανιστεί σαλόνι. Εκεί βλέπω μια γλυκιά ξανθιά κοπελίτσα που χαιρετάει, μου χαμογελάει και λέω μάλλον την έχουν κακολογίσει κάποιοι συναγωνιστές, εδώ είμαστε. Καταθέτω το μπλε παράβολο για να πάρω σειρά να οργώσω κι εγώ όλες τις τρυπούλες της κορασίδος, εξ Ουκρανίας ορμώμενης.

Μπαίνω δωμάτιο, πάλι περιμένω κάνα 5λεπτο χωρίς λόγο και τελικά εμφανίζεται. Της μιλάω ελληνικά, μου λέει νο γκρικ, της λέω αν ξέρει αγγλικά, κλάιν.

Εγώ ξαπλωμένος και εκείνη αρχίζει την πίπα κατευθείαν και από την άλλη να χαϊδεύω το βυζάκι της επικεντρωμένος στη ρωγίτσα της.

Εκεί αρχίζει να την πιάνει νευρικό γέλιο και να μην μπορεί να το σταματήσει.

Όλα αυτά με την πούτσα μου στο στόμα της. Τι έγινε ρε φίλε λέω, ψιλογελάω, τη ρωτάω γιατί γελάει κι αυτή να γελάει ακόμα πιο πολύ. Απάντηση δεν πήρα ποτέ. Σταματάω να τη χαϊδεύω, μετά από λίγο σταματάει το γέλιο. Ξαναρχίζω να τη χαϊδεύω, πάλι σκάει στα γέλια. Το καυλί μου όμως δεν το έβγαζε από το στόμα της.

Αυτό γινόταν για 2 λεπτά περίπου.

Δε γίνεται δουλειά λέω έτσι και της κάνω νόημα να βάλει καπότα. Μου κάνει ε; Λέω βάλε πλάστικ. Με την τρίτη, τέταρτη προσπάθεια το’πιασε τι ήθελα και της δείχνω να γυρίσει στα 4.

Αυτό το κατάλαβε πιο γρήγορα.

Στήνεται και πάω κατευθείαν για κωλοτρυπίδα. Πώς της τον έχετε κάνει έτσι ρε μάγκες; Τέσσερα καυλιά χωράνε εκεί μέσα.

Μου λέει νο, τι νο κάνω, μη με τρελαίνεις, γυρίζει και μου βάζει λίγο τζελ, με κοψοχόλιασες λέω και εισέρχομαι. Κοπανάω για κάνα δυο λεπτά κι εκεί που αρχίζω να καυλώνω ωραία και να πιάνω ρυθμό πάει μπροστά, της κάνω, που πας, μου βγάζει την καπότα και προσπαθεί να βάλει την άλλη για να την πάρω από το μουνί.

Περνάνε κάνα δυο λεπτά, δεν μπορεί να βγάλει την καπότα από μέσα. Γαμώ τα καντήλια να χύσω θέλω κι έχει γίνει ολόκληρο σίριαλ του Μανουσάκη.

Με τα πολλά τη βγάζει μου τη φοράει, με το ζόρι στέκεται μισό όρθιο το κατάρτι και την παίρνω και από το μουνάκι.

Συνεχίζω το πιστόνιασμα για κάνα δυο λεπτά, αλλά αεροδρόμιο η μούνα της ξενερωμένος και εγώ να κάνει και κάτι ψευτομουγκριτά, βγαίνω, γάματο λέω πάω στο μετάξι να χύσω. Μου λέει καμ; Λέω και τι α κανς, να κατς να μαλωεισ'.

Της λέω οκ, όλα καλά, αυτή φεύγει χωρίς ούτε γεια κι εγώ άχυστος. Ευτυχώς μετά από λίγο στο μετάξι το σίκουελ ήταν καλύτερο από την πρώτη ταινία.

Παρότι δεινοπάθησα, δεν εχω παράπονο που τελικά αυτή η εμπειρία μου γίνεται η πρώτη μου κριτική στο μπου. Ελπίζω ούτε κι εσείς!