Λεπτομέρειες αξιολόγησης

— Γεια σου! Καλά είσαι μωρό μου; 'Ελα, ξάπλωσε (Κασσάνδρα).
Η Κασσάνδρα λοιπόν. Μια καλοδιάθετη, αλλοδαπή κοπελίτσα, με ίσιο, μαύρο, μακρύ μαλλί, μετριοκαλό πρόσωπο, αναιμικά βυζάκια, ομορφοφτιαγμένο, αδύνατο κορμί· η οποία πρόσφερε ελεύθερο μπούκι (τσιμπούκι — που δεν πήρα, μιας και κατευθείαν φρόντισε να ξετυλίξει την καπότα κατά μήκος της εν ημιστύση ψωλής μου. 'Οχι πως αν με ρωτούσε θ' απαντούσα καταφατικά) και κωλαράκι (ούτε απ' αυτό πήρα).
Για κανένα σοβαρό προκαταρκτικούλι (φιλάκια, γλειψιματάκια), που τόσο ανάγκη έχουμε εμείς οι κρονόληροι, ούτε λόγος — μου το ξέκοψε από την αρχή: — 'Οχι, όχι μωρό μου. Δεν κάνω (το μωρό, σε ανωφερή εισαγωγικά).
Κατευθείαν λοιπόν καπότα και, έχοντας γονατίσει πλάι μου (κατά μήκος), ξεκίνημα μιας μέτριας πεολειχίας με χαμηλής έντασης «μμμ» κατά τη διάρκεια της οποίας χούφτωνα κωλαράκι και μάλαζα–ελαφροτσιμπούσα τα βυζάκια της κανονικά.
— Να σηκωθεί λίγο ακόμα και ν' ανέβεις από πάνω (Φανούρης).
Αφού μου τον έπιασε και τον έχωσε μέσα της (ζεστό μουνάκι γεμάτο λιπαντική γέλη) προχώρησε σε ανεβοκατεβάσματα, τριψίματα και στριφογυριστά δυναμώνοντας την ένταση των επιφωνημάτων της («A!») με κάθε δική μου ψωλιά — γιατί έδινα κι εγώ από κάτω.
— Για να προσπαθήσουμε και λίγο με μένα από πάνω (Φανούρης. 'Επειτα από λίγο)
Πράγματι πήρε θέση, άνοιξε τα πόδια (μεγάλη ευλυγισία. Το ένα το είχα στον ώμο) και...
— 'Ελα, σπρώξε... (Κασσάνδρα)
...αφού της την ξανάχωσα, έπειτα από κάμποσες παλινδρομήσεις, πάντα εν μέσω δικών της ηχηρών «Α!», εκσπερμάτωσα κραυγάζοντας σαν βουβάλι που το μακελεύουν.