Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Μετά την παρέλευση σχεδόν ενός μήνα, τώρα που η μνήμη μέστωσε, κι ο λόγος είναι έτοιμος να ορθοτομήσει τους καιρούς, αποφάσισα να καταγράψω την εμπειρία μου στον εν λόγω οίκο. Απόγευμα Τρίτης. Οι καύλες στο φουλ. Το παπάρια να βράζουν από την ερωτική στέρηση. Η ερωτική ένδεια, η μοναξιά, οι ματαιώσεις του φλερτ με οδήγησαν να περιφέρομαι στα πορνικά σοκάκια. Κάτι διαισθανόμουν...νταραβεριζόμουν με κάποιες κοπέλες "σπιτικές" και το ένιωθα πως όλο αυτό θα έχει άδοξο τέλος. Πως θα τη φάω τελικά τη χυλόπιτα. Κι είχα και τους δαίμονες ακάθεκτους να πυρπολούν τα σκέλια μου. Αυτή τη φορά η βόλτα έπρεπε να είναι σύντομη, διεκπαιρεωτική, μακριά από τους ρομαντισμούς του παρελθόντος. Με ένα αμάγαλμα ενοχών -ότι προδίδω την κοπέλα η οποία τελικά μου έριξε χυλό- και άσβεστης καύλας στάθηκα μπροστά στο οικείο σπιτάκι. Κάπου ένα περιστέρι διέκρινα τσαλαπατημένο στη άκρια του δρόμου. Το σύμβολο της χαμένης αγνότητας και αθωότητας. Της χαμένης ζωής και των διαψευσμένων ονείρων. Με ένα μπουκαλάκι νερό στο ένα χέρι κοντοστέκομαι. Κάνω μια με το άλλο και ανοίγω τη σιδερένια πόρτα. Κάθομαι στον λερό καναπέ. Η γριά παρουσιάζει τη Λυδία. Μιλφάρα γυναικάρα μουνάρα.:smiling-face-with-heart-eyes: Από αυτές τι γυναικάρες που περιδινίζουν τις φαντασιώσεις μου. Ψηλούλα, λεπτή, με φουστίτσα, ξανθό μαλλί , ωραίο σλαβικό πορνικό προσωπάκι. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Σηκώνομαι δίνω το μπλε παράβολο. Εισέρχομαι στο υψηλής αισθητικής πλην βρώμικο δωμάτιο. Αποθέτω τα ιμάτιά μου στην κρεμάστρα σιγά σιγά. Προσπαθώ να χαλαρώσω από τον πανικό της καύλας και της απόγνωσης των προηγούμενων ωρών. Κατουράω στο λερό νιπτήρα. Παίζω λίγο το παπαράκι μου και περιμένω. Έρχεται η Λυδία ευδιάθετη. Ξεντύνεται εγώ παραμένω ενοχικός που προδίδω αυτή που τελικά με πρόδωσε. Δεν καταφέρνω να έχω καλή στύση. Μου φοράει σκουφί με τη γλώσσα. Ωραία πιπούλα μπροστά στον καθρέπτη όρθιοι η Λυδία κι εγώ. Χαϊδεύω το φιδίσιο της κορμί. Ζουλάω αχόρταγα το τρυφερό νερουλιασμένο κωλαράκι της. Επειδή θα τελείωνα της λέω να ξαπλώσει. Υπακούει ευχάριστα, ανοίγει τις θεσπέσιες καλλίγραμμες ποδάρες της και αρχίζω καμιά τριανταριά μπασίματα φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ, φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ,φλαπ. Ένιωσα τη μουνάρα της ζεστή, τρυφερή, γεμάτη στοργή να αγκαλιάζει το πικραμένο και στερημένο ερωτικά καβλί μου. Γρήγορα ήρθε το τέλος. Είχα ξεχάσει να φέρω δικά μου χαρτομάντηλα. Σιχαίνομαι να χρησιμοποιεί η πόρνη τα δικά της. Είχαμε την εξής στιχομυθία : Εδώ στα μέρη αυτά σιχαίνομαι...της λέω. "Ο καθένας με την τρέλα του" μου λέει. Τι έχεις τέσσερα παιδιά να φροντίσεις και φοβάσαι μη κολλήσεις κάτι; Όχι δεν έχω. "εγώ όμως έχω και φροντίζω να είμαι καθαρή και περνάω τακτικά από εξετάσεις" Χρησιμοποίησα τελικά τη μάσκα που φόραγα κι έβγαλα το προφυλακτικό. Την ευχαρίστησα, της είπα να βρει μια άλλη δουλειά, με χαιρέτησε κι έφυγε. Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής με ανάμικτα συναισθήματα μου ήρθε στο νου ένα ποίημα σύγχρονου Έλληνα ποιητή :

Οδός Άγκυρας

Οδός Άγκυρας ή Αγκύρας
ποια είναι η ορθή δημοτική;

Αυτή τη διαφωνία είχα με τον φίλο μου
κάποια μέρα που διαβαίναμε
το οικείο δρομάκι.

Απέναντι ακριβώς από τον πρώτο οικίσκο
στη μέση του δρόμου
κείτονταν το κουφάρι
από ένα ξεκοιλιασμένο γατί.

Δεν ξέρω γιατί
αλλά αυτή η εικόνα στη μνήμη μου χαράχτηκε.
Εμείς μέσα στην καύλα μας αποχαυνωμένοι
την ώρα που γύρω μας
ο κάθε είδους θάνατος
καραδοκεί.

(Η μόνη αθανασία, εκδ. Οδός Πανός)