Κριτικές από Beast of Burden

Καινούρια σοκολατίτσα στο εν λόγω οικημα, που τείνει να εξελιχθεί σε ένα από τα αγαπημένα μου.
Η κριστάλ είναι μελαμψο γύρω στα 30,κοντουλα με καμπύλες και γλυκό προσωπάκι. Πρωκτικό δεν κάνει, οπότε έδωσα το μπλε πορνο-εισιτήριο για απλό πρόγραμμα και μπήκα.
Ήρθε σχεδόν αμέσως και ξεντυθηκε την ώρα που σκουπιζόμουν. Κάθισα δίπλα της και άρχισαν τα χαδια μαζί με κάποια πεταχτα φιλάκια (γλωσσοφιλα δεν δίνει)
Πιπα καλή, επιθετική, βαθιά, καραμελωσε ωραία και τα @@κια. Όταν κάποια στιγμή την σταμάτησα, ξαπλωσε και άρχισε να παίζει με το γατάκι της, πράγμα που με άναψε ακόμα περισσότερο.
Την πήρα μόνο ιεραποστολικά σε διάφορες παραλλαγές, και τελείωσα με τα πόδια της να με έχουν κλειδώσει πολύ όμορφα.
Η συνεδρία μας δεν κράτησε πολύ, αλλά γι'αυτό δεν φταίει το κορίτσι, αλλά εγώ που δεν μπόρεσα να κρατηθώ περισσότερο.
Γενικά ήταν μια ευχάριστη εμπειρία.
Θα την ξαναπροτιμήσω.

Μετά τις κριτικές που διάβασα επιβαλλόταν μια επίσκεψη στην Λώρη. Απομεσήμερο χωρίς πολύ κίνηση, ίσως γι αυτό δεν είχε άλλο δωμάτιο σε αναμονή.
Την εμφάνιση της κοπέλας την έχουν περιγράψει επακριβώς οι συναγωνιστες, οπότε δεν χρειάζεται να επεκταθώ.
Στο προκείμενο τώρα, δεν ξέρω αν την πέτυχα σε άσχημη ώρα, αν ήταν κουρασμένη, ή αν δεν με συμπάθησε ή τί άλλο. Γενικά ήταν ξενέρωτη, προκαταρκτικά μηδέν και κατευθείαν πέρασμα λάστιχου σε πεσμένη τσαπου. Η πιπα της μονοτονη, τίποτα σπουδαίο.
Ακόμα και ιεραποστολικά στήθηκε τόσο αγαρμπα που δεν με βόλευε. Αναγκαστικά την γύρισα στα τέσσερα, όπου ομολογουμένως έφαγε μερικές γερές ψωλιές και βογγαγε κοιτάζοντας τον καθρέφτη.
Με το σφύριγμα της λήξης, μου δωσε μωρομαντηλο να σκουπιστω και έγινε Λούης.
Θα ήθελα να της δώσω μια δεύτερη ευκαιρία, αλλά μετά από αυτή την πρώτη μέτρια εμπειρία το σκέφτομαι.
Συνιστάται μόνο σε λάτρεις των πολύ πετίτ.
Καλά να περνάτε μάγκες.

Επίσκεψη απογευματάκι με τσουχτερο κρύο στο Ιωαννίνων 3. Ανεβαινοντας τη σκάλα συναντηθηκα με μια μαυρούλα λάθος αρκετά γεματούτσικη που ερχόταν για βαρδια φορτωμενη κάτι τσάντες.
Αφού την βοήθησα σαν γνήσιος τζέντλεμαν περάσαμε και οι δύο μέσα.
Στη βαρδια ήταν επίσης η ετερη μαυρουλα η Μελίσα και το ναυάγιο η Βανέσα.
Αν και η δεύτερη κοπέλα η Τίνα (αν θυμάμαι καλά το όνομα) είναι αρκετά μακριά από τα γούστα μου, είπα να τις πάρω και τις δύο με το απλό των είκοσι Εβραίων.
Για την Μελίσα τα έχουν γράψει και οι ετεροι συναγωνιστες, ωραίο δέρμα, γεμάτος κωλος, σφιχτες βυζάρες.
Μόνο μειονέκτημα η φάτσα της, που είναι πλακουτσή σαν να έχει φάει φτυαριά.
Η άλλη είναι λίγο πιο ψηλή, λίγο πιο γεμάτη, και λίγο πιο μεγάλη σε ηλικία. Μια κοπέλα που αν την έβλεπες στο δρόμο, μάλλον δεν θα της εριχνες δεύτερη ματιά.
Μπήκα στο μεγάλο δωμάτιο δεξιά, σενιαρίστηκα λίγο και περίμενα.
Πρώτη έφτασε η Τίνα και μετά από 2-3 λεπτά η Μελίσα (ενώ η πρώτη είχε ήδη προλάβει να αρχίσει το τρομπονι)
Έτσι συνεχίστηκε η φάση, η μια πιπα και καβάλημα, η άλλη χαδακια, και μετά αλλαγή.
Το σέρβις τους αρκετά καλό αλλά όχι και αξέχαστο. Μεταξύ τους δεν έκαναν τίποτα εννοείται.
Τελείωσα πισωκολλητά με την Μελίσα, τις αποχαιρέτησε, ντύθηκα φουριόζος και ξαναβγηκα στο κρύο.
Πετυχημένη η εξόρμηση, αλλά όχι και το σούπερ VFM. Τέλος πάντων πάμε γι'αλλα, καλές γιορτές και τα συναφή συναγωνιστές.

Είπα κι εγώ να γιορτάσω το Χαλοουίν με ένα ωραίο ντουέτο για κλαρίνο και ορχήστρα.
Με την Ζωή έχω ξαναπεράσει 2-3 φορές στο ίδιο ίδρυμα και είχα αρκετά θετικές εντυπώσεις. Ελληνίδα προμίλφ, ξανθιά σαν μπανανόφλουδα με ωραίο κορμί, τατουάζ στην πλάτη και αρκετά πεσμενα 2μισαρια βυζιά με μεγάλες τραγανες ρώγες.
Η Μόνικα είναι Ρωσίδα, ελαφρώς κοντυτερη γύρω 1.65 καστανόξανθη, κλασική ρωσόφατσα με κορμί μάλλον αδιάφορο, χωρίς να ναι κακό.
Αποφεύγω να κάνω παζάρια, αλλά μόλις μου είπε η υπηρεσία για 30 το απλό και ρώτησα "πόσο και για τις 2" μου το κατέβασε στα 50 χωρίς να το ζητήσω. Φαίνεται έχει κόψει αρκετά η δουλειά (και) εκεί.
Τέλος πάντων πέρασα, έκανα ένα ντουζακι στο κοινόχρηστο μπάνιο και τις περίμενα.
Το δωμάτιο αρκετά ευρύχωρο, μεγάλο κρεβάτι, μασαζοκρεβατο δίπλα και τιβι να παίζει τσόντα γ' διαλογής.
Ήρθαν οι κούκλες μετά από κάνα πεντάλεπτο και χωρίς κανένα προκαταρκτικό ξεκίνησε το έργο σε τρεις πράξεις.
Σκηνή πρώτη, εγώ ξαπλωμενος να παίζω με τις βυζάρες της Ζωής και η Μόνικα να παίζει σαξόφωνο σαν την διάσημη συνονόματή της. Μέτρια η πιπα της παρεμπιπτόντως, με τσακισε και λίγο με τα δοντάκια της.
Σκηνή δεύτερη, να παίρνω ιεραποστολικά την Μόνικα και η Ζωή να τρίβεται στην πλάτη μου και να μου χαιδευει τα @@.
Το μουνακι της είναι στενό και είχε ωραία αίσθηση, αλλά τα ψεύτικα βογγητά της με ξενέρωσαν λίγο. Φαίνεται λίγο πρωταρα ακόμα και αδουλευτη.
Σκηνή τριτη, να παίρνω πισωκολλητά την Ζωή και η Μόνικα να μου τρίβεται και να μου δαγκώνει τα βυζακια. Την εκραξα λίγο μετά γι αυτό, μη μας αφήσει και κανένα σημάδι και βρούμε τον μπελά μας. Να σημειώσω ότι δεν μιλάει ελληνικά, και αγγλικά ελάχιστα.
Τέλος πάντων μόλις ολοκληρώθηκε η κατάθεση, μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα είχαν γίνει και οι δύο αφαντες, δηλαδή σοσιαλ=0.
Ειδικά η Ζωή φαινόταν γενικά λίγο στραβωμενη, ίσως γιατί είχα καιρό να περάσω, ίσως επειδή άλλες φορές έδινα 50 μόνο για πάρτη της και τώρα τις πήρα και τις δύο.
Τι να κάνουμε κούκλα, οι κωλοι σφιξανε και τα πενηνταρια δεν φυτρωνουν στα δέντρα. Την Ζωή θα την πρότεινα πάντως, σε πιό σπέσιαλ πρόγραμμα δίνει το κάτι παραπάνω. Ίσως απλά να μην ήταν η μέρα της.
Την Μόνικα αντίθετα δεν θα την πρότεινα. Παρότι συμπαθητικό κορμακι, πρέπει να φάει πολλά ψωμιά ακόμα.
Αυτά για την εμπειρία μου στο Κων/πόλεως 128, εσείς ίσως να έχετε διαφορετική άποψη.

Βροχερό απογευματάκι καθημερινής και ο δρόμος με έβγαλε στην βομβαρδισμένη οδό Σερβίων. (κάνουν κάτι έργα)
Η κυριούλα της υποδοχής παρουσίασε την Βίκυ, ξανθιά μιλφογκίλφ εκ πρώην Εσσδ, λίαν ευτραφής με έξτρα έξτρα λαρτζ κανόνια.
Λίγο η περιέργεια, λίγο που δεν με έπαιρνε η ώρα για να βρώ κάτι καλύτερο, αποφάσισα να περάσω με το απλό των 40 ευρώ.
Ντουζακι στο κοινόχρηστο μπάνιο (μεγάλο μείον αυτό του μαγαζιού) και μετά από σύντομη αναμονή κατέφθασε και η φρεγάτα σεινάμενη κουνάμενη.
Αφαίρεσε τον μαύρο στηθόδεσμο και ελευθέρωσε τα δίδυμα κράκεν, με μένα να τα βυζαίνω αχόρταγα. Το κλαρίνο της μέτριο, τρυφερό αλλά χωρίς πολύ σφρίγος.
Μπάλες χάιδεψε αλλά δεν καραμελωσε.
Ακολούθως επιχειρησα να την βάλω να με καβαλησει, κάτι που αποδείχτηκε επιπονο λόγω της διαφοράς κυβισμού.
Άξιζε πάντως - ήταν στημένη σε cowgirl και το κενό ανάμεσα στα σωματά μας είχε γεφυρωθεί από τις βυζάρες της.
Στα τέσσερα δεν έλεγε να την στήσω, οπότε την γύρισα ιεραποστολικά αυξάνοντας σιγά σιγά στροφές. Περιττό να πω οτι δεν χαμπαριάζει.
Έτσι κάπως μας βρήκε το τέλος μέσα σε χαλαρό ευχάριστο κλίμα.
Συμπερασματικά η Βίκυ δεν είναι πιπινι ούτε καλλιγραμο μοντέλο. Ωστόσο αν θέλετε μια χαλαρή συνευρεση με μια ώριμη τρυφερή γυναίκα νομίζω ότι δεν θα σας απογοητεύσει.
Αυστηρά για μιλφάκηδες παύλα βυζολάτρες.

Απομεσήμερο καθημερινής με συννεφιά και μερικές δειλες ψιχαλες να πέφτουν πάνω στο ετεροκλητο πλήθος που περιδιαβαινει Κολωνό και Μεταξουργείο.
Μετά από μια ακαρπη βόλτα στην Ιασωνος τα βήματα με έφεραν στο νούμερο 47.
Ανεβηκα την ετοιμορροπη σκάλα και θαυμαζα την βλαχομπαροκ "Χριστούγεννα στην τρούμπα 1962" διακόσμηση όταν η ξανθιά υπηρεσία μπήκε φουριοζα και ανακοίνωσε ότι έχει δυο κοριτσάκια φωτιά πολύ γλυκές, μόλις έκαναν μπάνιο, δεν βιαζονται και μπλα μπλα μπλα.
Η πρώτη ήταν μια ψιλοναυαγισμένη ρωσομιλφ με γαλάζια, ενδιαφέρουσα μου φάνηκε.
Μόλις όμως εμφανίστηκε η Ρόζα με νίκησε η περιέργεια μια και σπανιζουν οι ιεροδουλες με ανατολιτικο λούκ.
Εσταξα το δεκαρικο προθυμα και πέρασα στα ενδοτερα.
Μόλις πρόλαβα να γδυθω και να ξεπλυθω στον νιπτηρα και να σου και η Ρόζα.
Φορούσε ένα κομπινεζον το οποίο δεν αφαιρεσε εντελώς - μάλλον παίζει λίγη κοιλίτσα. Με έβαλε κάτω και χωρίς πολλά πολλά ξεκίνησε το κλαρινέτο. Το στόμα της είχε καλή αίσθηση, βεντουζωνε ωραία το μόριο, αλλά δυστυχώς έτσι όπως είχε στηθεί θα πρεπε να είμαι ο μιστερ φαντάστικ για να μπορέσω να την μπαλαμουτιάσω.
Τελοσπάντων για να μην μακρυγορώ, μόλις είχαμε ικανοποιητική ανορθωση την γύρισα ανάσκελα μπήκα μέσα της.
Μετά από καναδυο λεπτά, και ενώ είχαν αρχίσει να με εκνευρίζουν τα μονό το να "μμμμ" της, τελείωσα ακούγοντας τις από καρδιάς παροτρυνσεις της, τύπου έτσι μπράβο, βγαλτα όλα κ.ο.κ
Δεν μπορώ να πω οτι πέρασα ιδιαίτερα ωραία, αν και οι υπηρεσίες της Ροζας είναι πάνω από τον μέσο όρο γι αυτού του είδους τα μαγαζιά.
Στο δωμάτιο έκατσα κάπου ανάμεσα 10-15 λεπτά. Η υπηρεσία δεν ενόχλησε.

Την Πατρίτσια προσπαθούσα καιρό να την ξαναπετυχω, αλλά από τότε που σταμάτησε τις βαρδιες στο Κων/πόλεως 128 σπάνια ταιριάζουν οι ώρες μας. (παρεμπιπτόντως αυτό το στούντιο μάλλον πρέπει να το ξεχάσουμε, είναι μόνιμα κλειστό και με ενοικιαστηριο κολλημένο απέξω)
Αυτή τη φορά όμως την είχα κεντραρει και κατέβηκα στο Γκαζοχωριό επιτουτου.
Εριξα μια αδιάφορη ματιά στη δεύτερη κοπέλα της βαρδιας, μια Ελληνίδα σαν ξοανο, ακουμπησα το πενηνταρι στην υπηρεσία και πέρασα για φρεσκάρισμα.
Το δωμάτιο μικρό αλλά συμπαθητικό, δεν μπορώ να πω οτι του έλειπε κάτι.
Μετά από κανα δεκάλεπτο κατέφθασε και η Πατρίτσια, ευδιαθετη και χαμογελαστή (μεγάλο συν αυτό για μένα, εντάξει σε πολλές μπορεί να μην αρέσει η δουλειά που κάνουν, αλλά μην έχεις και μούτρα μέχρι το πάτωμα γιατί ο άλλος ξενερώνει. Τέλος παρενθεσης)
Για όσους δεν γνωρίζουν, πρόκειται για γνήσια λατινα, κοντουλα, μελαμψη με ζουμερες καμπύλες. Λέει οτι είναι 28 αλλά ίσως είναι λίγο παραπάνω.
Μέσα σε γέλια και πειραγματα αφαίρεσε τον στηθοδεσμο για να περιποιηθω τις 2μισαρες βυζαρες της με τις μεγάλες σκουρες ρόγες.
Τα προκαταρκτικα της άψογα και τεράστια σε διάρκεια, σε σημείο να ξεχνάς οτι είσαι σε στούντιο και να νομίζεις οτι το κάνεις με την γκομενα σου.
Αφήστε που αυτά που προσφερε, γλωσσοφιλα, 69, παιχνίδια με τα πατουσακια της, δεν νομίζω οτι περιλαμβάνονται στο απλό πρόγραμμα.
Η δε πιπα της, χωρίς να κάνει κάτι εξωφρενικό, με απογειωσε. Αισθησιακή, με καλή περιποίηση στα @@κια και την ευρύτερη περιοχή.
Μετά από όλα αυτά δυστυχώς είχα φουντωσει τόσο, που όταν ήρθε η ώρα για σεξ δεν μπόρεσα να κρατηθώ για πολύ. Μόνο ιεραποστολικά την πήρα, με τα πόδια της να έχουν κλειδώσει ιδανικά γύρω μου. Σύντομα μας βρήκε το τέλος, κάτι που την άφησε με παράπονο. Στο χρωστάω για την επόμενη φορά, της είπα γελώντας και κάπου εκεί με φιλιά και αγκαλιές αποχαιρετιστηκαμε.
Συμπερασματικά, μια συνεδρία πολύ καλού επιπέδου με μια πολύ θερμή γυναίκα.
Συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Γειά χαρά μάγκες κι από μένα, σάς διαβάζω καιρό αλλά ως τώρα δεν είχα δεησει να γραφτώ.
Πήγαινα που λέτε ένα φθινοπωρινό μεσημερακι σε μια δουλειά Ομόνοια,όταν αίφνης στο επόμενο βαγόνι του μετρόμο μπανιζω μιλφ καλοσχηματισμένη,πρόστυχη ρωσοφατσα με ξανθιά αλογοουρά και πορνοπαπουτσα-πλατφορμες.
Ρε λές; λέω από μέσα μου -ειχα ενα καλόγο προαίσθημα.
Περνάμε την ομόνοια και την βλέπω να κατεβαίνει μεταξουργείο, εδώ είμαστε.
Βγαίνει απο Δεληγιώργη και κάνει τον γύρο της πλατείας, την ακολουθώ διακριτικά.
Κόβει αριστερά και μπαίνει κολωνού -εγω έτριβα τα χέρια μου. Μπουκάρει στο 48.
Για ξεκαρφωμα κάνω 5-10 λεπτά μια γύρα στα διπλανά μαγαζιά. Σε όσα μπήκα είχε κάτι τέρατα της αβύσσου, σορι αλλά δεν είμαι και τόσο μερακλής.
Επιστρέφω λοιπόν και η τσα2 παρουσιάζει σε μένα καί στό συναγωνιστή που με είχε προλάβει την περί ού ο λόγος Bαλέρια, καθώς και μια ετερη ελαφρώς νεωτερη αγνώστου σλαβικης προέλευσης.
Καταβάλλω το εισιτήριο εις διπλούν, μπουκαρω και τις περιμένω. Ο χώρος ισα-ισα με τα απολύτως απαραίτητα. Στα μείον ότι είχαν οι τσιπηδες κλειστό το ερκοντίσο.
Μετά από κάνα δεκάλεπτο αναμονης να σου και τα κοριτσα. Μέχρι να αρχίσω να χαμουρευω την άλλη (της οποίας δεν συγκρατησα το όνομα και απεδείχθη λίγο κρύα) η Bαλέρια τα χει πετάξει και τον έχει κάνει οδοντοβουρτσα.
Ως προς τα συμπαραμαρτούντα δεν έχω να πω πολλά. Τυπικό μεταξιωτικο γαμίσι, τσιμπουκάκι πισωκολλητο, ελεύθερα πιασιματα. Κατεθεσα, φιληθήκαμε σταυρωτά και ανανεωσαμε το ραντεβού μας για τις επόμενες καλένδες.
Γενικώς,ένα ευχάριστο διάλειμμα και ενα προαίσθημα που βγήκε σε καλό μια που το πορνοένστικτο λειτουργησε σωστά.

Αυτά από μένα μάγκες, καλά να περνάτε και να γαμάτε όσο σας επιτρέπουν οι αντοχες σας και η τσέπη σας. Cheers.