Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Κάθε φορά που κατεβαίνω στα μπουρδέλα αναρωτιέμαι πόσο χαμηλά έχω ξεπέσει και ξεφτιλιστεί για να συνευρίσκομαι ερωτικά με ''γυναίκες'' άθλιας εμφάνισης, χαμηλής -αν όχι ανύπαρκτης- νοημοσύνης και αμφίβολης υγιεινής στους βρωμερούς και τρισάθλιους στάβλους του Μεταξουργείου.
Τι πήγε λάθος άραγε και αντί να είμαι με κάποια κοπελίτσα της ηλικίας μου διατηρώντας μια φυσιολογική σχέση, αντ'αυτού προτιμώ Αλβανίδες, Σοβιετικές και Γυφτορουμάνες; Πρόκειται για κάποιου είδους διαστροφή ή καθαρή απόγνωση; Μήπως ένα ηλεκτροσόκ ή σαν τελευταίο βήμα μια λοβοτομή, να με γιατρέψει και να με επαναφέρει στα συγκαλά μου;
Πολλά τα ερωτήματα, όμως δεν είχα όρεξη για εσωτερική ενδοσκόπηση και αναζήτηση. Ήθελα να βρω μια τρύπα να τον χώσω και ήμουν σίγουρος πως μόλις έχυνα θα καθάριζε το μυαλό μου από τις αμπελοφιλοσοφίες. Και έτσι έγινε.

Η σκατίλα είχε εισβάλει στα ρουθούνια μου προτού καν στρίψω στην Κολοκυνθούς και για αυτό ανέπνεα από το στόμα αφού σε λίγο θα χειροτέρευε ακόμα πιο πολύ το θέμα μπαίνοντας στο μπουρδέλο.
Έχω δει τόσα χρόνια στην Ομόνοια πολλά αποτρόπαια και αηδιαστικά θεάματα, όμως αυτό ξεπέρασε κάθε αρρωστημένη φαντασία και όριο. Μου παρουσιάστηκε ένα πράμα σαν νάνος, μαυριδερό, με τεράστια βυζιά που ελαφρώς κούτσαινε. Με ενημέρωσε πως αυτή τα κάνει όλα ακάποτα και πως υπάρχει και δεύτερη ''κοπέλα'' στον οίκο που το μόνο ελεύθερο που κάνει είναι το στοματικό. Ήμουν προετοιμασμένος για τη φρίκη που σε λίγο θα βίωνα, όμως ευτυχώς η δεύτερη εργαζόμενη ήταν απείρως καλύτερη εμφανισιακά. Επειδή είχα πάει σε πολλά άλλα μπουρδέλα και δεν είχα βρει τίποτα, αποφάσισα να περάσω απλά και μόνο για να προσθέσω ακόμη μια πουτάνα στο παλμαρέ μου. Εμφανισιακά σαφώς και δεν μου άρεσε αφού ως γνωστόν σιχαίνομαι και αντιπαθώ τις χοντρές (όντας υπερβολικά λεπτός) αλλά το έχω ως κανόνα ποτέ να μην επιστρέφω με γεμάτα μπαλάκια σπίτι (παραλλαγή του άδεια χέρια).

Λίγα λόγια για το αγελαδάκι τώρα. Είχε μεγάλη κοιλιά (την οποία έκρυβε με ολόσωμο), λαχταριστά και ζουμερά φυσικά μεγάλα βυζιά, άσπρο δέρμα και μαύρο μακρύ μαλλί. Τη λέγανε Λίλη και καταγόταν από τη Ρουμανία (στα αρχίδια μας).
Ξεκίνησε μια καλή πίπα δίχως καπότα και σύντομα μου έγινε κάγκελο. Την έβαλα να ξαπλώσει και ανέβηκα πάνω στο στήθος της ώστε να τον χώσω ανάμεσα στον Όλυμπο και τον Κίσσαβο. Είχε ωραία αίσθηση και παρά το μέγεθος τους ήταν σφιχτά και όχι σακουλιασμένα. Κάτι τέτοια βυζιά είναι να τα αργμέγεις με τις ώρες, να παίζεις μαζί τους, να τα δαγκώνεις, να τα γραπώνεις και γιατί όχι να παίρνεις και έναν υπνάκο πάνω τους....
Το μηρυκαστικό με κοίταζε με ένα απλανές βλέμμα και μου είπε να την γαμήσω γιατί δεν είχαμε πολύ χρόνο (έπρεπε να επιστρέψει στο ανοσιούργημα φαίνεται). Με το που πήγα όμως να της τον χώσω και είδα την κοιλούμπα της, ξενέρωσα και μου έπεσε. Την έβαλα λοιπόν να μου τον ξαναγλείψει και της είπα πως θα τις χύσω τις φλεβιασμένες της βυζάρες . Άρχισε πάλι το κλαρίνο και εγώ χούφτωνα αδίστακτα με τα δύο μου χέρια τα μπομπόνια της με νεύρο και δύναμη. Αυτή μου είπε πιο σιγά παραπονεμένη, αλλά εγώ δεν μπορούσα να σταματήσω. Φανταζόμουν καταπράσινα λιβάδια με αγελάδια στη Ρουμανία και εγώ να τα αρμέγω όσο μια Ρουμάνα θα μου έπαιρνε πίπα ταυτόχρονα. Στο τέλος θα έχυνα και μέσα στο κουβαδάκι με το γάλα (ή όπως αλλιώς λέγεται αυτή η μαλακία, δεν μου έρχεται στο μυαλό τώρα) και μετά θα το πούλαγα στο χωριό από πόρτα σε πόρτα.
Με αυτές τις σκέψεις ολοκλήρωσα λοιπόν στα βυζιά της και ένα κύμα εφορίας με κατέκλυσε. Όχι γιατί είχα περάσει καλά, επειδή όμως μπόρεσα να χύσω σε αντίξοες συνθήκες με τον Λεβιάθαν απ'έξω.
Την ευχαρίστησα (για τους τύπους) και έγινα καπνός. Ένιωσα και μια υγρασία στην κάλτσα μου όταν έβαλα το παπούτσι, μάλλον θα είχα πατήσει νερά από το νιπτήρα ενώ κατούραγα ή τα χύσια του προηγούμενου.

Βγαίνοντας από το μπουρδέλο εισέπνευσα για άλλη μια φορά την κατρουλίλα-σκατίλα από τους Πακιστανούς και τα πρεζόνια της περιοχής. Κάθε σκέψη όμως είχε φύγει από το μυαλό μου και δεν με ένοιαζε τίποτα.
Πήρα μια βαθιά αναπνοή και επέστρεψα σπίτι γαλήνιος. Με τη μύτη αυτήν τη φορά.