Κριτικές από grobela

Σε μια ακόμα αναζήτηση μαύρης, σαρκικής ηδονής κατέληξα στο γνωστό τσαρδί οπού, σχεδόν εγγυημένα, γνώριζα ότι θα απαντούσα τη νταρντάνα Τζένη. Ύστερα από μια μικρή τσάρκα για οφθαλμόλουτρο, όπου τα εκδιδόμενα τεμάχια δεν παρουσίαζαν κάτι το αξιομνημόνευτο, ανέβηκα την ετοιμόροπη σκάλα και πέρασα στη σουρεάλ σάλα όπου δευτερόλεπτα αργότερα με προυπάντησε. Φορούσε ρόζ σορτσάκι που τόνιζε τα χοντρά μάυρα μπούτια και τον πεταχτό εβένινο κώλο της. Κατέθεσα το δεκάρικο και πέρασα στο μικρό δωμάτιο όπου ο φωτισμός ήταν πρακτικά ανύπαρκτος, τόσο ώστε να απορώ αν θα καταφέρω να διαχωρίσω την κατάμαυρη σιλουέτα της από το κατράμι που αντίκριζα. Ευτυχώς στα ελάχιστα λεπτά αναμονής το οπτικό μου νεύρο προσαρμόστηκε και έτσι με το που μπήκε μπορούσα αδρά να διακρίνω το πληθωρικό και υποσχόμενο κορμί της, προικισμένο με περιτά κιλά, ικανοποιητικές αναλογίες και απαλλαγμένο από τα γνώριμα κουσούρια (κιρσοί, κυταρίτιδα, χαλάρωση) της, ανάλογων κυβικών, λευκής σάρκας.
Στα του αγώνα τώρα η Τζένη ισσοροπεί -με το ζόρι- στη βάση. Η πίπα της είναι άτεχνη, οι κινήσεις της ατσούμπαλες, η διάθεση της παραπέμπει σε εκείνον τον ανεκδιήγητο μπαλαδόρο Φουρτάδο τη χρονιά που έπαιζε στην ΑΕΚ. Αν ωστόσο κανείς παέι προδιατεθειμένος να αντλήσει αποκλειστικά και μόνο την απόλαυση από τα πλούσια αφρικάνικα ελέη της θα χαλαλίσει και με το παραπάνω το ευτελές αντίτιμο. Η εκσπερμάτωση υπήρξε γρήγορη, ανακουφιστική και ευφοριστική.
Κατά την επιστροφή μου, περίμένοντας στο μετρό Ομονοίας, πέρασε από δίπλα μου. Το βλέμμα μου την έπιασε και την ακολούθησε ασυναίσθητα, φορούσε ένα μπλε μακρύ φουστάνι που από μέσα τονιζόταν η τεράστια κωλάρα της, τα μέρια της- σα να με κορόιδευαν σχεδόν- τραμπαλίζονταν σκιρτώντας το ύφασμα που τα κάλυπτε. Την ακολούθησα μπαίνοντας στο ίδιο βαγόνι και κάθισα απέναντι της. Το πρόσωπο της ήταν συμπαθητικό, οι βραχίονες της χοντροί, τα βυζιά της πλούσια και καλοσχηματισμένα .Της έριξα λίγες κλεφτές, αδιόρατα πονηρές, ματιές και μου τις ανταπέδωσε συνεσταλμένα, ίσως σε κάποια άλλη περίσταση και μια μεγαλύτερη διαδρομή να της άνοιγα και την κουβέντα. Κατέβηκα στο σταθμό μου χωρίς να μάθω φυσικά το όνομα της, σε διάστημα μισής μόλις ώρας ένας πόθος μου είχε ικανοποιηθεί και ένας άλλος είχε μείνει ανεκπλήρωτος. Και η ζωή προχωρούσε...

Καινούργιος στο σάιτ συνεισφέρω την πρώτη κριτική καθώς μετά τη σημερινή εμπειρία δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό. Κατά την έκτη απογευματινή λοιπόν, μετά από σύντομη περιπλάνηση σταθμεύω στο πράσινο σπιτάκι της Ιάσωνος. Κόσμος μηδέν και η τσατσά μου παρουσιάζει μια μαυρούλα με όμορφο προσωπάκι και αψεγάδιαστο πετίτ σωματάκι με στητά 2αρια βυζάκια(αργότερα θα μάθαινα ότι την έλεγαν Τζούλια και καταγόταν απ’ την Τζαμάικα, οπότε προς αποφυγή σύγχυσης μάλλον δεν έχει σχέση με την Τζένη που αναφέρουν οι προηγούμενοι). Είσοδος στο δωμάτιο μετά από κάνα δεκάλεπτο αναμονής όπου, πρόσχαρη και χαμογελαστή, ξεκίνησε με όμορφα αισθησιακά χαδάκια στ’ αρχίδια και ήπια μαλακία μέχρι να υπάρξει ικανοποιητική αιμάτωση και ανόρθωσις, πέρασμα καπότας στο ανυψωμένο πλεόν και σκληρό μόριο (πολύ σημαντικό κατ εμέ) και αρχίνισμα τσιμπουκιού το οποίο βαθμολογώ λίγο κάτω απ΄το άριστα. Εν συνεχεία σφυροκόπημα σε στάση ιεραποστολική, όπου μου χάιδευε την πλάτη και με τραβούσε προς το μέρος της, με συμμετοχή μέτρια αλλά εντιμότατη, ήπιες, αληθοφανείς κραυγούλες χωρίς υπερβολές και γκροτεσκιλίκια του στυλ χύσε κάβλα μου και τα λοιπά. Έξοδος από τον μαυροπήγαδο και κατάθεση καθώς με τα νυχάκια της εκείνη μου χάιδευε στοργικά τον πούτσο που συσπόταν και έχυνε (λεπτομέρεια που εκτίμησα στο έπακρο). Βγαίνοντας στο σαλόνι αντικρίζω μια μικρή διαδήλωση πιτσιρικάδων, προφανώς ήμουν τυχερός που πρόλαβα το ντού. Να προσθέσω ότι το μωρό δείχνει δεκτική σε χαδάκια και φιλιά αν και προσωπικά συνήθως τα αποφεύγω κατά την επαφή μου με πουτάνες, της έδωσα μόνο ένα σκαστό φιλί στη ρόγα τελειώνοντας πρός επιβράβευση για τις υπηρεσίες της. Εν κατακλείδι τη συστήνω ανεπιφύλακτα καθώς αποτελεί διαμαντάκι στον υπόνομο του Μεταξουργείου και εμφανισιακά φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα.