Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Όταν μπήκα στο σαλόνι του μαγαζιού,τα'χασα:
Γύρω στους 8 μαντραχαλέοι περιμέναν να δουν την Βερόνικα για να αποφασίσουν αν θα την πάρουν ή αν θα φύγουν.
Τρίτη επιλογή δεν υπήρχε...
Ή μάλλον υπήρχε αλλά κανείς δεν έδειχνε να την σκέφτεται:
Η Στέλλα βγήκε με μισό χαμόγελο και άλλα μισά μούτρα ελπίζοντας μήπως-τουλάχιστον-την διάλεγα εγώ.
Καστανή,συμπαθητική,τσουπωτή αλλά ψηλή,η Στέλλα δεν με διέψευσε,μια και τελικά πέρασα μαζί της:
Σε προσέχει στα προκαταρκτικά δίνοντας χάδια,γλωσσόφιλα (για όποιον ενδιαφέρεται),καυλοτριψίματα και κυρίως χρόνο για να ανάψεις όπως πρέπει.
Κάνει τα παιχνίδια της,με γλώσσα-χέρια-στόμα-μάτια όταν σε πιπώνει,δεν στον εξαφανίζει αλλά τουλάχιστον σε ηλεκτρίζει.
Στήνεται καλά παρά το ύψος της,συμμετέχει και με το παραπάνω και το μόνο βαρυγκομητό που θα ακούσεις είναι οι ερεθιστικές φωνές της την κρίσιμη στιγμή!
Πολύ καλή η αίσθηση που έχει και στο εμπρός και κυρίως στο πίσω σύστημά της,κάνει ακόμη πιο απολαυστική την όλη διαδικασία.
Με τις εκφράσεις του προσώπου της να δείχνουν είτε πόνο,είτε ηδονή,είτε και τα δυο μαζί,το τελείωμα μαζί της γίνεται απολαυστικό.
Γενικά δεν θα σου κάνει ακροβατικά,δεν θα κρεμαστεί από ταβάνια,ούτε θα ανέβει σε παράθυρα,όποιος θέλει τέτοια ας πάει σε τσίρκο-σίγουρα κάτι σχετικό θα υπάρχει για χάζι...

Συνήθως,παίρνοντας το δεύτερο βιολί μιας ορχήστρας,ρισκάρεις η μελωδία να είναι φάλτσα αναθεματίζοντας την ώρα και τη στιγμή που άφησες το πρώτο βιολί στην άκρη.
Όταν όμως η κάθε Στέλλα θέλει να αποδείξει ότι αξίζει όσο η κάθε Βερόνικα,μπορεί να πρωταγωνιστήσει δίχως να περιμένει αν και πότε θα την διαλέξουν οι πολλοί ή λίγοι μαντραχαλέοι του σαλονιού...