Λεπτομέρειες αξιολόγησης

ΒΑΒΥΛΩΝΑ, καλοκαίρι τοῦ ἔτους 323 π.Χ: πεθαίνει σὲ ἡλικία 33 ἐτῶν ὁ βασιλέας τῆς Μακεδονίας Ἀλέξανδρος Γ΄ ὁ Μέγας. Οὐδείς νωρίτερα δὲν εἶχε πετύχει ἀνάλογα κατορθώματα. Οὐδείς δὲν εἶχε φτάσει μὲ ἕνα στρατό, ἀνίκητος, τόσο μακριὰ ἀπὸ τὴ χώρα του, πέραν τῶν ὁρίων τῆς λογικῆς καὶ τῶν ἀνθρωπίνων ἱκανοτήτων, πέραν κάθε φαντασίας καὶ προσδοκίας. Ἄν δὲν ὑπῆρχαν οἱ ἀξιόπιστες ἱστορικὲς πηγές, τὰ ἀρχαιολογικὰ εὐρήματα, τὰ μνημεῖα καὶ ὅλα ὅσα καταμαρτυροῦν τὴν πραγματικότητα τῆς ἱστορίας τοῦ Ἀλεξάνδρου, τότε θὰ θεωρούσαμε τὴν ὑπεράνθρωπη ἐποποιία του ὡς ἕνα συναρπαστικό παραμύθι.

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ εἶχε ἑπτά Σωματοφύλακες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν καὶ καθήκοντα συμβούλων: Περδίκκας, Πτολεμαῖος, Πείθωνας, Λεοννᾶτος, Λυσίμαχος, Πευκέστας καὶ Ἀριστόνους. Σχεδόν ὅλοι ἦσαν συνομήλικοί του καὶ ἀπὸ ἀριστοκρατική γενεά. Μετὰ τὸ 323 π.Χ οἱ πέντε σύντροφοί του και κάποιοι στρατηγοί του (Κρατερός, Σέλευκος, Ἀρριδαῖος) θὰ προσπαθήσουν νὰ γίνουν βασιλεῖς ὥστε να αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα κατακτημένα εδάφη. Τὸ κατόρθώνουν μόνο οἱ δύο: ὁ Λυσίμαχος καὶ ὁ Πτολεμαῖος. Οἱ ἐμφύλιοι πόλεμοι γιὰ τὴ διαδοχὴ τοῦ Ἀλεξάνδρου θὰ διαρκέσουν 42 ἔτη, δηλαδή οἱ σφοδρότεροι ποὺ εἶχε γνωρίσει μέχρι τότε ὁ κόσμος.

ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ τῆς αὐτοκρατορίας εἶχε διορισθεῖ ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο ὁ Περδίκκας, ὁ ὁποῖος ἔπρεπε νὰ τακτοποιήσει καὶ τὸ ζήτημα τῆς διαδοχῆς. Δύο χρόνια πῆρε στὸν Ἀριδαῖο γιὰ νὰ κατασκευαστεῖ ἡ νεκρικὴ ἄμαξα, ποὺ θὰ μετέφερε τὸ ταριχευμένο σῶμα τοῦ Ἀλεξάνδρου ἀπὸ τὴ Βαβυλῶνα στὶς Αἰγὲς τῆς Μακεδονίας. Γιὰ τὴ μεταφορά τῆς σωροῦ κατασκευάστηκε μιὰ σαρκοφάγος ἀπό σφυρήλατο χρυσό, διαστάσεων 5.60x3.70m, ὅπου τοποθετήθηκε καὶ καλύφθηκε μὲ πλῆθος ἀρωματικῶν οὐσιῶν τὸ σῶμα τοῦ στρατηλάτου. Πάνω στὴ σαρκοφάγο τοποθετήθηκε ἕνα κάλυμμα ἀπὸ ἀτόφιο χρυσάφι, τὸ ὁποῖο ἐκοσμεῖτο ὑπὸ πορφυροῦ ὑφασματος κεντημένου μὲ χρυσή κλωστή. Ἀπὸ πάνω τέθηκε ἡ πανοπλία τοῦ Αλεξάνδρου. Ὁ Περδίκκας ἔχρησε ὡς ὑπεύθυνο ἐπικεφαλῆς τῆς πομπῆς τὸν Ἀρριδαῖο, τὸν ὁποῖο ἐφοδιάζε μὲ μιὰ μονάδα ἱππικοῦ ἡ ὁποία θὰ συνόδευε τὴ νεκρική ἄμαξα στὴ Μακεδονία. Τούτη τὴν ὑπερπολυτελή ἄμαξα ἔσερναν 64 μουλάρια, προσεκτικά ἐπιλεγμένα γιὰ τὴ δύναμη καὶ τὸ μέγεθος τους. Τὸ καθένα ἔφερε στὴν κεφαλή του ἐπίχρυση κορώνα, ἐνῶ δύο χρυσοὶ κώδωνες ἐπικρέμονταν ἀπό τὸν λαιμό.

ΤΟ ΘΕΡΟΣ τοῦ 321, ἡ πομπή ἔφτασε στὰ ἐδάφη τῆς Συρίας κι ἐκεί συνέβη κάτι ἀναπάντεχο. Στρατιῶτες τοῦ Πτολεμαίου τοῦ Λαγίδη, στὸν ὁποῖο εἶχε ἀνατεθεῖ ἡ σατραπεία τῆς Αιγύπτου, ἐπιτέθηκαν στὴν πομπὴ τοῦ Ἀρριδαίου καὶ ἔκλεψαν τὸ σώμα τοῦ Ἀλεξάνδρου. Τὸ σκήνωμα μεταφέρθηκε στὴν Αἴγυπτο, ἀρχικά στὴ Μέμφιδα καὶ ἀργότερα στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ὁ Πτολεμαῖος, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀποφασίσει νὰ ἀμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία τοῦ Περδίκκα, χρειαζόταν ἕνα ἰσχυρό σύμβολο νομιμοποίησης τῆς ἐξουσίας του, δηλ τὸ σῶμα Ἀλεξάνδρου. Παράλληλα διέδιδε πως ἦταν νόθος υἱὸς τοῦ Φιλίππου Β’, ἄρα διάδοχος τοῦ θρόνου τῶν Μακεδόνων. Αὔτη ἡ ἐνέργεια τῆς κλοπῆς πυροδότησε σειρά ἐμφυλίων πολέμων μεταξύ τῶν επίδοξων διαδόχων, ὁδηγῶντας στὸν ὁριστικό διαμελισμὸ τῆς αὐτοκρατορίας. Καὶ ἀκουσίως βέβαια τὴν αἰτἰα ἑνὸς μυστηρίου γιὰ τὴν ἐπιστήμη τῆς Ἀρχαιολογίας: τὸν ἐντοπισμό τοῦ τάφου τοῦ Ἀλεξάνδρου. :(

Ο ΕΛΛΗΝ ΓΕΩΓΡΑΦΟΣ Στράβων (64 π.Χ- 24 μ.Χ) ταξίδεψε σὲ πολλὰ μέρη τοῦ τότε κόσμου. Περιγράφει στὸ 17ο κεφάλαιο τοῦ μνημειώδους ἔργου «Γεωγραφικά» τὴν Αἴγυπτο καὶ τὴν Λιβύη. Τὸ ταφικὀ μνημεῖο τοῦ Ἀλεξάνδρου (τὸ καλούμενο Σῆμα) βρισκόταν σὲ ἕνα κτήριο ὀνόματι Μουσεῖο. Συγκεκριμένα γράφει: «Τῶν δὲ βασιλέων μέρος ἐστὶ καὶ τὸ Μουσεῖον, ἔχον περίπατον καὶ ἐξέδραν καὶ οἶκον μέγαν […]. Μέρος δὲ τῶν βασιλέων ἐστὶ καὶ τὸ καλούμενον Σῆμα, ὅ περίβολος ἦν ἐν ᾧ αἱ τῶν βασιλέων ταφαὶ καὶ ἡ Ἀλεξάνδρου· ἔφθη γὰρ τὸ σῶμα ἀφειλόμενος Περδίκκαν ὁ τοῦ Λάγου Πτολεμαῖος κατακομίζοντα ἐκ τῆς Βαβυλῶνος […]· τὸ δὲ σῶμα τοῦ Ἀλεξάνδρου κομίσας ὁ Πτολεμαῖος ἐκήδευσεν ἐν τῇ Ἀλεξανδρείᾳ ὅπου νῦν κεῖται» [1].

ΜΕΤΑ ἀπὸ τὴ νίκη του στὴ ναυμαχία τοῦ Ἀκτίου (31 π.Χ), ὁ Ὀκταβιανός Αὔγουστος ἔφτασε στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου. Ἐκεῖ, μεταξύ ἄλλων, ἐπισκέφθηκε καὶ τὸ Σῆμα (ταφικὸ μνημεῖο) τοῦ Μακεδόνα βασιλέα. Τὴν σκηνή παραθέτει ο ἱστορικὸς Σουητώνιος (c. 69-122 μ.Χ), στὸ σύγγραμα Περὶ τοῦ βίου τῶν Καισάρων (e Vita Caesarum), ὡς ἐξῆς: «Per idem tempus conditorium et corpus Magni Alexandri, cum prolatum e penetrali subiecisset oculis, corona aurea imposita ac floribus aspersis veneratus est consultusque, num et Ptolemaeum inspicere vellet, regem se voluisse ait videre, non mortuos» [2]. Δηλ ὁ Ὀκταβιανός ζήτησε νὰ βγάλουν τὴν σαρκοφάγο ἀπὸ τὸν τάφο γιὰ νὰ δεῖ τὸ σῶμα τοῦ Αλεξάνδρου. Τότε μὲ σεβασμὸ ἐναπόθεσε ἄνθη στὸ μνῆμα καὶ ἕνα βασιλικό διάδημα (στέμμα) στὴν κεφαλὴ τοῦ Ἀλεξάνδρου. Ὅταν ὁ Ὀκταβιανός ἐξῆλθε τοῦ χώρου, ἐρωτήθηκε ἀν θέλει νὰ δεῖ τοὺς τάφους τῶν Πτολεμαίων. Απήντησε ὅτι ἐπιθυμία μου ήταν να δῶ ἕναν βασιλέα, ὄχι πτώματα.

H AΛΕΞΑΝΔΡΑ γιὰ τὴν ὁποία γίνεται λόγος εἶναι μιὰ ἀλλοδαπὴ κοπέλα, 26 περίπου ἐτῶν, μετρίου ἀναστήματος, κανονικὸ πρόσωπο, ἀδύνατη μὲ μικρὸ στῆθος καὶ μαῦρα μακριὰ μαλλιά. Δὲν ἀποτελεῖ νέα ἐργαζόμενη. Ἐμφανίστηκε τὸ 2017 στὴ μοντελοαλυσίδα (sic), ὅπου παρέμεινε σταθερά μέχρι τὸ περασμένο Φθινόπωρο. Δηλ τὴν γνωρίζαμε στὰ 20€ μὲ ἀπλὸ πρόγραμμα. Τὸτε βρῆκε γιὰ λίγο στέγη στὸ Ἰάσονος 16 καὶ ἀπὸ τὸν χειμῶνα βρίσκεται στὸ Μεγ. Ἀλεξάνδρου 25, δηλ στὸν ὄροφο. Μὲ ἁπλὰ λόγια, ὑποβιβάστηκε στὰ 10€, ἀφοῦ δὲν ἔβρισκε ἐργασία στὴ Φυλῆς. Ὄχι ἀδίκως. Ἔχει θετικὲς καὶ ἀρνητικὲς κριτικές. Κατὰ σύμπτωση, ἔχει τὸ ἴδιο ὄνομα μὲ τὴν ὁδὸ ἐργασίας, ἀλλὰ ἀμφιβάλλω ἄν ξέρει περὶ τοῦ Μακεδόνα στρατηλάτη.
ΟΜΟΛΟΓΩ ὅτι στὴ Φυλῆς ἡ Ἀλεξάνδρα ἦταν πιὸ ἀδύνατη ἀπὸ σήμερα• στὸ ὅριο πρὶν τὴν ἀνορεξία. Τώρα ἔχει πάρει κάποια κιλὰ κι ἔχει σωστὸ ἀδύνατο σῶμα. Φυσικὰ δὲν περνοῦσα τότε, διότι 20€ γιὰ τὴ συγκεκριμένη τὸ θεωροῦσα αὐτοκτονία. Τώρα μὲ 10€ θεώρησα ὅτι ἀποτελεῖ λογικὴ λύση, λόγῳ ἐμπειρίας καὶ καλῆς γνώσης τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης. Σημειώνω ὅτι εἶχα περάσει ξανά μαζὶ της πρὸ μηνός, ἀλλὰ τότε δὲν ἀπέδωσα καλά λόγῳ κούρασης. Κρίθηκε δηλαδη ὡς μὴ γενόμενη ἡ συνεύρεση μὲ δική μου εὐθύνη, παρὸτι ἔδειξε βλακώδη συμπεριφορά. Πάντως εἶχε συνεχόμενα δωμάτια καὶ ὑπῆρξε ἄνεση χρόνου. ΣΗΜΕΡΑ λοιπόν τὴν ἐπισκέφθηκα ξεκούραστος. Κανένας στὸ σαλόνι ἤ δωμάτιο. Ἡ ἴδια ὑπηρέτρια. Πλήρωσα καὶ πέρασα, ἀλλὰ ζήτησα νὰ μὴν ἔρθει ἀμέσως ἡ κοπέλα. Κάτι τέτοιο δὲν συνέβη καὶ ἡ Ἀλεξάνδρα εἰσῆλθε μόλις εἶχα γδυθεῖ. Σωριάστηκε στὸ κρεβάτι κι παρίστανε τὴν ἐξαντλημένη ἀπὸ τὶς διπλοβάρδιες. Στὸ σέξ ἦταν τὸ ἴδιο ἀπογοητευτικὴ μὲ τὴν πρώτη φορά: ἀνὐπαρκτα προκαταρκτικά· ὄχι πολὺ φίλημα στὸ στήθος ἤ ψιλάφηση τοῦ αἰδοίου· πέρασμα προφυλακτικοῦ σὲ πεσμένο μόριο· πίπα μονότονη καὶ ἀρκετὰ μέτρια· ἐρωτικὴ διάθεση ἤ ὀμιλία συνιστοῦν ἄγνωστα εἴδη. Κάναμε δύο στάσεις, ἀλλὰ μὲ τὴν μουγγαμάρα της και την ψυχρὴ συμμετοχή της ἔπεσε ἡ στύση, μιᾶς καὶ δὲν ἔχω συνηθίσει νὰ πηδάω πτώματα. Ζήτησα νὰ μοῦ κάνει αὐνανισμό, ἀλλὰ ἄρχισε νὰ μὲ πονάει. Ὁλοκλήρωσα μόνος μου στὸν νιπτῆρα, ἐνῶ μὲ τὸ ἄλλο χέρι θώπευα τὰ ὀπίσθια της. Ἡ Ἀλεξάνδρα παρίστανε τὸ ἄγαλμα δίπλα· μόνο κάτι ψευτοτριψήματα στὸ στῆθος μου (νὰ μὲ φιλοῦσε εἶναι ἀνέκδοτο). Στὸ πρόσωπο εἶχε πάρει βλέμμα κακοτυχίας, λὲς καὶ ἔφταιγα γιὰ ὄλα. Φόρεσε τὸ ἐσώρουχο καὶ ἐξήλθε. Τὸ δωμάτιο ὡς χώρος τῆς κακιᾶς ὥρας· ἠχομόνωση μηδὲν, ἀφοῦ ἀκούγεται καθαρὰ ἡ ὅποια συνομιλία- πρόγραμμα στὸ σαλόνι. Τὸ μόνο θετικὸ ἡ ἄνεση χρόνου (10+ λεπτά μέσα, χωρὶς ἔξωθεν ἐνόχληση).

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἀλεξάνδρα δὲν βρῆκε στέγη στὰ 20€ σὲ ἄλλο κατάστημα, ἀλλὰ στὸ Μεταξουργεῖο. Λόγῳ πεῖρας τὴν περίμενα νὰ πιο θερμή μέσα καὶ νὰ παιρνει πρωτοβουλίες στὴ δημιουργία έρωτικοῦ κλίματος. Δυστυχῶς δὲν συνέβη κάτι τέτοιο. Τὰ 10€ πῆγαν πάλι στὸν κουβᾶ, ὅπως πρὸ μηνός. Προφανῶς ἡ Ἀλεξάνδρα δὲν ἀποτελεῖ ὡς ἐπιλογὴ τὴν βασίλισσα τῆς ὁδοῦ Ἀλεξάνδρου. Ἄλλοι τὴν θεωροῦν μέτρια ἤ κακή καὶ ἄλλοι ὡς ἰδανικὸ GFE. Σὲ μένα ἦταν πτῶμα. Διαλέγετε καὶ παίρνετε. Ἀλλὰ θὰ πάρετε ὅτι διαλέξετε. Μπορεῖ καὶ νὰ μὴν τῆς ἄρεσα. Πελατεία πάντως δὲν εἶχε καὶ χτύπαγαν μύγες. Διότι τὸ ἐπόμενο στάδιο θὰ εἶναι νὰ τῆς κρεμάσουν κουδούνια (μεταφορικά), σὰν τὶς ἡμιόνους τοῦ ἅρματος πομπῆς τοῦ Ἀλεξάνδρου.

[1] Στράβωνος Γεωγραφικά, βιβλίο ΙΖ’, κεφ. Α’, 8. Ἔκδοση ὑπὸ August Meineke, Strabonis Geographica, τόμος ΙΙΙ, Leipzig 1898 (ἀνατ. Graz 1969), σελ. 1107.
[2] Suetonius, Lives of the Caesars, βιβλίο ΙΙ, 18. Κείμενο καὶ ἀγγλικὴ μετφρ ὑπὸ John Rolfe, τόμ. Ι, London- New York 1914, σελ. 149.


ΥΓ Στὸ σημεῖο τῆς ὁδοῦ Μεγ. Αλεξάνδρου 28 συναντάμε στὴν ἐπιγραφὴ την οδο ΠΕΡΔΙΚΑ. Τὸ σωστὸ εἶναι Περδίκκα, λόγῳ τοῦ προαναφερομένου σωματοφύλακος τοῦ Ἀλεξάνδρου. Χάρη στὴν ἀγραμματοσύνη τῶν μελῶν τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου γράφθηκε λάθος καὶ παραμένει.
Συνημμένη φῶτο: Ὁ Ὀκταβιανός στὸν τάφο τοῦ Ἀλεξάνδρου. Πίνακας τοῦ Lionel-Noël Royer. Ἔτος δημιουργίας 1878.