Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τὸν πίνακα μὲ τίτλο «Ἐξώστης καφενείου στὴν Πλατεῖα ντὺ Φόρουμ», ὁ μέγιστος Vincent van Gogh τὸν φιλοτέχνησε μιὰ νύκτα σὰν τὴ σημερινή (βασικά, μεταξὺ 15ης καὶ 17ης Σεπτεμβρίου 1888, ἀλλά μεσότης ἐστὶν ἡ ἀρετή). Τοῦτο ἀπεφάνθησαν οἱ ειδικοί ποὺ μελέτησαν τοὺς ἐμφανιζόμενους ἀστερισμοὺς στὸν πίνακα. Ἡ εἰκονιζόμενη τοποθεσία εἶναι τὸ δημοφιλὲς καφενεῖο Terrace στὴν Πλατεῖα Φόρουμ στὴν πόλη Ἄρλ τῆς Γαλλίας. Οἱ ἐπισκέπτες τῆς ἐν λόγῳ περιοχῆς μποροῦν ἀκόμη νὰ σταθοῦν στὴ βορειοανατολικὴ γωνία τῆς Πλατείας Φόρουμ (Place du Forum), ὅπου ὁ καλλιτέχνης εἶχε στήσει τὸ καβαλέτο του [1].

Ὁ Βίνσεντ εἶχε βάλει σκοπό νὰ ἐπιδοθεῖ σὲ «νυκτερινὴ ζωγραφική» γιὰ κάποιο χρονικὸ διάστημα. Καὶ ὄχι μὲ τὸν συμβατικὸ τρόπο, δηλ. σὲ ἀποχρώσεις τοῦ μαύρου καὶ τοῦ γκρὶ, ἀλλά μὲ μιὰ ὰφθονία τῶν χρωμάτων! Ὁ ἴδιος πίστευε ὅτι τὸ κίτρινο χρῶμα ἀντιπροσωπεύει τὸ φῶς καὶ τὴν εὐημερία. Ἡ χρήση του στὸ συγκεκριμένο ἔργο, τόσο στὸ ζεστὸ καλωσόρισμα τοῦ φωτὸς στὸ καφενεῖο, ὅσο καὶ στὸν ἔναστρο οὐρανό, δημιουργεῖ μιὰ εἰδυλλιακή εἰκόνα τοῦ χώρου. Λουσμένοι στὸ ζεστὸ χαρούμενο φῶς τοῦ καταστήματος, οἱ περαστικοὶ τῆς πλατεῖας φαίνεται νὰ προσέχουν ὁ ἕνας τὸν άλλον [2].

Ἡ μνεῖα στὸν πίνακα εἶναι γιὰ τὴν ἐπέτειο. Ἐπιτρέψτε μου νὰ κάνω ἔναν καθ’ ὐπερβολὴν παραλληλισμό: ὁ πεζόδρομος μπροστὰ ἀπὸ τὸ Café Terrace παραπέμπει στὴν ὁδὸ Διδύμου γιὰ τὰ καθ’ἡμᾶς (ἐνῶ κανονικὰ εἶναι στὴν Ψυρρή). Γιὰ τοὺς μὴ γνωρίζοντες, οἱ οἴκοι ἀνοχῆς ξεκινοῦν στὴν ὁδὸ Φυλῆς ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ 54 ἕως 109. Ἡ Διδύμου ξεκινάει στὴ γωνία τοῦ Φυλῆς 39 (ἀπέναντι Φ46). Προκειται γιὰ πεζόδρομο. Στὴν ἀρχὴ λειτουργοῦν δύο οἴκοι (7Β, 8Β). Μετὰ συναντοῦμε τὴν Ἀχαρνῶν. Ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ 16 ἕως 22 λειτουργοῦν οἴκοι (στὰ δεξιά ὅλοι. Μόνο milf μέσα). Πρὶν φθάσουμε στὴν Ἀλκιβιάδου, στὰ ἀριστερὰ ὐπαρχει καφενεῖο, ἀλλὰ τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο τοῦ Terrace. Θὰ δεῖτε μέσα καὶ ἔξω, ἐπὶ τὸ πλεῖστον, Ῥωσο-οὐκρανοὺς καὶ Ἰρανο-πακιστανούς. Οἱ Ἕλληνες τίποτα ῥέμπελοι. Ἄρα ὅλη ἡ ὑψηλὴ κοινωνία(sic). Τὸ Διδύμου 27 εἶναι μετὰ τὴν Ἀλκιβιάδου, ἀπομονωμένο καὶ ἀπομακρυσμένο ἀπὸ τὰ λοιπά. Γι’αὐτὸ παλαιότερα τὸ χαρακτήρισα ὡς περιφέρεια.

Σημειώνω ἐξαρχῆς ὅτι εἶχα ῥιξει μαῦρο στὸ Διδ27, πρὸ ἑνὸς ἔτους, διότι χτυποῦν πόρτα στὸ 8ο λεπτό. Πάνε οἱ ἐποχὲς ποὺ καθόμασταν μέσα χαλαρὰ γιὰ 15 λεπτά… Παρὰ ταῦτα ὑπάρχει πελατεῖα, διότι ὅλες οἱ εργαζόμενες (milf κι ἐδῶ) προσφέρουν ἐλεύθερο στοματικὸ καὶ τελειωτικὸ στὸ στόμα, καθῶς καὶ γλωσσόφιλα. Οἱ Λατίνοι ὁρθὰ ἔλεγαν nitimur in vetitum semper cupimusque negata [λαχταροῦμε πάντα τὸ ἀπαγορευμένο καὶ ἐπιθυμοῦμε αὐτό πού μᾶς ἀρνοῦνται]. Λόγῳ ἀνάγκης γιὰ συνουσία μὲ CIM, ἐκείνη τὴ βάρδια ἡ Ἀλιόνα ἀποτελοῦσε μονόδρομο. Ἄλλωστε προσφέρει πλῆρες πακέτο ὐπηρεσιῶν καὶ ἄνετα θὰ ὁλοκλήρωνα πρὶν τὸ δεκάλεπτο. Τὴν ἔχω ξαναπάρει. Χρέη ὑπηρέτριας ἐκτελοῦσε ἡ ξερακιανὴ μὲ τὸ κοντὸ βαμμένο μαῦρο μαλλὶ καὶ τὰ γυαλιά ἡλίου (ποὺ μὲ τὸ ζόρι συνεννοεῖσαι).

Τὸ δωμάτιο εἶναι εὐρύχωρο βέβαια, ἀλλὰ κυριαρχεῖ ἡ γνωστὴ cult ἀτμόσφαιρα. Καθαρὸ δὲν ἦταν, καθότι στὸ πάτωμα διέκρινα ἄδεια φακελάκια προφυλακτικῶν. Φαίνεται τὸ λείψανο-τσατσά μόνο τὸ κρεβάτι στρώνει καὶ δὲν μαζεύει τὰ σκουπίδια ἀπὸ κάτω. Γδύθηκα καὶ ἄραξα στὸν καναπέ. Ἀνοικτὸ τὸ κλιματιστικό. Σημειώνω ὅτι στὸν οἶκο ἡ ἐξώπορτα κλείνει καὶ ἀνοίγει πλέον μὲ κουδούνι, τὸ ὁποῖο ἀκούγεται στὰ δωμάτια (λίγο ἐκνευριστικό). Ἡ Ἀλιόνα εἰσῆλθε μετὰ ἀπὸ κάνα τέταρτο. Εἶναι γνωστὴ: μιλφογκιλφ περίπου 50-55 ἐτῶν, καλοστεκούμενη βέβαια, μὲ ξανθὰ μαλλιά. Ἔχει παρει κάποια κιλὰ στὴν κοιλιά, ἀλλὰ πῆρε καὶ στὸ στῆθος (ἔχει πεσμένες 3ρες βυζάρες). Δὲν θὰ πλατιάσω γιὰ τὸ sex διότι κάνει τὰ πάντα: προκαταρκτικά, γλυκόλογα, φοῦλ γλωσσόφιλα, ἰσπανικό, προσφέρει ἐρεθιστικὴ ὀρχεολειχία και πρωκτολειχία! Τὸ ἐλευθερο στοματικὸ της παραμένει δυνατό, ἀλλὰ ἦταν κάπως μονότονο. Δηλ δὲν εἶχε παραλλαγὲς ποὺ ξέρει. Ἴσως ἐπειδὴ θὰ ἔληγε ἡ βάρδια. Δέχεται ἄφοβα DeepThroat καὶ mouth fucking. Χρησιμοποιήσαμε δικά μου προφυλακτικά. Ζήτησα πρωκτικὸ καὶ δέχθηκε, ἀφοῦ ἔκανε ξανὰ OWO πρὶν μοῦ φορέσει νέο ἐλαστικό. Αἴσθηση πρωκτοῦ χαλαρή· νόμισα ὅτι μπῆκα στὸ μουνί (ἀφοῦ ἡ ἴδια ἔχωσε τὸ πέος πίσω), ἀλλὰ στὸν πρωκτό βρισκόμουν. Φαίνεται ὅτι νωρίτερα προσέφερε anal σὲ πολλοὺς πελάτες. Ἐκεῖ στὰ τέσσερα αὔξησα τὸν ῥυθμὸ τῶν διεισδύσεων καὶ ἔχυσα μέσα της. Μετά ξάπλωσα, μοῦ ἀφαίρεσε τὸ προφυλακτικὸ καὶ μὲ νέα πίπα ῥούφηξε τὸ ὑπολειπόμενο σπέρμα ἀπὸ τὸ μόριο. Στὸ σημεῖο ποὺ ἔφτυνε τὰ ὑγρὰ στὸν νιπτῆρα, ἠ γριὰ χτύπησε τῆν πόρτα. Ἀκριβῶς στὸ 10ο λεπτό (ἡ ξανθιὰ χτυπᾷ στὸ 8-9’). Μὲ χαιρέτησε καὶ ἐξῆλθε. Χρόνος παραμονῆς 11 λεπτά.

Κοντολογίς, ἐπιβεβαιώνω ὅτι ἡ Ἀλιόνα παραμένει στὸ ἴδιο ὑψηλὸ ἐπίπεδο ὑπηρεσιῶν ποὺ ξέρουμε. Τὸ ἐλευθερο στοματικὸ παραμένει τὸ δυνατό της χαρτί (ἄν καὶ σήμερα δὲν ἦταν θεϊκό): ἄν εἶσαι μέρες ἄχυστος, ὁλοκληρώνεις ἄνετα. Ἔμεινα ἱκανοποιημένος, ἄν καὶ δὲν θὰ τὴν ξαναπάρω (προτιμῶ ὅμορφες). Βάσει προγράμματος ἀποτελεῖ τιμία επιλογή, γι’αυτό καὶ ἔχει συνέχεια πελατεία.

[1] Βλέπε περισσότερα https://www.vincentvangogh.org/cafe-at-night.jsp

[2] Ὁ πίνακας εἶναι γνωστὸς καὶ ὡς «Εξώστης καφενείου τη νύχτα». Βρίσκεται σήμερα στὸ Μουσεῖο Kröller-Müller στὴν πόλη Otterlo τῆς Ὁλλανδίας. Βλ. https://krollermuller.nl/en/vincent-van-gogh-terrace-of-a-cafe-at-night-place-du-forum-1