Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Αναγκαστικά πλέον πηγαίνω στα ντέλα. Παλιά ούτε που πάταγα. (είχαμε χρήμα) Έτσι έφτασα να ανοίγω τη σιδερένια πόρτα του σπιτιού και να ψάχνω για εκτονώσεις. Ήταν μια Αναστασία, που εντάξει ήταν ΟΚ για εκεί και αποφάσισα να δώσω το 20αρι και να περάσω.
Το φως στο δωμάτιο κλειστό, όπως και το κλιματιστικό. Εκείνη τη στιγμή το άνοιξαν, αλλά τι να κάνει; Μπαίνει η Αναστασία στο δωμάτιο με χαμόγελα και βγάζει τα εσώρουχα. Κάνει δυο πιπιλίσματα στο στήθος και κατεβαίνει χαμηλά. Παίζει λίγο με τα @@ και αρχίζει το ακάποτο τσιμπούκι. Πάει με το χέρι τόσο γρήγορα, που θα τέλειωνε σχεδόν αμέσως. Τη σταματώ και φοράει προφυλακτικό. Γυρίζει στα 4, της τον καρφώνω. Δεν έβγαλε άχνα και τελειώνω σε 2/3 λεπτά. Χαζογελάει, χαιρετάει και φεύγει. Δεν θα πω πως τα έκλαψα, αλλά δυστυχώς δεν γινόταν αλλιώς. Περασμένα μεγαλεία..