Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πέμπτη, ώρα 18:16
Στο σαλονάκι δεν υπήρχε κανένας συνάδελφος.
«Καθίστε, στο δωμάτιο είναι η κοπέλα˙ είναι η Νικόλ», μ' ενημέρωσε αμέσως η υπηρεσία. «Η Νικόλ που κάνει ελεύθερο στοματικό δεν είναι;», τη ρώτησα. «Ναι!», απάντησε. Πλήρωσα ένα δεκάρικο. «Ελάτε... ελάτε», με πέρασε στα ενδότερα. «Πού, εδώ;», έδειξα την πρώτη απ' τις άθλιες κάμαρες. «Ναι... Να περάστε καλά!».
'Υστερα από τέσσερα λεπτά άκουσα τακούνια να περνούν έξω απ' την πόρτα μου. Ακολούθησε ένα σύντομο σαλονάρισμα και η Νικόλ βρισκόταν μπροστά μου να μου εύχεται υγεία — σγουρό κοκκινωπό μαλλί μέχρι τους ώμους, μέτριο πρόσωπο, μικρομεσαίο στήθος, χαμηλό ανάστημα, σώμα με πιασιματάκια. Αντευχήθηκα. «Τι κάνεις;», συνέχισε με βαριά προφορά, αφήνοντας τη συσκευασία με τα υγρά μαντιλάκια και την καπότα πλάι στο μαξιλάρι. «Καλά, εσύ πώς είσαι;». «Καλά».
Ξάπλωσα και 'κείνη γονατίζοντας δίπλα μου έσκυψε για να ξεκινήσει με γλείψιμο – δάγκωμα στις θηλές, συνεχίζοντας με γλείψιμο – φιλιά στον κορμό μέχρι τους βουβώνες και ξανά προς τα πάνω, λαιμό, δεξί αυτί — χώνοντας ηδονικά τη γλώσσα της και στον έξω ακουστικό μου πόρο.
'Οταν έκανε να ξανακατέβει χαμηλά, την ενημέρωσα πως «το τσιμπούκι το θέλω με καπότα». «Ξέρω ξέρω...», με καθησύχασε. «Ξέρεις, από πού;», παραξενεύτηκα. «Από πού... Χθες ξαναπέρασες!», με "κούφανε". «Χθες;...». «Ναι». «Πέρασα εγώ χθες από εδώ;...». «Μμμ!» (καταφατικό). «'Οχι!».
Τέλος πάντων, μετά από λίγο εγκαταστάθηκε ανάμεσα στα σκέλια μου κι άπλωσε το χέρι για να πιάσει την καπότα. Της ζήτησα να μη μου τη φορέσει (την καπότα) απότομα. Πράγματι το έκανε με προσοχή. Η πίπα της ήταν χάλια —ρηχή και γρήγορη—, απ' τα προηγούμενα όμως είχα ψιλοχοντροκαυλώσει οπότε λέγοντάς της, «κάτσε να δοκιμάσω από πίσω...», «κρακ κρακ κρακ!», σηκώθηκα. «Τι;», με κοίταξε με απορία. «Τέσσερα!», επανέλαβα δείχνοντάς της ταυτόχρονα. Πήρε θέση — βρώμικες (κατάμαυρες) πατούσες. Πλησίασα κρατώντας τη λαστιχοντυμένη πούτσα μου. Το αιδοίο της μύριζε ελαφρώς... Τον έχωσα κι άρχισα να παλινδρομώ — καλή αίσθηση. Αλλάζοντας σε ιεραποστολικό ενδιαφέρθηκα να μάθω από πού ήταν˙ μου απάντησε Μολδαβία.
"Săruți pe gura?" (φιλάς στο στόμα;), τη ρώτησα κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της γάμευσης. "Oleacă..." (λίγο), απάντησε. Κατάλαβα πως δεν πολυήθελε οπότε δεν προχώρησα.
«'Αντε κορίτσι μου!», ακούστηκε και η τσατσά απ' όξω. «Ναι!», φώναξε η πόρνη καθώς εγώ συνέχιζα να μπαινοβγαίνω μέσα της.
Μέχρι που ολοκλήρωσα, ύστερα από τρία λεπτά, δεν μας ξαναενόχλησε.
«Εδώ είναι η κοπέλα! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, εξήντα εννιά, ισπανικό, ελεύθερο στοματικό τελειωτικό στα βυζάκια, δέκα ευρώ!», την άκουσα να ενημερώνει με το που βγήκε η κοκότα από μένα.
Αργότερα θυμήθηκα πως επρόκειτο για τη Νικόλ, την κοπέλα που είχα πάρει στον όροφο της Ιάσονος 46 στις είκοσι επτά του περασμένου Μάη...