Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πέμπτη, ώρα 17:58
Τα τζιτζίκια και σήμερα είχαν την τιμητική τους.
«Γεια σας!», μου ευχήθηκε η υπηρεσία — ένας συναγωνιστής καθόταν στο σαλονάκι. «Γεια σας!», αντευχήθηκα. «'Εχω σήμερα Ειρήνη και Μαρία! Ρωσίδες είναι και οι δύο, φοβερή περιποίηση! Ελεύθερο στοματικό τελειωτικό, εξήντα εννιά, ισπανικό και παρτούζα. 'Ελα Μαρία!».
Εμφανίστηκαν ταυτόχρονα μία καροτο-κοντο-μαλλούσα ευτραφής milf (η Ειρήνη από Μαγνησίας 1, η οποία με αγριοκοίταζε) και μία καστανο-κοντο-μαλλούσα ασχημούλα, επίσης milf, με μεσαίο στήθος, διπλόφαρδη μέση, προπετή κοιλιά, αφράτο κώλο, χοντρουλά πόδια, χαμηλομέτριο ανάστημα (η Μαρία).
«Και Ειρήνη και Μαρία! Γλυκούλες, καυλιάρες, παιχνιδιάρες στο δωμάτιο, ελάτε ν' απολαύσετε!... Ελάτε, δοκιμάστε, δεν θα χάσετε!», υποσχέθηκε η τσατσά.
«Θα περάσω με τη Μαρία», της έκανα γνωστό δίνοντας το αντίτιμο των δέκα ευρώ. «Με τη Μαρία», συμφώνησε και μου έδειξε το μεγαλύτερο απ' τα δύο δωμάτια, πίσω απ' το υφασμάτινο διαχωριστικό.
«Η 'Ηρα πότε είναι;», τη ρώτησα πριν απομακρυνθεί — ήθελα να μάθω για την κοπέλα που είχα διαβάσει στην ενημέρωση. «Ποια;». «Η 'Ηρα». «'Ηρα;». «Ναι». «Να, Ειρήνη, άλλη!». Γκλουπ!... 'Ηρα, είναι το υποκοριστικό της Ειρήνης; Τέλος πάντων, δεν επέμεινα.
«Γεια σου!». Η Μαρία μπήκε την ώρα που γδυνόμουν. «Γεια σου! Τι κάνεις;», γύρισα προς το μέρος της. Μου απάντησε κουνώντας το κεφάλι (καλά είμαι). «Βάλατε και πολυθρόνα εδώ, ε;», συνέχισα. «Ε;». Επανέλαβα. «Ναι». 'Εχοντας μείνει ολόγυμνη με περίμενε όρθια πλάι στο κρεβάτι.
Αφού ξάπλωσα με καπάκωσε αρχίζοντας να με φιλάει – γλείφει σε θηλές, λαιμό, λίγο μάγουλα, αυτιά, εκπέμποντας ένα σχεδόν συνεχόμενο, χαμηλής έντασης «μμμ...».«Τσιμπούκι;», ρώτησε ξαφνικά — δεν θα 'χε περάσει ένα λεπτό. «Με καπότα!».
Πριν ακούσω το «χρατς!» (απ' το σκίσιμο της συσκευασίας του προφυλακτικού), της ζήτησα να συνεχίσουμε για λίγο ακόμα τα προκαταρκτικά. Δεν είχε αντίρρηση. Μόνο που, όπως όταν ξεκίνησε, ήταν κομματάκι άγαρμπη. Αλλά περιποιήθηκε και τις δύο πλευρές μου με όρεξη!
Anyway καύλωσα, οπότε της είπα να προχωρήσουμε στο πέρασμα του ελαστικού. Η πίπα της ήταν σε γρήγορο ρυθμό, ψιλοβίαιη, μάλλον άτεχνη. Τη διέκοψα και της ζήτησα να πάρει θέση στα τέσσερα.
Κάτα τη διάρκεια της γάμευσης ψιλοβογγούσε. Συνέχισα να παλινδρομώ μέσα στη μουνοσήραγγα της μέχρι που: «Ααα, έχυσα!...». Τραβήχτηκα.
'Οπως ετοιμαζόμασταν υποτονθόριζε το τραγούδι που ακουγόταν. «Κι αυτό πολύ... ντύσκολο!», μου χαμογέλασε δείχνοντας το ηχείο. «Τα ελληνικά, ε;». «Ναι».

Υ.Γ: Αυτήν τη Μαρία έπρεπε να την είχα πάρει και πέρσι, στις 24 Σεπτεμβρίου, στο ίδιο μπουρδέλο...