Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Το κλιμακοστάσιο μύριζε χρώμα, το ίδιο και το σαλόνι, όπως και το ευρύχωρο δωμάτιο, μέσα στο οποίο περίμενα τη Ζακλύν για εννέα λεπτά — προηγείτο συναγωνιστής.
Για τη Ζακλύν είχε ανακοινωθεί πρόγραμμα μ' εξήντα εννιά.
Επρόκειτο για μία νέα στην ηλικία, χαμηλομέτριου αναστήματος, καλοταϊσμένη, μελαχρινή Βουλγάρα, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη, μάλλον ασχημούλα, με μικρό στήθος, η οποία έχει περάσει από Κων/πόλεως 166 πάνω, Ιωαννίνων 3 κάτω, Ιάσονος 36.
— Και τι γουστάρεις εσύ; (ρώτησε παιχνιδιάρικα βγάζοντας ένα υγρό μαντιλάκι, με το οποίο σκούπισε τον λαιμό, τις θηλές και τ' αρχίδια μου).
Της είπα.
Ξεκίνησε με υγρό γλείψιμο και ηχηρά φιλάκια.
Είχα μισοκαυλώσει όταν πήγε να πιάσει την καπότα. Της ζήτησα να μην το κάνει ακόμα. Δεν είχε αντίρρηση.
'Οταν καύλωσα για τα καλά, τότε της είπα να με "σκουφώσει".
Η πίπα της ήταν βαθιά, υγρή, σε αργό ρυθμό και το αρχιδορουφογλείψιμό της ηδονικό.
Αργότερα, στο πισωκολλητό γονατιστό, βογγούσε ευλογοφανώς παροτρύνοντάς με: «'Ελα... έλα...».
'Εχυσα ύστερα από λίγο.