Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ἡ περίπτωση τῆς ἀρχαίας Ἀθήνας εἶναι κατάλληλη γιὰ μελέτη τῆς θέσης τῆς γυναικὸς στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία. Ἐπὶ δύο αιῶνες ἡ Ἀθήνα κυριαρχεῖ πολιτικὰ καὶ στρατιωτικὰ στὸν ἑλληνικό κόσμο. Ταυτόχρονα, γίνεται τὸ ἀδιαφιλονίκητο κέντρο τοῦ κόσμου τούτου: «ἡ Σχολὴ τῆς Ἑλλάδος», γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω τὴν ἐκφραση τοῦ Θουκυδίδη (Ἱστοριῶν Β, 41: «τήν τε πᾶσαν πόλιν τῆς Ἑλλάδος παίδευσιν εἶναι»). Ὁ γάμος καὶ ἡ πορνεία ἀνευρίσκονται στοὺς σημερινοὺς θεσμοὺς, ἀλλὰ μὲ ῥιζικὰ ἄλλη ἔννοια. Ὁ γάμος τότε δὲν προϋπόθετε κανένα συναισθηματικό δεσμό, ἀλλὰ ἀποσκοποῦσε σὲ οἱκονομικὴ σχέση καὶ ἀλλυλεγγύη δύο οικογενειῶν. Ἡ ἐντὸς τοῦ γάμου σεξουαλικὴ ζωὴ ὑπηρετοῦσε κατ’εξοχὴν τὴν δημιουργία ἀπογόνων (μὲ σκοπό τὴν κληρονομιά καὶ συνέχεια τῆς πατρικῆς περιουσίας). Ἔτσι παρεδόθη ὁ γάμος ἔως καὶ τὸν 19ο αιῶνα. Ἀντίθετα, ἡ πορνεῖα λειτουργοῦσε, ὅπως καὶ σήμερα, ὡς ῥυθμιστὴς τῆς περίσσειας τῶν δυνάμεων, τῶν ἀνικανοποίητων καὶ ἐπιθετικῶν σεξουαλικῶν ὁρμῶν πρὸς προστασίαν τῆς κοινωνικῆς τάξεως. Κρατοῦσε π.χ. τοὺς ἀγάμους μακριά ἀπὸ τὶς κόρες καὶ τὶς συζύγους τῶν ἀστῶν.

Ἡ νόμιμη σύζυγος ὄφειλε νὰ ἀποδεχθεῖ πώς ὁ ῥόλος της ἦταν νὰ γεννᾷ παιδιά, νὰ τὰ άναθρέφει καὶ νὰ φροντίζει τὰ τοῦ οἴκου, ὅπως ἴσχυε καὶ στοὺς ὁμηρικοὺς χρόνους. Ὁ ἄνδρας ἀναλάμβανε τὰ καθήκοντα ἐκτὸς τῆς οἰκίας. Ἡ Ἑλληνιδα γυναῖκα καὶ σὐζυγος δὲν εἶχε πολιτικά δικαιώματα. Τὸ μόνο προνόμιο ἦταν, ὅπως εἴπαμε, νὰ συνάπτει νόμιμο γάμο καὶ νὰ γεννᾷ νόμιμα τέκνα. Γιὰ αὐτὸ ἀπαγορευόταν ἡ εξωσυζυγική γενετήσια ἐπικοινωνία. Δὲν ὑπῆρχε βεβαια κανόνας σεξουαλικῆς ἠθικῆς (δηλ κρυφό ἐραστή μποροῦσε νὰ ἔχει). Ἐπίσης, ὁ ῥόλος τῆς ἐρωμένης δὲν ἀνῆκε στὴν περιοχή λειτουργίας τῆς συζύγου. Πρὸς τοῦτο εἶχαν τὶς παλλακίδες καὶ τὶς ἑταῖρες.

Γνωρίζουμε τὴν κατηγορία τῶν ξένων γυναικῶν ποὺ διέμειναν στὴν πόλη μὲ τὴν ἰδιότητα τῶν μετοίκων. Ὑπῆρχε βέβαια καὶ ἡ κατηγορία τῶν δοῦλων. Τὸ «μετοίκιον» ἦταν ὁ εἰδικὸς φόρος ποὺ ἀφοροῦσε τοὺς ξένους κατοίκους στὴν Ἀθήνα (12 δραχμὲς τὸν χρόνο γιὰ τοὺς ἄνδρες, 6 γιὰ τὶς γυναῖκες). Πλήρωναν τὸν φόρο τοῦτο μέχρι τὴν στιγμή ποὺ θὰ ἀποκτοῦσαν τὴν ἰδιότητα τοῦ πολίτη. Θὰ λέγαμε ὅτι οἱ μέτοικοι ἦταν οἱ σημερινοὶ οἰκονομικοὶ μετανάστες. Πολλὲς γυναῖκες τῶν μετοίκων ἀκολούθησαν τοὺς συζύγους στὴν Ἀθήνα, εἴτε λόγω ἐγκάταστασης γιὰ ἐμπόριο, εἴτε γιὰ νὰ παρακολουθήσουν μαθήματα ἑνὸς ἐπιφανοῦς διδασκάλου, ἤ γιατὶ ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ τὴν πόλη καταγωγῆς τους. Παράλληλα, ὑπήρχαν οἱ γυναῖκες μέτοικοι οἱ οποῖες αὐτοπροαίρετα ἐγκαταστάθηκαν στὴν Ἀθήνα. Ὡς ἐκ τούτου, ἤσαν ὑποχρεωμένες νὰ ἐξασφαλίσουν ἀπὸ μόνες τὴν ἐπίβιωσή τους, ἐμπορευόμενες τὸ μόνο πράγμα ποὺ τοὺς ἀνῆκε: τὸ κορμί τους. Οἱ φτωχότερες καὶ οἱ δυστυχέστερες γίνονταν πόρνες στὰ πανδοχεῖα τῆς Ἀθήνας ἤ τοῦ Πειραιά. Μερικὲς ἐξαγοράζονταν καὶ εἰσήρχοντο στὴν κατηγορία τῶν δούλων. Δίπλα σὲ ὅλες αὐτὲς ταὶς ἐκδιδόμενες, ὑπήρχαν αὐτές ποὺ οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι ὀνόμαζαν ἑταῖρες (αἱ ἑταῖραι) καὶ προορίζονταν γιὰ τὴν ἡδονή. Αὐτές, λοιπόν, ἦταν οἱ μόνες ἀληθινά ἐλεύθερες γυναῖκες στὴν κλασική Ἀθήνα. Κυκλοφοροῦσαν ἐλεύθερα, συμμετεῖχαν στὰ συμπόσια στὸ πλάι τῶν ἐραστῶν-συνοδῶν ἤ, ἄν ἦταν τυχερές, τὶς συντηροῦσε κάποιον ἰσχυρό ἄνδρα. Ἡ πιο γνωστή περίπτωση τέτοιας ἑταίρας εἶναι ἡ περίφημη Ἀσπασία, τὴν ὁποία ἐρωτεύθηκε παράφωρα ὁ Περικλῆς καὶ χώρισε τὴ νόμιμη σύζυγό του.

Εἶναι δύσκολο νὰ προσδιοριστεῖ σὲ ποιο μέτρο ὁ Ἕλληνας σύζυγος ζητοῦσε τὴν ἱκανοποίηση τῶν σεξουαλικῶν του ἐπιθυμιῶν πραγματικὰ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι. Ἡ πρόταση τοῦ Δημοσθένη ἀπὸ τὸν λόγο Κατὰ Νεαίρας (122): «Τὰς μὲν γὰρ ἑταίρας ἡδονῆς ἕνεκ᾽ ἔχομεν, τὰς δὲ παλλακὰς τῆς καθ᾽ ἡμέραν θεραπείας τοῦ σώματος, τὰς δὲ γυναῖκας τοῦ παιδοποιεῖσθαι γνησίως καὶ τῶν ἔνδον φύλακα πιστὴν ἔχειν» [δηλ. «Ἔχουμε ἑταῖρες γιὰ τὴ διασκέδαση, παλλακίδες γιὰ τὶς καθημερινὲς ἀνάγκες καὶ συζύγους, γιὰ νὰ τεκνοποιοῦν καὶ νὰ ἐποπτεύουν ταὸ νοικοκυριό»] δὲν εἶναι ἀπόλυτη. Πρέπει νὰ θεωρηθεῖ ὡς πολεμικὴ διατύπωση ἑνὸς δικανικοῦ λόγου. Ἀναμφίβολα βέβαια ἡ πορνεῖα ἔπαιζε ῥόλο στὴν κοινωνικὴ ζωή. Οἱ Ἀθηναῖοι δὲν πρόσεχαν τὴν ἀσκουμένη πορνεία στοὺς οἴκους, ὅπως τὶς καθαυτό ἑταῖρες. Ἀπαιτοῦσαν δηλαδή ψυχικὸ ἐρωτισμό, κυρίως σὲ συντροφιές. Ὁ κύριος τύπος τῆς ὁλοκληρωμένης κοινωνικότητας καὶ, συνάμα, τὸ πρότυπο τῆς ἀνδρικῆς ψυχαγωγίας ἦταν τὸ Συμπόσιον, ὅπου δὲν ἐπιτρέπετο ἡ εἴσοδος στὶς εὐηπόλυπτες γυναῖκες. Συμπόσια ἦταν τὰ ἑορταστικὰ γεύματα στὰ ὁποῖα ἔπιναν σὲ εὔθυμο κύκλο. Λάμβαναν χῶρα χορός, τραγούδι καὶ παιχνίδια. Κανονικὰ πρόσφεραν καὶ ἐρωτικὴ ὑπηρεσία θυληκοὶ συμπότες. Αὐτὰ ἦταν τὰ πεδία δράσης τῶν ἑταιρῶν. Οἱ πιὸ εὔγλωττες μαρτυρίες πρώτης γραμμῆς εἶναι οἱ παραστάσεις τῶν ἀγγείων, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιοῦνταν ὡς σκεύη οἰνοποσίας στὶς ἐν λόγῳ εὐωχίες. Βλέπουμε τοὺς εὐωχούμενους ἐπάνω σὲ ἀνάκλινδρα φαγητοῦ (τὶς λεγόμενες κλίνες) ξαπλωμένους καὶ νὰ πίνουν. Παρατηροῦμε πολλὲς φάσεις τοῦ ἐρωτικοῦ παιχνιδιοῦ. Ὁ ἀγγειοπλάστης Νικοσθένης (510 π.Χ.), ζωγραφίζονταν ἕναν κάνθαρο*, δὲν τήρησε καμιᾶ εὐπρέπεια. Πέντε ἄνθρωποι διασκεδάζουν ἐπάνω σὲ κλίνη. Μία ἑταίρα σκύβει πανω σὲ συμποσιαστή γιὰ ἐλευθερο στοματικό, ἐνῶ ἔνας ἄλλος βάζει στὰ ὀπίσθιά της ἔναν τεχνητό φαλλό (ξύλινο ὁμοίωμα ἀνδρικοῦ μορίου), τὸν λεγόμενο ὄλισβον. Πίσω ἀπὸ αὐτοὺς ἔνας τρίτος ἄνδρας τραβάει ἐπάνω του ἕναν νεαρό. Στὸν τοῖχο, ἐπάνω ἀπὸ τὸ κρεβάτι, κρέμεται ἕνας ἄλλος φαλλός, ποὺ φέρει δύο κεφαλές. Δηλαδή κανονικό ὄργιο.

Ὥστε ὁ θεσμὸς τῶν ἑταιρῶν φανερώνει ἕναν κόσμο διαφορετικοῦ ἔρωτα, ποὺ οἱ Ἕλληνες καλλιεργοῦσαν τόσο πολύ. Δὲν πρέπει νὰ τὶς συγχέουμε καὶ συγκρίνουμε μὲ τὶς σύγχρονες ἑταῖρες ἤ ὅπως ἀποκαλοῦν τὶς πόρνες πολυτελείας. Σήμερα ἡ προσοχὴ πέφτει κυρίως στὶς ἀνώνυμες ἑργαζόμενες τῶν οἴκων ἀνοχῆς. Μπορεῖ βέβαια, ὅπως καὶ τότε, νὰ μὴν ἔχουν τὴν ἐκτυφλωτικὴ εἰκόνα τῶν ὡραίων, μορφωμένων καὶ ἀβροδίαιτων γυναικῶν. Μποροῦν, ὄμως ἄμεσα, νὰ ἱκανοποιήσουν τὴν γενετήσια ὁρμὴ μὲ μικρό κόστος. Εἶχε δίκιο ὁ Σωκράτης ὅταν μιλοῦσε στὸν υἱό του ὅτι οἱ ἄνθρωπο δὲν τεκνοποιοῦν ἐξαιτίας τῆς ἐρωτικῆς ἡδονῆς, ἀφοῦ οἱ δρόμοι καὶ τὰ πορνεῖα προσφέρουν ἀρκετὲς δυνατότητες γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῆς σαρκικῆς ἡδονῆς [Ξενοφώντος Ἀπομνημονεύματα, βιβλίο Β’, 2: «Καὶ μὴν οὐ τῶν γε ἀφροδισίων ἕνεκα παιδοποιεῖσθαι τοὺς ἀνθρώπους ὑπολαμβάνεις, ἐπεὶ τούτου γε τῶν ἀπολυσόντων μεσταὶ μὲν αἱ ὁδοί, μεστὰ δὲ τὰ οἰκήματα»].

Μιᾶ τέτοια περίπτωση ἱερόδουλης εἶναι ἡ Ἀλιόνα στὸν οἶκο τῆς Διδύμου 27. Πρόκειται γιὰ μιᾶ ὥριμη κυρία, γύρω στὰ 50 ἔτη, πρόσωπο μέτριο (ὄχι ἄσχημο) καὶ σῶμα ἀδύνατο πολὺ καλὸ γιὰ τὴν ἡλικία της. Σλαβικῆς καταγωγῆς (σύχρονη μέτοικος), ξανθά μαλλιά καὶ φυσικὸ στῆθος 3άρι. Εἶχα περάσει κὶ ἄλλες φορὲς βόλτα στὸν οἶκο τοῦτο καὶ ἦταν μὲ πελάτη. Αὐτὴ ταὴ φορὰ σκόπευα νὰ περάσω. Πῆγα πρὸς τὸ τέλος τῆς βάρδιας καὶ τὴν πέτυχα διαθέσιμη. Πρόσφέρονται ὅλες οἱ ὑπηρεσίες πλὴν πρωκτικοῦ (φορᾶ καὶ ὄλισβο γιὰ τοὺς ἐνδιαφερόμενους/-ες). Τελικὰ ἐπιβεβαιώθηκαν οἱ προβλέψεις μου μὲ βάση τὶς πληροφορίες. Ἡ Ἀλιόνα εἶναι πολύ θερμὴ καὶ ἄνετη στὸ δωμάτιο. Ὁ χῶρος κανονικὸς καὶ καθαρός. Ἐπιβεβαιώνω ὅτι προσφέρει θεϊκὸ στοματικὸ. Ἀπὸ τὰ καλύτερα ποὺ μοῦ ἔχουν πάρει. Ὅποιος πάει ἔχοντας μέρες νὰ καταθέσει, κινδυνεύει νὰ τοῦ φύγουν στὸν πεοθηλασμό. Deepthroat γιὰ πλάκα. Ἀπολαυστικὸ καὶ τὸ mouthfucking. Μὲ ἐξέπληξε κατόπιν εὐχάριστα τὸ στενὸ αἰδοῖο της. Ἀφοῦ ἔγινε συνεύρεση σὲ διάφορες στάσεις, ζήτησα ξανά ἐλεύθερο στοματικὸ καὶ κατέθεσα στὸ στόμα της. Ρούφηξε μέχρι τελευταίας ῥανίδος τὸ σπέρμα καὶ μετὰ τὰ ἔπτυσε διακριτικὰ στὸν νιπτήρα. Χαιρετηθήκαμε καὶ ἔφυγε διότι εἴχε σχολάσει. Ἔμεινα περίπου 20 λεπτὰ μαζί της. Ὑπάρχει δηλαδή ἄνεση χρονου. Προτείνω τὴν Ἀλιόνα σὲ ὅσους ἐπιζητοῦν ὥριμες (μιλφογκίλφ) καὶ θέλουν διαστημικὸ ἐλεύθερο στοματικό. Ἀποτελεῖ ὄντως περίπτωση ἑργαζομένης μὲ τὴν ὁποία τὰ χρήματα πιάνουν τόπο καὶ παίρνεις καλύτερες ὑπηρεσίες σὲ σχέση μὲ κάποια call girl καὶ city tour.


*Κάνθαρος: εἶδος ποτηρίου μὲ χαμηλὴ τὴ βάση καὶ μεγάλες λαβές. Ὁ περιγραφόμενος κάνθαρος τοῦ Νικοσθένη ἐκτίθεται στὸ Museum of Fine Arts στὴ Βοστώνη. Μπορεῖτε νὰ δεῖτε τὴν παράσταση στὶς διαφάνειες τοῦ συνδέσμου (ἀφοῦ γίνει copy-paste σὲ νέο παράθυρο):
https://www.mfa.org/collections/object/high-handled-drinking-cup-kantharos-with-erotic-scenes-153641

ἤ προβολή τοῦ συνδέσμου https://mfas3.s3.amazonaws.com/objects/SC228690.jpg

ΥΓ Ἤθελα νὰ προσθέσω στὴ βαθμολογία, ἀλλὰ ἔχω περιορισμὀ ἀπὸ τὸ σύστημα.