Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Προχθές, στὴν ἡμερήσια ἐνημέρωση ἔγραψα δύο λόγια γιὰ τὴν ἐμπειρία ποὺ πρόκειται νὰ ἐκθέσω. Ἐπρόκειτο γιὰ μία τσάρκα ὅπου πῆγα φτιαγμένος ἀλλὰ ἡ ἐπιχείρηση κατέστη ἀνευόδωτη. Ὡστόσo, ἡ χαρὰ τοῦ γεγονότος ὅτι καταχωρεῖς τὴν πρώτη κριτικὴ γιὰ τὴν κοπέλα, προφυλάσσοντας τοὺς συναγωνιστές, ἐξισορροπεῖ τὸ ἀρνητικὸ συναίσθημα. Ἐξάλλου, τὰ στανταράκια σου εἶναι ἐκεῖ γιὰ νὰ παιχνιδίσετε, νὰ χωθεῖς στοὺς ἀερόσακούς τους καὶ νὰ τὶς θηλάσεις, ἐκπληρώνοντας μιὰ ἀκόμα ἐπιστροφὴ στὸ οιδιπόδειο σύμπλεγμα.

Ὁ λόγος σήμερα γιὰ τὴν Ρόζα. Ἡ εὐγενικὴ τσα2 μοῦ παρουσίασε τὴν κοπέλα, ἡ ὁποῖα ἦταν λίγο πάνω ἀπὸ 30. Παρόλο ποὺ μιὰ αὔρα ξινίλας διαπέρασε τὴν ἀτμόσφαιρα, πόνταρα στὸ ἐνδεχόμενο νὰ τουμπάρω τὸ μὰτς στὸ δωμάτιο. Ἕνα χαμόγελο, μιὰ καλὴ κουβέντα ἤ τὸ γεγονὸς ὄτι σκᾶς στὴν πένα καθαρός… πολλὲς φορὲς ἁρκούν γιὰ τὴν ἀνατροπή. Ὅμως ὄχι ἐχθές.

Ὅπως ἔλεγα, ἡ Ρόζα φαίνεται λίγο πάνω ἀπὸ 30. Καστανὸ μαλλί, μέτριο ὕψος καὶ φάτσα κάτω τοῦ μετρίου. Ἀλλὰ μὲ συμπαθητικὸ κῶλο καὶ 2,5άρια φυσικὰ βυζιά. Τὸ πρόγραμμά της ἁπλό. Ὅσον ἀφορᾶ τὸ δωμάτιο τοῦ οἴκου, φαντάζει στούντιο μπροστὰ στὸν μέσο ὅρο τῆς περιοχῆς. Στὸν αριστερὸ τοῖχο καὶ φάτσα στὸ κρεβάτι, βρίσκεται ὁ νιπτήρας, μὲ φόντο ἕναν μεγάλο καθρέφτη. Ἡ κατασκευὴ-πλαίσιο κρύβει τὴν κρεμάστρα, τὴν ὁποία ἔψαχνα. Ὅλα πεντακάθαρα. Τὸ ξύλινο πάτωμα γλίστραγε ἀπὸ τὴν καθαριότητα. Ὅμως τὰ θετικὰ τελειώνουν ἐδῶ.

Μετὰ ἀπὸ ἕνα 10λεπτο ἀναμονῆς (δὲν ἦταν ἄλλος σὲ δωμάτιο) ἔρχεται καὶ ἡ Ρόζα. Ἀπόμακρη καὶ χωρὶς ἰδιαίτερη διάθεση ἐπικοινωνίας, ἐνῶ μιλάει καλὰ Ἑλληνικά. Κατὰ δήλωσή της εἶναι ἀπὸ τὴν Οὑγγαρία καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὴν Βουδαπέστη. Ἐδῶ γελᾶμε. Τοὐλάχιστον ξέρει στοιχειώδη γεωγραφία. Μᾶλλον Βουλγάρα.

Ἀφοῦ στάθηκε γονατιστὴ σὰν τὸ ἀγγούρι στὸ κρεβάτι, πῆρε καὶ μιὰ ἔκφραση «ἄντε τελείωνε». Ψιλοτραβιόταν «διακριτικὰ» ἀλλὰ δὲν μὲ χάλαγαν αὐτά, καθῶς ἄφηνε γλύψιμο στὰ βυζιά. Τῆς ζήτησα νὰ μοῦ πάρει πίπα καὶ πέρασε τὸ προφυλακτικό. Δὲν ἦταν κακὴ, ἀλλὰ τελείως μηχανικὴ καὶ μονότονη. Κατόπιν, περάσαμε στὰ τέσσερα μετὰ ἀπὸ προτροπή μου. Ἡ κυρία ὅμως ἀπὸ τὴν ἀρχὴ δὲν ἄφηνε στιγμὴ τὸ πέος μου ἀπὸ τὸ χέρι της. Τῆς λέω νὰ το βγάλει. «Ὄχι» ἡ ἀπάντηση. «Βρὲ λὲς νὰ νομίζει ὅτι θὰ πάει ἔτσι τὸ ὑπόλοιπο;», ἀναρωτιέμαι καὶ τῆς ζητῶ ἐκ νέου νὰ τὸ πάρει. Μοῦ ἐξηγεῖ ὅτι κρατάει τὸ προφυλακτικὸ νὰ μὴ φύγει. Τὴν διαβεβαιώνω ὅτι τὸ προσέχω ἐγὼ, τῆς τὸ βγάζω καὶ ἐπιτόπου ξαναβάζει τὸ χέρι της. Ὅπως λένε καὶ στὴν τηλεόραση, «νὰ τὰ ποῦμε ἁπλὰ γιὰ νὰ μᾶς καταλαβαίνει ὁ κόσμος»: μέχρι τότε γαμοῦσα κυρίως τὸ χέρι της, διαπραγματευόμενος. Ὡς φυσικὸ ἐπακόλουθο, μοῦ ἔπεσε. Τότε, τῆς ζήτησα νὰ μοῦ πάρει πίπα καὶ ἀρνήθηκε, λέγοντας ὅτι δὲν τὸν βάζει πάλι στὸ στόμα της μετὰ ἀπὸ μουνί. Ἄλλο προφυλακτικὸ δὲν εἶχε καὶ «προσφέρθηκε» νὰ μοῦ τὸν παίξει. Δὲν θέλει καὶ πολὺ μυαλὸ γιὰ νὰ καταλάβει κανεὶς τὴν στημένη ὑπόθεση. Τῆς ζήτησα, εὐγενικά, νὰ φύγει, ὅπως καὶ ἔκανε στραβομουτσουνιάζοντας καὶ χωρὶς νὰ πεῖ κουβέντα.

Ἡ κατάσταση σήκωνε καλαμπούρι. Γιὰ αὐτό, πρὶν τὴν ἀποχώρηση ἀπὸ τὸ Μετάξι πετάχτηκα μέχρι τὸ κινεζικὸ μίνι μάρκετ λίγο πιὸ πάνω για ἀναζήτηση καὶ δοκιμὴ κινεζικοῦ γλυκίσματος. Ἐν τέλει, δὲν εἶμαι σίγουρος ἀλλὰ τὸ ἐπιδόρπιο ποὺ φυλάσσετο στὸν καταψύκτη, δίπλα στα παγωτά, εἶναι ἴσως κάποια ράτσα μικροσκοπικῶν μήλων, καραμελωμένων και καρφωμένων σε ξύλινο καλαμάκι. Βέβαια, δὲν θὰ τὸ ξανάπαιρνα. Ἄν μὲ ἀφήσει τὸ σύστημα θὰ βάλω καὶ φῶτο.

Συνοψίζοντας, τὴν τελευταία φορὰ εἶχα γράψει γιὰ τὴν Ρουμάνα «ἀπὸ τὴν Βενεζουέλα». Σήμερα συναντήσαμε τὴν Οὑγγαρέζα ἀπὸ τὸ Μαλίνοβο τῆς Βουλγαρίας. Τὴν ἑπομένη θὰ προχωρήσουμε στὸ ἑπόμενο μάθημα γεωγραφίας, συναντῶντας νέους πολιτισμούς, ἤθη, ἔθιμα καὶ στάσεις τοῦ σέξ. Ὅπως φαίνεται στὴν «Οὑγγαρία», πιάνουν παιδιὰ γαμῶντας τὰ χέρια τους.
Αὐτά, τύποι μου.