Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Βγήκα απρόσεκτα από την πόρτα στο "δυο σε ένα" μπουρδέλο της Κολοκυνθούς και έδωσα την δυνατότητα σε δύο - καλοπεριποιημένες- κοπέλες κοντά στα 30άντα, που τυγχαίνε να περνούν απέξω, να με κοιτάξουν με ένα βλέμμα απαξιωτικό και συνάμμα απορημένο. "Ωραία μαλάκα, την πάτησες σαν τον πρωτάρη" σκέφτηκα. Η Κολοκυνθούς κ' η Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι σχετικά επίφοβοι δρόμοι, ειδικά Παρασκευή και Σάββατο βράδυ, μιας και είναι όμοροι με το "Κάτω Μεταξουργείο", που τα τελευταία χρόνια, ως χώρος διασκεδάσης και συνάθροισης, αποτελεί εντευκτήριο πιο "αβαντ-γκαρντ" κόσμου. Με πιο απλά ελληνικά, ψιλο μαζεύει -30+ κόσμο, συνήθως πτυχιούχος πανεπιστημίων κ.τ.λ.π., που 'χουν ζήσει κανα-δυο χρόνια στο εξωτερικό, γνωρίζουν τι σημαίνει "μπάουχαους" & συνηγορούν για την αναγκαιότητα της "διαπολιτισμικής εκπαίδευσης", παίζουν τύμπανα ή ασχολούνται με το πειραματικό θέατρο, την φωτογραφία, αγαπάνε την γίογκα κ.ο.κ. Εκεί εδρεύουν διάφορα τέτοια μπαράκια που απευθύνονται σε αυτό το κοινό, μουσικές ομάδες, χώροι εκθέσεων κτλπ. Οπότε, αποτελούν -για πολλούς λόγους- μια κακή συνάντηση για τον μοναχικό μπουρδελιάρη και τα επικριτικά βλέμματα τους, πληγώνουν τον ψυχισμό του.
Αν και οι μοναχικές μπουρδελότσαρκες είναι -τα τελευταία χρόνια- η ξεκούραση μου (κυριώς εγκεφαλικά)εκείνη την στιγμή η μοναξιά με έκανε ευάλωτο στο απαξιωτικό και αδιάκριτο βλέμμα τους. Ένιωσα την ανάγκη να τσαρκάρω με παρέα, το φόρουμ (αν και πολλές φορές τείνει σε ανθρωποφαγία) αποτέλεσε -εκείνη την στιγμή- έναν ψυχικό καταφύγιο. Φαντάστηκα τον Πίκερ, να εφαρμόζει με πάθος τον αυτόσχεδιο νόμο του και να υποστήριζει σθενάρα την οντότητα του ως μπουρδελιάρης ή τον κ. Πυραύλο, να διασκεδάζει ,με την ευρύτητα του πνεύματος του, τους φόβους των απανταχού μπουρδελιάρηδων (ανεξαρτήτος εθνικότητας,τάξης και μορφωτικού επιπέδου) στην έκθεση των αδιάκριτων βλεμμάτων. Ανάθαρρησα και προχώρησα την βόλτα μου. Το πλάνο ήταν να μπώ στην Ιάσωνος, και να ξεκινήσω από τα μεγάλα νούμερα, να αναζητήσω 3 κοπέλες που, αν δουλεύαν, είχα διάθεση στοχεύα να συνευρεθώ :την Εμμανουέλα στο κοντέινερ με τα γκράφιτι, την "Μαρία" (που μετέπειτα μου συστήθηκε έτσι) που εν τέλει συνεβρέθηκα ή την "Καρίνα" στο Ιάσωνος 19β που δεν δουλέυε. Στην πρώτη τσάρκα, το Ιάσωνος 44β (το αριστερά) ήταν κλειστό, στο κοντέινερ δούλευε μια κάποια "Ιωάννα" και στο Ιάσωνος 19β, μια νέγρα κοπέλα, η όποια ωστόσο μου συστήθηκε σε άψογα ελληνικά, την όποια είχα δει σε τσάρκα "προκαταρτική" προηγούμενης μέρας να αναμένει στον προθάλαμο με την (μάλλον) οικογένεια της (;).
Ώστοσο, η επιστροφή στην μοναξιά του σπιτιού μου, μου φάνηκε εκείνη την στιγμή αβάσταχτη, έτσι, περιφέρθηκα παράπανω ώρα από όση επιθυμώ (και υποπτεύομαι πως παράλληλα είναι κ' φρόνημο) στα βρώμικα πλακόστρωτα και πεζοδρόμια της συνοικίας. Έγραψα για την μοναξιά παραπάνω, ναι, το μπουρδέλα, πέρα από όλα τα άλλα, είναι, κατά την οπτική μου, βασικά η διαχειρίση της μοναξιάς. Η' ακριβέστερα, η διευθέτηση των ανικανοποίητων διαθέσεων για μια παραπάνω σύνδεση με το άλλο φύλλο, είτε ποιοτικά (το ταβάνι που πιάνουν οι "στάθερες" σχέσεις και πως μας αφήνουν κενά) ή ποσοτικά (οι λούμπεν μετανάστες που δεν έχουν προσβάση στις σχέσεις με το άλλο φύλλο, η ατολμιά πολλών απο μας να κοινοποιήσουμε τις ορέξεις μας και την διάθεση μας για σεξουαλικές σχέσεις κ.ο.κ.). Εκεί, υπεισέρχεται -όπως σε όλες τις πτυχές του ανθρώπινου πολιτισμού- η καπιταλιστική οικονομία. Με ένα αντίτιμο μισθώνεις για κάποια λεπτά το κορμί, στην χειρότερη, και τις ερωτικές φροντίδες,αν είσαι τυχερός, μιας κάποιας κοπέλας. Βέβαια, κανείς από τους εμπλεκόμενους (πελάτες,εργαζομένες, βοηθητικό προσωπικό των μπουρδέλων) δεν ικανοποείται απόλυτα από αυτήν την σχέση, πλην -ποιον άλλων- των αφεντικών. Ωστόσο, το μπουρδέλο αποτέλει μια χρήστικη -αν και όχι ακριβώς επιθυμητή λύση. Η κοπέλα βγάζει ένα μεροκάματο πολύ καλύτερο από το μέσο μιας ανειδικεύτης εργάτριας, ο πελάτης διάχεει ένα μέρος των ερωτικών του διαθέσεων, το βοηθητικό προσωπικό παίρνει ένα μεροκάματο, σε αντιθέση με την ανεργία που θα τους περίμενε. Εκεί -εντόπιζω- και το ενδιαφέρων των μπουρδέλων, που με ηρεμεί: άγνωστοι, περιφερομάστε στα σοκάκια, αναζητώντας την ίδια πράξη (με διαφορετικές προσδοκίες ο καθένας). Πλήν απο τους χωριάτες που έρχονται για τουρισμό, τους μπετόβλακες και τους γραφικούς κανείς από τους σταθερούς μπουρδελιάριδες δεν έχει διάθεση για πολλά λόγια, πολλά βλέμματα, πολλές αναλύσεις. Η λιτότητα κυριαρχεί στις λέξεις και στις κινήσεις, εξού και οι τσατσάδες που γίνονται οι αντιπαθητικές είναι αυτές που ειδικεύονται στους σχολιασμούς διαφόρων ειδών. Κυριάρχει μια "αναισχυντότητα" στις λέξεις και τα ζητούμενα με ένα σεβασμό των ορίων του άλλου, παράλληλα. Μια συνθήκη, δηλαδή, στον αντίποδα της σύγχρονης πραγματικότητας και των όρων που θέτει: λίγο σεβάσμο στα όρια και μικρή φροντίδα για αυτοθέσμιση στην συμπεριφόρα μας απέναντι στον άλλον την ίδια στιγμή που τηρούμαι όλες τις τυπικές συμβάσης ευγένειας.
Η παραπάνω σκέψη επιβεβαιώθηκε βγαίνοντας από το Μεγάλου Αλεξάνδου 22Α μαζί με γέροντα "συναγωνιστή"(δουλεύε η κ. Μαρίνα). Ανηφορίζοντας για το 22β νεαρός, προφανώς άσχετος με το χώρο, ίσως για την καβλάντα, επιχείρησε να ζητήσει πληροφορίες εμφατικά(άσχετες με την πορνική διαδικασία) από τον προπορεύοντα γέρων, ο οποίος του αντιγύρισε ένα δωρικό μα στιβάρο (αι από δω ρε, δε βλέπεις που ψάχνω να γαμήσω;). Στο 22β δούλευε η Λίνα και η Αλέξια, την οποία περιμέναμε και οι δύο με υπομονή να τελειώσει από το δωμάτιο. Βγήκε χαμογελάστη και η θετική της αύρα -όχι τόσο η εμφάνιση της- με έκανε να το σκεφτώ. Ωστόσο, ο κύβος είχε ριφθεί για τον συμπορεύοντα γέρων και εγώ, για λόγους ευγένειας, του παραχώρησα την θέση μου και αποχώρησα διακριτικά. Κατεβαίνοντας σκέφτηκα πως αυτό το σκηνικό, με το βρισίδι του γέρου, θα ήθελα να το σχολιάζα με τον Νάσο Αθανασιάδη και ξαφνικά, θυμήθηκα την τελευταία του κριτική για την Ντόνα, στο Ιάσωνος 31 και πορεύτηκα προς τα εκεί. Μπαίνοντα στο οίκο,τα λέγομενα του αγαπήτου επιβεβαιώθηκαν: είδα μια χαμογελαστή, συμπαθητική κοπέλα με μεγάλα βυζιά, σχετικά παχουλή. Ωστόσο, το υπόλοιπο σκηνικό ήταν αρκετά ιλαρό: δύο χοντροί, μουσάτοι, 30άρηδες πιρφόροι είχαν πέσει ξελιγώμενοι και της έπιαναν τα βυζιά, σχολιάζοντας προς τα μένα -που μόλις είχα μπει- μεγαλόφωνα, σαν να ταν έμποροι πραγματευτάδες σε ζωοπανήγυρι σε κεφαλοχώρι της Πίνδου, ενώ, το σκηνικό γίνοταν ακόμη χειρότερο, αφού δίπλα, μια μορφή βγαλμένη από ταινιά του Δαλιανίδη των 80ς επιδοκίμαζε τα λεγόμενα των πιρφόρων, λέγοντας μου "γάμησα καλά, έμπα και συ". Αποχώρησα ΑΜΕΣΑ, παρά την προσπάθεια της τσατσάς να με κρατήσει. Σχεδόν απογοητεύμενος, έκανα να πάρω το δρόμο της επιστροφής για σπίτι, ωστόσο, φεύγοντας, παρατήρησα ο,το Ι.44β είχε ανοίξει. Μπήκα, παίζοντας το τελευταίο μου χαρτί και εμφανίστηκε η "Μαρία", γλυκομίλητη, όμορφη στο πρόσωπο και χοντρούλα. Μου ανακοίνωσε πρόγραμμα και τα ξανα επανέλαβε σιγά-σιγά και γλυκά -σαν δασκάλα- στην υπηρεσία, ώστε να την βοηθήσει στην επικοινωνία. Μέ κέρδισε αυτή η μικρή λεπτομέρια ενώ, παράλληλα, το γεγονός πως το μπουρδέλο ήταν άδειο με αποφόρτισε ψυχολογικά. Πλήρωσα και μπήκα.
Ήρθε μετά από λίγο, όντως φάνηκε πολύ καλή κοπέλα, έχει και ένα ωραίο τατουάζ στην πλάτη. Στο σεξ, όπως έχω βαθμολογήση, σχετικό τυπικό πρόγραμμα. Ωστόσο, όπως καταλαβαίνετε, έχω άλλο μέτρο και άλλες αναζητήσεις σε αυτά,οπότε ήταν το τελευταίο που με απασχόλησε. Την συμπάθησα και -νομίζω- πως δεν με αντιπάθησε. Τελειώσαμε και πιάσαμε λίγο την κουβέντα η οποία τελειώσε με την δική μου προτροπή "να προσέχεις" και αυτή με φίλησε στο μάγουλο και μου αντιγύρισε "με προσέχει ο θέος" με ένα γλυκό χαμόγελο. Διαφώνω, αλλά δεν της το 'πα για να μην την κακοκαρδίσω. Έγνεψα συγκαταβατήκα και πήρα να ντύνομαι. Αυτή άνοιξε την πόρτα και βγήκε.