Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Παρασκευή, ώρα 8:29 π.μ
Δύο νεαροί, αφού άφησαν το μηχανάκι τους απέναντι —στην ούγια του δρόμου—, διήλθαν την κοινή εξώπορτα. Τους ακολούθησα. Μέσα λειτουργούσε ο όροφος.
«Γεια σααας!», άκουσα τον έναν να εύχεται καθώς έφτανε στο κεφαλόσκαλο. «Γεια σου! Κατερίνα έχω», του έκανε γνωστό η υπηρεσία. «Μία έχεις;», ρώτησε ο άλλος που ακολουθούσε. «Πόσο θέλεις; Μία. Δέκα ευρώ, νόρμαλ σεξ», απάντησε εκείνη.
«'Ελα!...», τους προέτρεψε η γυμνόστηθη, νέα στην ηλικία πόρνη˙ με σκούρο μαλλί μαζεμένο πίσω, μέτριο πρόσωπο μ' εύσαρκα χείλη, μεσαίο πεσμένο στήθος, μέτριο ανάστημα, κανονικό κορμί με κοιλίτσα και χαλάρωση.
«Σιγά σιγά, δεν βιάζεται στο δωμάτιο», ολοκλήρωσε η τσατσά.
Οι συναγωνιστές, ψιθυρίζοντας μια δικαιολογία, γύρισαν να φύγουν.
«'Ελα!...», απευθύνθηκε σε μένα η Κατερίνα, την ώρα που πλήρωνα την υπηρεσία.
Μπήκα σ' ένα απ' τα άδεια, ανακαινισμένα δωμάτια — πάντως το πάτωμα ακόμα βουλιάζει σ' ένα σημείο.
'Ηρθε ύστερα από τρία λεπτά. «Εντάξει;», ρώτησε ανοίγοντας την πόρτα. «'Ελα έλα!», την κάλεσα να περάσει — απ' το κρεβάτι όπου καθόμουν ανακούρκουδα. «Γιατί, σιχαίνεσαι κάτι;», παραξενεύτηκε βλέποντάς με σε 'κείνη τη στάση. «Καθαρό φαίνεται, αλλά ποτέ δεν ξέρεις», απάντησα κι αμέσως... «κρικ κρικ κρικ», ξάπλωσα ανάσκελα, ρωτώντας την: «Από βράδυ είσαι, ε;». Απάντησε μ' ένα καταφατικό «Μ-μ», καθώς ετοίμαζε το προφυλακτικό. Στη συνέχεια πήρε θέση εγκάρσια στο σώμα μου, με την πλάτη της στραμμένη στο πρόσωπό μου κι εφάρμοσε —δηλαδή, προσπάθησε να εφαρμόσει— το λεπτό ελαστικό. «Δεν μου λες Κατερίνα...» (τη ρώτησα εάν πρόσφερε τίποτις προκαταρκτικά). «Ναι ναι», ήταν η απάντησή της. «Χάλασε, πάει...», είπα με απογοήτευση πιάνοντας, με τον δείκτη και τον αντίχειρα, την ξεχειλωμένη —στην κορυφή— καπότα. «'Οχι, δεν χάλασε, γιατί;», αντέδρασε. Με τα χέρια της παραμέρισε και προσπάθησε να κρατήσει μακριά τις λιγοστές τρίχες πέριξ των θηλών μου, προχωρώντας σ' ένα ακρογλώσσιο γλείψιμο από τ' οποίο δεν αισθανόμουν σχεδόν τίποτα. Παράλληλα με μαλάκιζε άγαρμπα, μέχρι που όταν άρχισε να το κάνει γρήγορα της είπα: «'Οχι όχι, άστο, θα το κάνω εγώ!». «Εντάξει, καν' το εσύ», απάντησε κι αφού στηρίχθηκε στον αγκώνα της, χωρίς να κάνει κάτι, με παρακολουθούσε να μαλακίζομαι. Της είπα να συνεχίσει το γλείψιμο. Το έκανε με τον ίδιο τρόπο. Παραπονέθηκα ότι δεν αισθανόμουν κάτι. «Σε γλείφω, εντάξει, τι άλλο να κάνω;», ήταν η απάντησή της. «Μάλλον σ' ενοχλούν οι τρίχες..., εντάξει, φίλα με στα μάγουλα και στον λαιμό. Εκεί είμαι ξυρισμένος», της πρότεινα. «Εδώ, τι να κάνω;», με κοίταξε. «Να με φιλήσεις και να με γλείψεις». 'Αλλη μια απ' τα ίδια... «Μάλλον άστο, δεν θέλεις να το κάνεις αυτό, χε χε», τη διέκοψα και έκανα να σηκωθώ. «Κρικ κρικ κρικ!». «Σε γλείφω, αλλά εντάξει, πώς να... εντάξει, σε γλείφω!», προσπάθησε να με κρατήσει στο κρεβάτι. «'Αστο άστο, δεν θα συνεχίσουμε, άστο άστο». Είχα ήδη σηκωθεί. «'Ελα μωρέεε...», την άκουσα να "νιαουρίζει". «Δεν πειράζει, άλλη φορά», είπα πηγαίνοντας προς τα ρούχα μου. «Δεν έχουμε χημεία. Απ' την αρχή φαίνεται εάν υπάρχει χημεία, κατάλαβες; Απ' την αρχή. Οπότε δεν πειράζει, μες στο παιχνίδι είναι κι αυτό», εξήγησα.
«Έρχεστε λίγο;», φώναξα βγαίνοντας στο σαλόνι —ντυμένος— ύστερα από λίγο. «Δεν έγινε η συνεύρεση, δεν είχαμε επαφή με την κοπέλα, οπότε δώστε μου τα χρήματα πίσω», έκανα γνωστό στην υπηρεσία, η οποία μπήκε στο κουζινάκι για να βγει μ' ένα δεκάρικο στο χέρι. «Δεν... κοπέλα μου;». «Τι;», γύρισα προς το μέρος της. «Δεν αρέσει η κοπέλα μου;», επανέλαβε. «Ε, δεν έκανε αυτά που ήθελα. Της είπα να με φιλήσει λίγο, το έκανε χωρίς όρεξη. 'Ηθελε να καυλώσω μόνος μου. Δεν γίνεται αυτό (τόσο εύκολα πια)».
«"Δεν αρέσει η κοπέλα μου;". Δεν αρέσει η κοπέλα σου!», μονολογούσα καθώς διέσχιζα διαγώνια την Κολωνού, πηγαίνοντας προς το αμάξι μου.