Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τετάρτη, ώρα 17:50
Φτάνοντας, με το αυτοκίνητο, στη διασταύρωση με τη Δεληγιώργη είδα πως και ο όροφος επαναλειτουργούσε έπειτα από σχεδόν τρία χρόνια. Πάρκαρα λοιπόν απέναντι και μετά από λίγο βρισκόμουν στο άδειο από κόσμο σαλονάκι.
«Γεια σας, καθίστε ένα λεπτό!...», με υποδέχτηκε μια χαμογελαστή μεσήλικη υπηρεσία.
Τελικά δεν χρειάστηκε να περιμένω τόσο. Είχε επανέλθει νωρίτερα για να μου πει το πρόγραμμα —«Η κοπέλα μου έχει πολύ ωραία περιποίηση: ωραίο τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, από πάνω, ελεύθερα πιασιματάκια, όλες τις στάσεις, ισπανικό, εξήντα εννέα»— και να μου παρουσιάσει την πόρνη της βάρδιας, η οποία δεν ήταν άλλη από την εικοσιεξάχρονη Ρουμάνα Λώρη —ίσιο καστανό μαλλί πιασμένο σε πλάγια αλογοουρά (αριστερά), καλογραμμένο πρόσωπο, μικρό στήθος, καλοφτιαγμένο κορμί, μέτριο ανάστημα—, που είχαμε συνευρεθεί την προηγούμενη βδομάδα δίπλα.
«Πέρασε να μου κάνεις και σεφτεδάκι!», κατέληξε, έχοντας δίπλα της την περί ης ο λόγος, η οποία έπρεπε να με είχε αναγνωρίσει.
«Εντάξει... Τώρα ανοίξατε, ε;», προσπάθησα να κερδίσω λίγο χρόνο για να σκεφτώ: Με τη Λώρη είχα περάσει ομολογουμένως καλά, όμως την είχα πάρει πολύ πρόσφατα. Από την άλλη ήθελα να είχα —εκείνη την ώρα— μια συνεύρεση στον ανακαινισμένο οίκο.
«Τώρα τώρα!», ήταν η απάντηση της υπηρεσίας. «Οκέι...». «Θα περάσεις;», ρώτησε ανυπόμονα. «Θα περάσω! Θα περάσω, αλλά λίγο αργότερα». Είχα αποφασίσει, πρώτα να δω εάν υπήρχε τίποτις καινούργιο εκεί τριγύρω.
«Καλά, εσύ ξέρεις», πρόσθεσε εκείνη, ενώ η Λώρη αποχωρούσε.
Επέστρεψα ύστερα από ένα τεταρτάκι.
«'Ελα από δω!», η υπηρεσία μου έδειξε ένα φροντισμένο άδειο δωμάτιο. «Θενκ γιου!», την πλήρωσα. «Εγώ ευχαριστώ!».
«Γεια σου», μου χαμογέλασε συνεσταλμένα η Λώρη μπαίνοντας, έπειτα από επτά λεπτά. «Σαλούτ», της υπενθύμισα πως κουτσομιλούσα τη μητρική της γλώσσα. 'Οπως γονάτιζε πλάι μου τη ρώτησα γιατί δεν υπήρχε μαξιλάρι. Μου απάντησε πως δεν υπήρχαν μαξιλάρια σε καμία κάμαρα.
«Του ιέστι Λώρη!» (Εσύ είσαι η Λώρη!), θέλησα να επιβεβαιώσω καθώς ξεκινούσαμε τη συνεύρεση μ' αμοιβαία χαϊδέματα. «Ντα, Λώρη! Nταρ μι-άου σκιμπάτ νούμελε, ακούμα μα κιάμα Μάια» (Ναι, Λώρη! Aλλά μου άλλαξαν τ' όνομα, τώρα με λένε Μάγια». «Μάια!», επανέλαβα. «Ντα, νούμελε μέου νορμάλ ακούμα ιέστε Μάια» (Ναι, το κανονικό μου όνομα τώρα είναι Μάγια).
Συνεχίσαμε μ' εκατέρωθεν φιλάκια – γλειψιματάκια σε θηλές, λαιμούς, μάγουλα, λοβούς των αυτιών, ενώ δεν έλειψαν και ικανοποιητικά γλωσσόφιλα (καπνίστρια).
Κάτι που δεν είχε κάνει την πρώτη φορά ήταν το σάλιωμα της χούφτας της για να μου παίξει την ψωλή και το άγγιγμα – χάιδεμα, με τ' ακροδάχτυλα, της κορυφής της βαλάνου.
'Εχοντας την πούτσα μου ντούρα, από κάποια λεπτά πριν, της ζήτησα να βάλουμε προφυλακτικό. Την άφησα να με πιπώσει για λίγο —παράλληλα μου θώπευε τ' αρχίδια— ενώ στη συνέχεια: «Βρέι σα ιντσερκάμ σα βίι ντε ασούπρα;» (Θέλεις να προσπαθήσουμε να έρθεις από πάνω;). Συμφώνησε και καβαλώντας με έχωσε το λαστιχοντυμένο καυλί μου στο στενό, ελαστικό, λιπασμένο μουνάκι της. Καθώς με γαμούσε και τη γαμούσα αναστέναζε μαλακά (αληθοφανής καύλα), κάνοντας την κλασική κυματοειδή κίνηση με το κορμί της.
'Εχυσα στην ιεραποστολική στάση, ενώ φιλιόμασταν στο στόμα — με γλώσσα φυσικά...
Πριν αποχωρήσει, απαντώντας σ' ερώτησή μου, είπε πως θα είναι από 17:00 μέχρι 23:00 στο συγκεκριμένο μπουρδέλο και μετά, μέχρι τις 6:00, θα συνεχίζει σε κάποιο άλλο — δεν ήξερε να μου πει σε ποιο, αλλά ούτε έστω την οδό.

ΥΓ: Σήμερα πάντως που ξαναπέρασα λίγο πριν τις 18:00 —όχι για να την ξαναπάρω, χε χε χε— το μπουρδέλο ήταν κλειστό.