Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πέμπτη, ώρα 18:14, δεξιό μπουρδέλο
Η πολύ κοντή, ηλικιωμένη υπηρεσία με πλησίασε κι αφού με χαιρέτησε άρχισε: «Το κοριτσάκι μου είναι πολύ καλό σ' αυτό που κάνει και παίρνω την ευθύνη! Κάνει: τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, εξήντα εννιά, όλες τις στάσεις και θα περάσεις ωραία! Φιλάκια στα μαγουλάκια επίσης».
«Γεια σου!», μου ευχήθηκε μια αδύνατη, μικρόστηθη, εικοσιεννιάχρονη μελαχρινή, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη και μετριογραμμένο πρόσωπο.
«Δεν είναι μόνο ωραίο κοριτσάκι, είναι και καλό παιδί!», πρόσθεσε η τσατσά. «Τι κάνει(ς);», ενδιαφέρθηκε να μάθει για μένα η πόρνη. «Καλά, εσύ;». Αντί γι' απάντηση μου χαμογέλασε και προχώρησε προς τις κάμαρες.
«Τώρα μπαίνει δωμάτιο», εξήγησε η υπηρεσία. «Πώς τη λένε;». «Τη λένε Μαράκι». «Θα περάσω». «Στη δικιά μου γλώσσα, στη δικιά μου γλώσσα, την ελληνική!» (έχει τ' όνομα Μαρία), δεν έκρυψε τη χαρά της εκείνη.
Στο υποφωτισμένο δωμάτιο μπήκε μαζί μου για να τεντώσει το σεντόνι και να "φουσκώσει" το μαξιλάρι, ενώ ταυτόχρονα μου την εκθείαζε.
Λίγο πριν φύγει με καθησύχασε λέγοντας: «'Εχουμε πλυντήριο μέσα, πλένουμε τ' αλλάζουμε, μη φοβάσαι, τίποτα δεν παθαίνεις!». «Ευχαριστώ», της έδωσα το αντίτιμο των δέκα ευρώ. «Εντάξει καρδιά μου; Εμείς ευχαριστούμε που μας προτίμησες!».
Δεν είχαν περάσει τέσσερα λεπτά απ' τη στιγμή που η πόρνη είχε μπει στο απέναντι δωμάτιο όταν την είδα ν' ανοίγει την πόρτα μου!...
«Γεια σου! Καλά είσαι;», Της χαμογέλασα (δεν νομίζω να το πρόσεξε με τα σκοτάδια που επικρατούσαν εκεί μέσα). «Ε;». «Από πού είσαι;». «Ε;». "Where are you from?". "România". Συνέχισα στη γλώσσα της: «Γρήγορα ήρθες, η κυρία μου είπε πως είχες "δωμάτιο"». "Nu nu nu!", αρνήθηκε κάτι τέτοιο. "A, nu..."
Αφού εκδήλωσε, συγκρατημένα, την έκπληξή της για το γεγονός ότι μιλούσα ρουμάνικα ξάπλωσε μαζί μου στο κρεβάτι. Η συνεύρεση ξεκίνησε μ' εκατέρωθεν φιλάκια και γλειψιματάκια σε λαιμούς, θηλές, μάγουλα, λοβούς των αυτιώνε, ενώ όταν η στύση μου έγινε εμφανής συνεχίστηκε με πέρασμα, σαν κάλτσα, της καπότας και μια μέτρια πίπα με συμμετοχή χεριού.
Γαμηθήκαμε ιεραποστολικά, με το αριστερό μου μάγουλο σε μικρή απόσταση από το αριστερό δικό της, για κάμποσα δευτερόλεπτα — θα έπρεπε να κλείσαμε ένα λεπτό...
Δεν της αρέσει η δουλειά (βρωμιά) και σε δύο βδομάδες σταματάει το επάγγελμα φεύγοντας πίσω στην πατρίδα της. Επίσης μου είπε πως δούλεψε σε στούντιο — δεν θυμόταν σε ποιο.
"Ciao baby!", με αποχαιρέτησε ανοίγοντας την πόρτα. "Pa!" (bye), ανταπέδωσα με τη σειρά μου.