Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πέμπτη, ώρα 11:51 π.μ
'Ενας τενεκεδένιος τοίχος έφραζε τη δίοδο προς το ημιυπόγειο. Υποχρεωτική πορεία λοιπόν δεξιά.Το καινούργιο υπερυψωμένο ισόγειο λειτουργούσε. Στο ευρύχωρο σαλόνι του καθόταν ένας μελαψός συναγωνιστής. Κάθισα παραδίπλα. «Γεια σας!», μας ευχήθηκε η υπηρεσία. «Καλημέρα», μας ευχήθηκε κι η πόρνη που την ακολουθούσε˙ μια μπικινοφορούσα νεαρή, με ίσιο καστανό μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, ενδιαφέρον πρόσωπο, μικρό στήθος, κανονικό (προς χαμηλό) βάρος, αψηλούτσικη —πάνω στα πορνοτάκουνα—, καλοσχηματισμένη.
«Το μωρό μου είναι, με ωραίο τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, από πάνω, όλες τις στάσεις, δέκα ευρώ». Ο συναγωνιστής την "έκανε" πριν η τσατσά τελειώσει. Του λόγου μου —αφού ολοκλήρωσε— σηκώθηκα και την πλησίασα με το ακριβές αντίτιμο στο χέρι.
«Μόλις ήρθε το μωρό μου και θα περάσεις ωραία!», ενημέρωσε και στη συνέχεια υποσχέθηκε. «Πώς τη λένε;», θέλησα να μάθω. «Ελένη», ήταν η απάντηση της μεσήλικης γυναίκας. Κίνησα προς το δωμάτιο του σαλονιού — και τα τρία δωμάτια ήταν άδεια. «Περάστε, γδυθείτε, κλείστε και την πόρτα σας και θά 'ρθει», μου χαμογέλασε.
Πράγματι ήρθε ύστερα από πέντε λεπτά.
«Γεια σου μωρό μου!». «Γεια σου, θα χρειαστεί και λίγο χαρτί, δεν έχει», την ενημέρωσα αμέσως — δεν υπήρχε παρά ένα υπόλειμμα από κωλόχαρτο. «Να πάω να πάρω», προθυμοποιήθηκε κι εξήλθε. «'Ηλθα μωρό μου!», μου χαμογέλασε έπειτα από λίγο, μ' ένα καινούργιο ρολό στο χέρι. «Μπράβο, καλώς ήλθες!», της χαμογέλασα, ολόγυμνος και ξαπλωμένος στο ικανοποιητικό κρεβάτι. «Καλώς σε βρήκα!», ανταπέδωσε και σπρώχνοντας κάτι με το πόδι της κατάφερε ν' ασφαλίσει την πόρτα που μέχρι τότε δεν ασφάλιζε και παρέμενε δύο δάχτυλα ανοιχτή.«Πώς το κλείνεις αυτό;», τέντωσα τον λαιμό μου. «Α, με το τακούνι, κατάλαβα». Είχε χρησιμοποιήσει το τακούνι του πορνοπάπουτσου σφηνώνοντάς το στη χαραμάδα. «Εγώ το χάλασα, σήμερα το πρωί και τώρα πήρα τον φύλακα νά 'ρθει να το φτιάξει. Μου λέει: "Τι, χαλνάς τις πόρτες;". "Ε, τι να κάνω; Χάλασε", του λέω», παραδέχτηκε και στη συνέχεια εξήγησε.
«Μμμ... τι κάνεις μωρό μου;», έγειρε από πάνω μου φέρνοντας το πρόσωπό της πολύ κοντά στο δικό μου. «Καλά μωρό μου, από πού είσαι;», απάντησα και στη συνέχεια ρώτησα, χαϊδεύοντας τα μαλλιά της. «Εμένα με λένε Ελένη Πετράκη», ήταν η απάντησή της — πάλι καλά που δεν μου είπε: Ελένη Πετρουλάκη... «Ελληνίδα είσαι;». «Μμ» (καταφατικό). «Σώπα...». «Δεν σου λέω ψέματα. Είμαι από την Κρήτη, απ' τα Χανιά». «Α, ωραία... Κι εγώ 'Ελληνας είμαι».
Ξεκίνησε με φιλάκια και ηδονικά γλειψιματάκια σε θηλές, λαιμό, μάγουλα —πλησίασε πολύ κοντά στο στόμα μου, αλλά δεν με άφησε να τη φιλήσω— μαλακίζοντάς με ταυτόχρονα. «'Ετοιμος», της έκανα γνωστό — εν τω μεταξύ είχα αναλάβει εγώ το τρίψιμο της ψωλής μου. «Ωραίος!», μ' επαίνεσε κοιτάζοντας τη στύση μου.
Ακολούθησε πέρασμα της καπότας σαν κάλτσα, αλλά χωρίς να πάρει αέρα η θηλή και ξεκίνημα μιας αργής, βαθιάς πίπας, που συμπεριλάμβανε: ηχηρά «ποπ», χαμηλής έντασης «μμμ», έντονο άι κόντακτ. Βγάζοντας το βρακάκι της στήθηκε στα τέσσερα˙ απέναντι απ' τον κρεμαστό καθρέφτη. 'Ηταν ήδη λιπασμένη. Χώθηκα μέσα της κι άρχισα να μπαινοβγαίνω νιώθοντας ικανοποιητικά την πρόστριψη. Δεν άργησα ν' αναφωνήσω: «Αχ!» και να συμπληρώσω: «Τέλειωσα, θενκ γιου». Προσθέτοντας ένα «τσαφ!», στο κωλομέρι της. «Εντάξει μωρό μου;», ενδιαφέρθηκε να μάθει λίγο μετά την αποκόλληση. «Οκέι», της απάντησα ψιλολαχανιασμένος. «Να 'σαι καλά μωράκι μου», μου χαμογέλασε βάζοντας το κιλοτάκι της. «Και 'συ», ανταπέδωσα. «Καλή συνέχεια», μου ευχήθηκε ανοίγοντας την πόρτα — έξω περίμενε συναγωνιστής. «Γεια σου», της ευχήθηκα με τη σειρά μου.