Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Εδώ και 2,5 χρόνια, έχοντας αποσυρθεί από το χώρο των μπουρδέλων, έχω κάνει ένα restart, μιά στροφή 360 μοιρών, κι έχω αφοσιωθεί στο θαυμαστό, και γεμάτο ευχάριστες εκπλήξεις κόσμο των αματούρ κοριτσιών της διπλανής πόρτας, και στις συνευρέσεις των 90 ή των 120 λεπτών και βάλε, που εκεί καταλαβαίνεις το ποιοτικό, και το ολοκληρωμένο σέξ.
Μετά από τρείς γεμάτες, και γαμάτες δεκαετίες έντονης πορνοκαριέρας, έπρεπε ν΄αλλάξω πλέον σελίδα στην ερωτική μου ζωή, κάνοντας ένα εντυπωσιακό update, ανεβαίνοντας αρκετά level.
Τα μπουρδέλα τα μπούχτισα, και δεν είχαν πλέον να μου προσφέρουν κάτι παραπάνω. Τα πεντάλεπτα, και τα δεκάλεπτα ήρθε ο καιρός που έπρεπε να αποτελέσουν παρελθόν.
Εφτασα κάποια στιγμή να νιώθω ότι κοροιδεύω τον εαυτό μου.
Δεν είμαστε και πιτσιρικάδες με το που μας ακουμπάει η γκόμενα, να χύνουμε αμέσως σα τα κοκόρια.
Θέλουμε πλέον το χρόνο μας, τη προεργασία μας, την άνεση μας, το παιχνίδι μας, που στα μπουρδέλα εν των πραγμάτων, και κάτω από την ασφυκτική πίεση του χρόνου δεν υπάρχουν αυτά, και είχα πεί, μπουρδέλα γιά μένα τέλος.
Ελα όμως ντέ που το μικρόβιο δε πεθαίνει ποτέ και παραμένει μέσα μου.......Είναι σαν ένα ανενεργό ηφαίστειο, που συνεχίζει να καπνίζει όμως......
Και βέβαια υπάρχει και μιά σοφή παροιμία του λαού μας που λέει "ποτέ μη λές ποτέ....."
Αν και δε μου αρέσουν γενικώς τα πισωγυρίσματα, είχα βάλει στον εαυτό μου πολύ αυστηρές προυποθέσεις γιά να κοιτάξω πάλι πίσω, και μόνο όταν παρουσιαστεί κάτι το εξαιρετικά καλό, που θα μου "πειράξει" τα εγκεφαλικά μου κύτταρα.
Κι αυτό κατάφερε να μου το κάνει η "Κάτια των παραμυθιών", το πανέμορφο αυτό μωρό από τη Μολδαβία, ένα κορίτσι ζωγραφιά, βγαλμένο από τα παραμύθια......
Πρίν από μερικές μέρες είχα ειδοποιηθεί, από ένα καλό φίλο συναγωνιστή, που μου ΄χε πεί, πήγαινε επειγόντως να δείς κάτι πολύ καλό που σίγουρα θα σ΄αρέσει, και επέμενε κιόλας να πάω και γρήγορα μη τυχόν χαθεί από κεί......
Λέω από μέσα μου, τι διάολο επιμένει αυτός τόσο πολύ......κάτι καλό θα συμβαίνει, γιατί ξέρει και τα γούστα μου.
Πάω εκεί και τι να δώ......Αναυδος, άφωνος. Είναι αυτό που λένε κεραυνοβόλο κλίκ.
Λέω "what is this here?" Πως βρέθηκε αυτό το μωρό εδώ??? Δεν είναι δυνατόν!!!
Βλέπουν καλά τα ματάκια μου? Αυτό το μουνί στη Περδίκα, στο παρακμιακό Μεταξουργείο των απανταχού πάκηδων???
Τελικά μετά από κάποια δευτερόλεπτα μέχρι να συνέλθω, κι αφού συνειδητοποίησα ότι τελικά βλεπω καλά, η είσοδός μου στο δωμάτιο, ήταν επιβεβλημένη και άμεση.
Πρίν προχωρήσω σε επιμέρους αναλύσεις, να πώ ότι έγιναν δύο επισκέψεις στο ξανθό μωρό, κι ο λόγος είναι ότι στη πρώτη δε πρόλαβα να κάνω και πολλά, κι ο λόγος ευνόητος.....

1η επίσκεψη σούρουπο Πέμπτης 25/6 γύρω στις 21:00

Είχε δύο κοπέλες εκείνη την ημέρα, και σχετική ησυχία στο σαλόνι. Βγαίνει η αντροτσατσά, και μου λεει έχω δύο κοπέλες, τη Μπιάνκα, κι άλλη μία που είναι στο δωμάτιο.
Βγαίνει η Μπιάνκα, κι όπως βγήκε, μπηκε πάλι. Συμπαθητικό κορίτσι, αλλά μέχρι εκεί.
Μετά από λίγο, να ΄σου κι ο μεταξένιος άγγελος όπως πολύ εύστοχα την ανέφερε ο συναγωνιστής Tony xx.
Λέω στη τσατσά αμέσως και κοφτά, Κάτια, δίνω το δεκάρικο, και μπαίνω στο δωμάτιο που είναι όπως μπαίνουμε, και κοιτάμε το δεύτερο από αριστερά που σχηματίζει γωνία με το τοίχο, το οποίο ήταν σε καλή σχετικά κατάσταση, και με καλό κλιματισμό.
Μετά από τρία λεπτά έρχεται αεράτο το κορίτσι μεσ΄το χαμόγελο, με τα κόκκινα εσώρουχα -σούπερ αντίθεση με τα ξανθά μακριά μαλλιά της - και μου λέει "γειά σου, τι κάνεις?" με σπαστά ελληνικά, βγάζοντας αμέσως το σουτιέν(δυαράκι βυζάκι), και της απαντάω στα ρώσικα, "γειά σου, καλά, εσύ", κι έρχεται, και κολλάει δίπλα μου.
Η γνωστή πετυχημένη συνταγή που ακολουθώ όλα αυτά τα χρόνια. Η αντίδραση, και η ευχάριστη έκπληξή της άμεση. Πραγματικά δηλαδή, μου ΄χει κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό, το πόσο τις αρέσει ν΄ακούνε από κάποιον τη γλώσσα τους, και πώς φτιάχνει η διάθεσή τους. Σα να τις χτυπάει ένα λέιζερ, σαν ηλεκτροσόκ.
Αμέσως η ατμόσφαιρα έγινε η ιδανική γιά μένα. Αρχισε να με ρωτάει αν ξέρω ρώσικα.
-Ε, λεω, κάτι λίγα ξέρω....Από που είσαι, πως σε λένε, τα γνωστά.
Τη ρώταω "πόσα χρόνια είσαι στην Ελλάδα?", και μου λέει "τρία χρόνια, τα δύο δούλευα σε στούντιο"(μου είπε ποιό).
Εν τω μεταξύ είχε έρθει από πάνω μου, και τριβόταν με το στήθος της γιά κανά δυό τρία λεπτά. Ευτυχώς δεν έβαλε αμέσως προφυλακτικό. Εγώ τώρα ξέροντας ότι ο χρόνος μου είναι περιορισμένος άρχισα να αγχώνομαι, γιατί είχα ξεμάθει με τα ξενοδοχεία, που είχα την άνεση μου, και δεν έπαιρνα εύκολα μπρός.
Βλέποντας κι αυτή αυτό, έρχεται από δίπλα μου, κι άρχισε να μου τον παίζει γρήγορα(η κακή συνήθεια των μπουρδελοκόριτσων). Της λέω ήρεμα, πιό σιγά, όλα θέλουν τη τέχνη τους, και το τρόπο τους.
Στο μεταξύ να μου λέει συνέχεια γλυκόλογα του στύλ, "πόσο ωραίο baby είσαι!" Της λέω "είμαι μεγάλο baby όμως" και γέλαγε. Καλά κι εγώ τη "πλάκωσα" στους ρώσικους ιδιωματισμούς, και τη τρέλανα, να με κοιτάει στα μάτια συνέχεια μ΄ενα χαμόγελο μέχρι τ΄αυτιά, και να πέφτουν συγχρόνως πολλά φιλάκια εκατέρωθεν, και κυρίως στο λαιμό που έδειχνε ότι της αρέσει πολύ.
Οπως ήταν φυσικό απ΄όλο αυτό το σκηνικό, πλέον είχα καυλώσει γιά τα καλά, και της λέω "τώρα μπορείς να βάλεις το προφυλακτικό" γιά τη πίπα.
Με ρωτάει "θέλεις αργά ή γρήγορα?" Της λέω "εννοείται αργά". Οσο με πίπωνε έπαιζε συνέχεια με τα μάτια, και το θέαμα ήταν τόσο καυλωτικό, που το τέλος δεν άργησε να έρθει, και να συνεχίζει να με κοιτάει όσο έχυνα..... "γαμώ το κερατό μου, πουτάνα καύλα! γι αυτές τις στιγμές ζούμε!
Ηθελε να δεί την ευχαρίστηση στο πρόσωπό μου. Δεν είχα καν τη δύναμη να τη σταματήσω γιά να τη γαμήσω. Παραδόθηκα αμαχητί που λένε.
Με το που το άφησε από το στόμα της, ήρθε πάνω μου, κι έπεσε στην αγκαλιά μου, και κούρνιασε εκεί, για κάμποσο, κι εγώ να τη χαιδεύω στο κεφάλι, και να τη φιλάω απαλά.
Στη συνέχεια τη ρώτησα "θα ΄σαι δώ συνέχεια?" και μου λεεί μέχρι τις 4/7 που φεύγω γιά τη πατρίδα γιά πάντα. Αμέσως "συννέφιασα", και το πρόσεξε αμέσως.
- Επ, έλα λέει, τι έπαθες? Λέω, όχι τίποτα......
- ελα, πές μου, πές μου
Της λέω επί λέξει : Είσαι τρία χρόνια στην Ελλάδα, εγώ τώρα σε βρήκα, κι εσύ φεύγεις.......
- ελα μου λέει, τόσες κοπέλες υπάρχουν εδώ γύρω......Λέω, ασ το, ασ το καλύτερα......
Τέλος πάντων μετά απ΄αυτή τη τελευταία είδηση, της είπα ότι θα τη ξαναδώ πρίν φύγει, κι ανανεώσαμε το ραντεβού μας, γιά τις αμέσως προσεχείς μέρες.
Σφιχτή αγκαλιά, φιλί, κι έφυγε από το δωμάτιο..........
Κι εκεί που ντυνόμουνα, ανοίγει η πόρτα ξαφνικά, ξαναμπαίνει μέσα γρήγορα, μου δίνει ένα φιλάκι ακόμα, και ξαναφεύγει γιά το επόμενο δωμάτιο.....
Πώ, πώ, τώρα μας γάμησες μ΄αυτή τη κίνηση που έκανες λέω από μέσα μου......μη με κάνεις να ΄ρχομαι κάθε μέρα τώρα......αλλά μετά ευτυχώς βγήκα έξω, έχοντας πάρει μαζί μου, και το άρωμα της(μοσχοβόλαγε) στο καθαρό αέρα, και αρχίζοντας πάλι να ανακτώ την ηρεμία μου, παρ΄όλο που το μυαλό μου, και η σκέψη μου ήταν ακόμα εκεί......
Στην έξοδό μου, να πώ ότι η άλλη κοπέλα η Μπιάνκα, ήταν και πάλι στη κουζίνα, ενώ η Κάτια και πάλι στο δωμάτιο.......Επαιζε χωρίς αντίπαλο.......

2η επίσκεψη σούρουπο Δευτέρας 29/6 λίγο μετά τις 21:00 και πάλι....

Ιδιο σκηνικό περίπου, ευτυχώς ένας σκουρόχρωμος μόνο στο σαλόνι, τα ίδια δωμάτια ανοιχτά, το τρίτο κλειστό. Λίγα λεπτά αναμονή, και βγαίνει το κορίτσι. Να πώ ότι αυτή τη φορά δούλευε μόνη της, γιατί προφανώς η άλλη κοπέλα δε θα έκανε σεφτέ. Δεν είχε καμία τύχη με τη Κάτια......Εκ των πραγμάτων ανιση η μάχη........
Αυτή τη φορά φόραγε ένα ολόσωμο μάυρο κορμάκι, που τόνιζε υπέροχα το σώμα της, και τη σιλουέτα της. Πληρωμή στη τσατσά, και είσοδος στο ίδιο και πάλι δωμάτιο.
Μετά από λίγο, μπαίνει το λαμπερό κορίτσι, και λέει κατά λέξη :
- Τι κάνει το μωράκι μου???!!! (στα ελληνικά).
Εδώ τώρα όταν ακούς τέτοια, δοκιμάζονται οι αντιστάσεις σου........
Τη κοιτάζω χωρίς ν΄αρθρώσω λέξη.......
Μου λεει "έλα, πές μου, κάτι θέλεις να μου πείς".......
Τι να πω κι εγώ ο καψερός που μου ΄χει κοπεί η μιλιά όπως την έβλεπα αποσβολωμένος.
Και με μιά αυθόρμητη κίνηση, τη τραβάω πρός το μέρος μου, και την αγκαλιάζω σφιχτά. Αυτό ήθελα να της πώ, αλλά το έκανα με πράξη. Κόλλησε σα βδέλλα πάνω μου.
Μετά το αρχικό σόκ θαυμασμού εκ μέρους μου, άρχισα να "λύνομαι" κι εγώ με πολλά χάδια, και φιλιά. Η πίπα της ήταν όπως την άλλη φορά αργή, κι αισθησιακή, με πιό κοφτές ματιές αυτή τη φορά, και πιό προσεκτική γιά να μην έχουμε πάλι πρόωρα αποτελέσματα......
Μ΄αυτό το μωρό που είχα ήξερα ότι δε θα άντεχα γιά πολύ, και διάλεξα να κάνω μιά στάση που είναι και η αγαπημένη μου. Της είπα ν΄ανέβει από πάνω, γιατί στα τέσσερα δε θα προλάβαινα καν να μπώ. Θα μου φεύγανε αμέσως.
Ηρθε από πάνω μου λοιπόν, και πήρε τη στάση του βατράχου, δηλαδή είχε φέρει τα πόδια της πιό μπροστά, και ανεβοκατέβαζε μόνο τη λεκάνη της οριακά χωρίς να μ΄ακουμπάει καθόλου, και το μωρό να αναστενάζει........
Σκεφτόμουνα διάφορα άσχετα πράγματα, γιά να το παρατείνω λίγο, γιά ν΄απολαύσω αυτό που έβλεπα μπροστά μου, κι αυτό που άκουγα.......
Καποια στιγμή τη κατεβάζω με τα χέρια μου, και την αγκαλιάζω. Οι αναστεναγμοί της ήταν πιά πιό έντονοι, και δίπλα στο αυτί μου. Οταν ακους αυτό το πράγμα, ε, πόσο ν΄αντέξεις???
Εκεί παρέδωσα κι εγώ τα όπλα, και μείναμε έτσι κολλημένοι και αγκαλιασμένοι γιά μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να πέσουν οι σφυγμοί, και των δυό μας......
Ακολούθως είχαμε ένα ενδιαφέρον μικρό σόσιαλ, παντα σε θέση αναπνοής μεταξύ μας, μέχρι που η αντροτσατσά τη φώναξε, αφού είχαμε ήδη συμπληρώσει το δεκάλεπτο.
Σηκώθηκε, ντύθηκε, φιλάκι, κι όπως ήρθε με το χαμόγελο, έτσι κι έφυγε.
Επ΄ευκαιρία θέλω να καυτηριάσω κάτι εδώ. Αυτό που γίνεται στο Μεταξουργείο κατά καιρούς, είναι κακούργημα. Είναι έγκλημα ιδιαζόντως ειδεχθές. Δε μπορει ένα τέτοιο πλάσμα να γίνεται έρμαιο στις αδηφάγες ορέξεις των πάκηδων, και των λοιπών συναφών ειδών, και να ασελγούν πάνω της. Πρέπει να επέμβει αυτεπάγγελτα ο εισαγγελέας. Αδιανόητα και φοβερά πράγματα. Παρά φύσιν.
Η κοπέλα αυτή να ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα. Αρχικά δεν έπρεπε καν να βρίσκεται ΄κεί. Επρεπε να ήταν σε κάποιο γραφείο. Ούτε καν σε στούντιο(που ήταν).
Γιά κάποιο σκοτεινό λόγο όμως βρίσκεται ΄κεί. Αν κάποιος έμπειρος συναγωνιστής που παίρνει από γραφεία, την έχει δεί κατά τύχη, μπορεί να με επιβεβαιώσει, ή να με διαψεύσει αν λέω υπερβολές, ή όχι. Κατά τη γνώμη μου πρόκεται γιά ένα σούπερ glamour(ατο) κορίτσι.
Δε θα μπώ στη διαδικασία να τη συγκρίνω με καμία(γιά τη Φυλής μιλάω), γιατί απλά δεν υπάρχει σύγκριση. Εκφράζω προσωπική άποψη. Καλά, γιά Μεταξουργείο, τι να πώ? Είναι γιά να γελάμε. Παρωδία.
Γιά το θέμα των υπηρεσιών που προσφέρει, δηλαδή το απλό, και αποστειρωμένο πρόγραμμα, το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό(να και κάτι που έχει λογική), και πολύ καλά κάνει που δεν ενδίδει σε γλυφομούνια, 69, ή γλωσσόφιλα, κλπ.
Είναι η επιτομή του GFE. Πιό GFE πεθαίνεις που λένε. Δε συνίσταται σε αγριάδες, και αγροίκους. Αυτοί μακριά. Δωσ΄της αγκαλιά, φιλιά, και χάδια, και πάρτης τη ψυχή.
Με τίποτα δε δείχνει ότι είναι 30 χρονών. Εγώ την έκανα 23, με 25 το πολύ.
Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτή τη τεράστια σε έκταση κριτική, ξέρω ότι το κορίτσι είναι πλέον σπίτι του, στη Μολδαβία, στην οικογένειά της, και στο παιδάκι της, κι αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα, και είναι ο λόγος που καθυστέρησα να τη γράψω. Ηθελα να βεβαιωθώ ότι είναι και παλι πίσω στο σπίτι της.
Η τυχόν παραμονή της εδώ εγκυμονούσε κινδύνους γιά μένα, και δεν είμαι τώρα ξωπίσω, γιά να βάλω τέτοιες έννοιες στο κεφάλι μου. Είναι τόσο πολύ ερωτεύσιμη, που τη πατάς πανεύκολα, τρώς κόλλημα γιά πλάκα.
Ας πάει στην ευχή του θεού, και της Παναγίας, και να είναι πάντα καλά.
Κάτια, σ΄ευχαριστώ πολύ κουκλίτσα μου γιά τις όμορφες στιγμές που μου χάρισες.....
Ηταν μιά πολύ ωραία παρένθεση που δε θα ξεχάσω......
Επιστροφή και πάλι στη κανονικότητα μου, και στα αματούρια μου.........