Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τρίτη, ώρα 18:26
Πλησιάζοντας προς το ισόγειο αυτό μπουρδέλο φανταζόμουν ποια θα δούλευε.
Η Ειρήνη —που μάλλον την είχα πάρει πέρυσι το Φθινόπωρο στο Μαγνησίας 1— με κοίταξε απαξιωτικά, έτσι όπως καθόταν γυμνόστηθη και σταυροπόδι στη μπούκα του σαλονιού˙ επρόκειτο για τη χαμηλού αναστήματος σιτεμένη αλλοδαπή με το ίσιο μαύρο μαλλί πάνω απ' τους ώμους —πιο παλιά το είχε βαμμένο κοκκινωπό—, το μέτριο πρόσωπο, το μεγαλούτσικο στήθος, την προπετή κοιλιά, τη διπλόφαρδη περιφέρεια, τα χοντροκορμοειδή πόδια, που τις τελευταίες φορές όταν τη συναντούσα εκεί στις τσάρκες μου μού έριχνε "φαρμακερές" ματιές.
«Γεια σου!», της ευχήθηκα. «Χαίρετε!», ευχήθηκα και στην υπηρεσία που καθόταν στον απέναντι πάγκο (αναδουλειές). «Γεια σας, κύριε!», αντευχήθηκε η τελευταία. «Θα περάσω με την κοπέλα», της έκανα γνωστό με αποτέλεσμα να σηκωθεί για να με οδηγήσει στα ενδότερα — πίσω απ' το υφασμάτινο παραβάν. «Μπορείτε κι εδώ —μου έδειξε το μεγάλο δωμάτιο αριστερά, στ' οποίο έχω περάσει πάμπολλες φορές και μάλιστα τελευταία—, μπορείτε κι εδώ — μου έδειξε και το μικρότερο που βρίσκεται απέναντι». «Να περάσω εδώ καλύτερα;», προτίμησα το μικρότερο, όπου έχω συνευρεθεί τις λιγότερες φορές και πιο παλιά. Συμφώνησε. «Ορίστε», της έδωσα τα δέκα ευρώ. «Ευχαριστώ, να περάσετε καλά!».
Κατά τη διάρκεια της τρίλεπτης αναμονής μου άκουσα πως βάρδια, μαζί με την Ειρήνη, είχε και μια Μαρία.
«Γεια σου!», μου ευχήθηκε μπαίνοντας χαμογελαστή η κοκότα. «Γεια σου! Καλά είσαι;», ενδιαφέρθηκα να μάθω. «Καλά είμαι, εσύ;». «Το ίδιο».
«Αμάν, έχει μια γούβα το κρεβάτι!», διαπίστωσα χαμηλόφωνα καθώς ξάπλωνα. «Πώς;». «Γούβα, γούβα, το κρεβάτι!», της έδειξα. «Χε χε χε!».
Ξεκίνησε με φιλάκια και γλειψιματάκια στις θηλές μου, όταν ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα "δράσης" σήκωσε το κεφάλι για να με ρωτήσει: «Πώς θες, με ή χωρίς;». «Εεε, με! Αλλά μην το κάνεις ακόμα, κάνε λίγο ακόμα (γλείψιμο) μέχρι να σηκωθεί αυτό (το πουλί μου)». «Θες να σου γλείψω και αρχίδια;». «Αν μπορείς και δεν... (σιχαίνεσαι)». «Χε χε χε!».
'Ετσι όπως είχε γονατίσει πλάι μου ξαναέσκυψε συνεχίζοντας τα φιλιά και το γλείψιμο στον λαιμό, στα μάγουλα, στ' αυτιά κι απ' εκεί στους όρχεις, στις μηροβουβωνικές πτυχές, στο περίνεο, εκπέμποντας χαμηλής έντασης: «μμμ... ααα... μμμαα».
«Περνάμε;», ρώτησε βλέποντας πως η ψωλή μου είχε σηκωθεί. «Ναι», της έδωσα τ' οκέι. «Εντάξει», ετοίμασε την καπότα.
Την άφησα να με πιπώσει για λίγο πριν της ζητήσω να πάρει θέση στα τέσσερα. Εκεί γάμησα δυνατά και γρήγορα τη μουνοσήραγγά της για μερικές δεκάδες δεύτερα. Δεν χρειαζόμουν περισσότερα για ν' αρχίσω να εκσπερματώνω.
Μου πρόσφερε ένα απ' τα αρωματικά μαντιλάκια της («πορτοκαλάκι», όπως μου είπε) για να βγάλω το προφυλακτικό — δεν την άφησα να το βγάλει εκείνη. Πριν αποχωρήσει με ρώτησε εάν θα ήθελα ακόμα ένα — μωρέ μπράβο μπερεκέτι! «'Αλλο ένα. Δώσε!». «Ορίστε». «Θενκ γιου». «Να 'σαι καλά».