Λεπτομέρειες αξιολόγησης

σε σχεδον ερημικη πιατσα, αναγκαστηκα να περασω με την αννα μαρια.
απο την αρχη ηξερα οτι θα ειναι μια μετρια εως αδιαφορη συνευρεση γιατι κανει μπαμ, αλλα λειπανε σχεδον ολα τα στανταρακια μου πλην ιρινουσκας.
για το παλμαρε λοιπον, εκανα το κασκαντεριλικι.

ειναι κοντου αναστηματος, μελαχρινη με μακρια ισια μαλλια τα οποια ειχε σε κοτσιδα, σχετικα καλη φατσα αλλα αδιαφορη, ενα μικρο κενο στα μπροστινα δοντια αν θυμαμαι καλα, μικρο βυζι το οποιο ειναι πολυ χαλι (γιδισιο) στα ενδοτερα, αδυνατη, μετριο κωλαρακι και οκ ποδια.
σαν εικονα ειναι αδιαφορη και αοσμη για μενα... αλλα περασα, οπως ειπα.

πλερω, μπαινω και παω για τα κλασσικα καθαριστικα.
μπαινει και αυτη, σκαει κρεβατι και ξεκιναει να γδυνεται.
μπαλαμουτι 0 δηλαδη, αν και δε γουσταρα με τιποτα γιατι δε μου το εβγαζε.
ξαπλαρω και εγω και μου ξεκιναει κατι χαϊδολογηματα ανεραστα. ακολουθω και εγω στο ιδιο μοτιβο.
αμα δε σε φτιαχνει η αλλη, γιατι να ασχοληθεις και εσυ ? πας απλα για ξεφορτωμα.

με ρωταει για φρι πιπα, καθαριζει το εργαλειο (που εχει απο κατω αλλα δυο) και ξεκιναει το πνευστο. η πιπα της ειναι παραδοξως σχετικα καλη, αλλα δεν υπαρχει ο αισθησιασμος για να στον κανει καταρτι. χρησιμοποιει και λιγο χερι. με μετρια λοιπον στυση τη βαζω σε καου, το οποιο ειναι παντελως ακυρο.
βαρετα να κανει την κινηση της ιππασιας και τα γιδισια βυζια της να πηγαινουν περα δωθε, με αποτελεσμα να ριχνουν το ολο σκηνικο ακομα πιο κατω στο θεμα καβλας. καταλαβαινω οτι θα μου πεσει με το θεαμα αυτο, σταματαω, σηκωνομαι και τη γυρναω σε ντογκυ μπας και σωσω την κατασταση στο παρα5.

τη στηνω στην ακρη του κρεβατιου με μενα ορθιο και μπαινω χαλαρα.
ξεκιναω να ανεβαζω ρυθμους, αλλα το εργαλειο δεν ακολουθουσε με την καμια.
μιλαμε για απιστευτη ντεκαβλιαση. να μου γυρναει τη μεση στα αριστερα ωστε να αποφευγει τα βαθια μπασιματα. να γυρναω και εγω το ιδιο επιτηδες και να την καρφωνω οσο μπορουσα με μετρια στυση. να ξεκιναει τις κραυγες και να σφιγγει σεντονια. να την εχω λοκαρει ετσι και να δινω με οσο γινοταν.
τιποτα... κανενα σημα, καμια καβλα.
να μπαζωβγαζω το καβλι μου και να βλεπω την ανοιχτη τρυπουλα της, αλλα και παλι τιποτα. εντωμεταξυ να σφηνωνει η πουτσα μου στα μουνοτοιχωματα και να με ενοχλει σε καθε βαθυ μπασιμο.
τη ρωταω για ζελ και παιρνω πορτα
σαλιωνω μπας και γινει πιο μαλακη η αισθηση, αλλα και παλι @@.
να συνεχιζω να δινω με οσα και αυτη να με κοβει και να μου λεει πιο σιγα.
ξενερωνω ακομα και την παω σε πιο χαλαρους ρυθμους. βαζω και το ενα ποδαρι μου πανω στο κρεβατι, την κλειδωνω καπως, για να μη μπορει να μου γυρναει τη μεση της και να δινω ξανα. να γαμαω και να αισθανομαι οτι κανω αγγαρεια.
δεν ηθελα να αλλαξω σταση σε μισιον, γιατι θα μου επεφτε παντελως.
ηθελα απλα να χυσω και περιμενα να τελειωσει η ανεραστια, πραγμα που ευτυχως εγινε μετα απο καποια λεπτα και καταφερα να χυσω εντος καποτιδιου.
παει να κανει κινηση φυγης, αλλα επειδη την εχω λοκαρει, δε μπορει.
ψιλοστραγγιζω και την αφηνω.

σηκωνομαι για τα καθαριστικα, λεμε γεια... και αντε γεια.

ο συμπαθης ασπρομαλλης τσατσος, δεν ενοχλησε καθολου και οπως παντα με ευχαριστησε στο τελος.
ο χωρος μετριος και αδιαφορος.

για να κλεισω,
η τυπισσα ειναι μια αδιαφορη και ανεραστη πουτανα, που προσωπικα τη ξεχασα ηδη.
αυτο μονο, τιποτα αλλο.