Λεπτομέρειες αξιολόγησης

"-Μαλάκα, καλός τύπος ο Μ., βγήκαμε τις προάλλες, τα λέγε ωραία, ξηγημένος φαίνεται, έλα να βγούμε καμιά μέρα
-Δεν ξέρω ρε μαλάκα, μην γίνομαι καχύποπτος, αλλά δεν μου πολύ γεμίζε το μάτι
-Τι λες ρε μαλάκα, μισάνθρωπε, μια χαρά είναι το παίδι και ξέρει να συνδικαλίζεται
-Τι να πω, ίσως είμαι εγώ μαλάκας, αλλά από κάτι μικρά που τσεκάρω, δεν τον έχω πολύ χωνέψει"

Κάπως έτσι πήγε ένας διάλογος με ένα συνάδελφο -και καλό φιλαράκι- στην δουλειά, για ένα φρούτο καινούργιο που ήρθε. Αυτός δούλευε ήδη στην ίδια εταιρεία σε άλλο τομέα και μετατέθηκε σε μας κατά το Νοέμβρη. Υπερενθουσιώδης και καλοπροαίρετος ο δικός μου, είχε ενθουσιαστεί που τον είδε τον καινούργιο "τσαμπουκά και δυναμικό, που δεν κολλώνει να τα χώσει ούτε στους συναδέλφους ούτε στα αφεντικά, αν δει μαλακίες".Το λήξαμε εκεί και βάλαμε στοίχημα ένα εικοσάρι: αν αποδειχτεί μαλάκας, το τσιμπάω, αν αποδεχτώ εγώ μαλάκας -στην αξιολογήση του- μου το τσιμπάει ο φίλος.

Εμένα, για να 'μαι ειλικρινής, αυτός ο νέος μου την είχε καθίσει άσχημα από την αρχή. Αρχικά, τις πρώτες μέρες που 'χε έρθει, πήγα να πάρω ένα καφέ τον πέτυχα με έναν υπεύθυνο τμήματος -τον οποίο τον βλέπουμε σπάνια- να'ναι χαχα και χουχου, πρώτη κακή ένδειξη: τι τύποι σε μια δουλεία το παίζουν ή είναι κολλητάρια με προϊσταμένους; δεύτερη κακή ένδειξη: την πρώτη μέρα που έσκασε, ενημερώνοντας τον για το τι φάση παίζει, τι να προσέχει, πως πάει κτλπ -που σε κάθε δουλειά όσο και απλή να'ναι και όσο έμπειρος στο κλάδο να'σαι οφείλεις να μάθεις από τους παλιούς τι παίζει ξέρω γω- με έγραφε στα @@, μου εξηγούσε συνέχως ποσα χρονιά εμπειρία έχει και στο τέλος τα κάνε με τον "δικό του τρόπο" (δεν είχε ακούσει τίποτα δηλαδή από ότι του εξηγούσα σα μαλάκας καμιά ώρα)και τα κάνε μουνί. τρίτη ένδειξη: υπερπρόθυμος "να βοηθήσει" τις ωραίες συναδέλφισσες της δουλειάς και μπροστά σε κόσμο να το παίζει έξυπνος, στους είτε πράους είτε χαζοβιόλιδες συναδέλφους. Κακές, πολύ κακές ενδείξεις και της έκανε ακόμα χειρότερο το γεγονός πως σε καφέδες που κανόνιζε (από την πρώτη μέρα) ρώταγε για μισθούς, απόψεις για εργοδοσία, τι παίρνει απο υπερωριές ο καθένας και καλά γιατί είχε "συνδικαλιστεί" και ήξερε. Τέλος, στο ιστορικό στον υπολογίστη του, μια μέρα που πήγα να φιξάρουμε μια δουλειά, είχε 5-6 tab ανοιχτά με ότι αθλητικο σαιτ υπάρχει: όχι ότι είναι κακό, αλλά ρε μεγάλε, με το φόρτο της δουλειάς που'χουμε κάνω αμάν να ξεκλέσω 10 λεπτά να πάω να πάρω ένα φρέντο να ξελαμπικάρω να συνεχίζω να δουλεύω αποδοτικά, τι φάση ξέρω γω; τόσο μαχίμι στην δουλειά αλλά έχει και χρόνο να ψωλάρει στο gazzetta, ξέρω 'γω;

Κακές, πολύ κακές, ενδείξης και στο τέλος του τριμήνου, επιβεβαιώθηκαν. Μeeting παρασκευής,ένα από τα "μεγαλα", όλο το προσωπικό του τμήματος παριστάτο και ξεκινάει ένα σκατίδι από τον υπεύθυνο τμήματος, έχοντας σαφώς ενημέρωση για τα πάντα -και τα πιο εσωτερικά, όπως ενέργειες που'χαν γίνει με κλαδικό σωματείο για κάτι έναντι που πληρωνόμασταν, χρωστούμενες και φαγωμένες υπερωρίες κτλπ- από τον "δυναμικό συνδικαλιστή". Ο όποιος μεταφέρθηκε σε άλλο τμήμα, θεωρούμενο "βυσματικό", έχοντας εξοφληθεί (λόγω της μετακίνησης) υπερωριές και τα ρέστα, που μας χρωστούντε εμάς κανά 6μήνο. Είτε ήταν βαλτός από την αρχή είτε έγινε βαλτός στην συνέχεια. Με το φαφλατιλικι του ωστόσο την δουλειά του την έκανε -και για την παρτάρα του και για τα αφεντικα.

Aν και στεναχώρηθηκα για το (άδικο) σκατό που φάγαν από τις ρουφιανές του οι (αφελής που τον εμπιστεύτηκαν) συνάδελφοι και επιβεβαίωσα για ακόμα μια φορά σε τι εργασιακό περιβάλλον πρέπει να τα βγάλουμε πέρα στην Ελλάδα του 2018 (το αν είσαι συναδελφίκος,εργατικός και υπεύθυνος σε μια δουλειά είναι (αρκετά) δευτερεύων, -το πρωτεύων για να προοδεύσεις σε μια Ελλλάδα ζούγκλα- είναι μάλλον να'σαι ρουφιάνος, τσάτσος της εργοδοσίας και φαφλατάς. Προσπάθησα να παρηγορηθώ με το 20άρι του στοιχήματος που τσίμπησα (και για να σωφρονίσω τον αφελή φίλο και συνάδελφο που την πάτησε με τον μαλάκα). Σκεφτόμουν την επένδυση του: 10 της επόμενης βδομάδας, 10 για Μετάξι. Μου φάνηκε σοφή αξιοποίηση.

Ήμουν μεταξί λοιπόν, κατά τις 21.30 το βράδυ, μια από τις επόμενες μέρες. Κλασσικά εικονογραφημένα, τα σκηνικά και τα κορίτσια. Αναρωτιόμουν τι και πως και φλέρταρα με την ίδεα να πέρασω και από Φυλής, αλλά σκέφτομουν και το χρόνο που θα 'χάνε με το να ψάχτω εκεί. Ημούν στα μεγάλα νούμερα κοντά στο σταθμό του Μετρό. Κολοκυνθούς, εμφανίστηκε και ένας φίλος με περούκα, ως εκδιδόμενος: "Όποίος δοκιμάσει, θα κολλήσει" αυτοπαρουσιάστηκε σε μένα και σε έναν μεσήλικο, χοντρό, με καπέλο. Κοιτώντας με λάγνα, ήρθε αστραπίαια κοντά μου και μου λέει "θα μπεις;". Με μεγάλη ευγένεια του απάντησα "με συγχωρείς ρε αδερφέ, είμαι σε άλλο κανάλι, καλό βράδυ, καλή συνέχεια" και την έκανα αέρας. Ωστόσο, ο καπελοφόρος μεσήλικας είτε ήθελε να υποδυθεί τον Οδυσσέα (να δοκιμάσει και να μην "κολλήσει", όπως έκανε και αυτός δεμένος στο κατάρτι, ακούγοντας τις σειρήνες;), είτε δοκίμασε και κολλήσε -ποιος ξέρει- όσο αέρατα την πούλεψα εγώ, τόσο αεράτα ξηγήθηκε το δεκάρι και μπούκαρε στο δώμα. Περί ορέξεως..

Τι να κάνω, τι να κάνω, έλεγα να φύγω για σπίτι, επενδύοντας τελικά το δεκάρι που'χα προγραμματίσει για μετάξι, στα φρέντο της μεθεπομένης βδομάδας.. Η ώρα με την βόλτα είχε περάσει τις 10. Λέω, από πάνω είναι το (υπερ-καλτ) Ιάσονος 43, δεν μπαίνω μπας και έχει έρθει η Εμανουέλλα, να παίξουμε στάνταρ, να τελειώνει το στόρι; Πάω και μου εμφανίζεται (για πολλοστή φορά) η Σάρα

Την Σάρα την απέφευγα,γιατί αφενός σωματικά και σε στυλ μαλλιών μου θυμίζει μια πρώην-και δεν γούσταρω να ανακαλώ το παρελθόν, αφετέρου γιατί με προδιέθετε για αγγαρία. Ωστόσο, μου'χει παρουσιαστεί τόσες φορές,εκείνη την μέρα δεύτερη φορά, που ντράπηκα. Η κοπέλα πάντως δεν είναι σε καμία περίπτωση άσχημη, μάλλον κατατάσετε στις όμορφές κοπέλες της απογευματινής μεταξιώτικης βάρδιας. Ούτε "κλασσική φόλα" -χωρίς να'ναι υπερενθουσιώδης- απλά δεν παίζει μπάλα στην φάση μου. Επίσης, το αριστερό δώματιο που σε χώνει ο τσάτσος κατά κανόνα, μυρίζει ποδαρίλα-μασχαλίλα. Οπότε, καταλαβαίνετε πως πήγε: Άγγαρία να φεύγουμε.

Και που λέτε γαμηθήκαμε με την Σάρα, τελικά, λόγω ντροπής, "για ένα φίλοτιμο" όπως γράφει και ο τίτλος, παρεπόποντας στην (εξαιρετική) συλλογή πεζογραφημάτων του Γ. Ιωάννου. Ο όποιος -ο θρύλος λέει- πως τα βράδια εκδιδόταν παρέα με τον Ταχτσή, ως γυναίκα, όπως και ο τύπος στην Κολοκυνθούς.