Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Με τον δείκτη ανωμαλίας μου να παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα, ένιωσα την ανάγκη να πέσω με τα μούτρα στον βούρκο της ακολασίας που ακούει στο όνομα "Μεταξουργείο". Είχα, συγκεκριμένα, την ανάγκη να καταναλώσω λίγο φυσικό χυμό από τα γενετικά όργανα μιας συμπαθούς κορασίδας. Άλλωστε, ο φυσικός χυμός, όπως πάντα μας λέγαν γονείς και συγγενείς, πρέπει να είναι αναπόσπαστο μέρος των διατροφικών μας συνηθειών. Είχε περάσει κάμποσος καιρός από τότε που είχα πάρει τις βιταμίνες μου (οι οποίες άνηκαν σε μια υποψήφια δικηγόρο), οπότε σαν άλλος Οβελίξ, που ναι μεν έχει πέσει μικρός στην χύτρα με τον μαγικό ζωμό, έχει, δε, πάντα την ανάγκη να τον γευτεί και πάλι, έφυγα από το γαλατικό χωριό σε αναζήτηση μιας καλύτερης μοίρας.

Φτάνοντας στη Χώρα της Ηδονής, ένιωσα αυτό το γνωστό γλυκό σκίρτημα στο γαλατικό μου τσουτσούνι. Ήδη, φτάνοντας στα σύνορα της χώρας, δηλαδή κατεβαίνοντας την Αγίου Κωνσταντίνου, μπορούσες να μυρίσεις στον αέρα μυρωδιές και ευωδιές από τις ερωτικές περιπτύξεις που εξελισσόντουσαν στην περιοχή.
Έκανα τη βόλτα μου παρέα με άλλους συναγωνιστές από εξωτικές χώρες, με τους οποίους ανταλλάξαμε φιλοφρονήσεις και μοιραστήκαμε εμπειρίες από τη χώρα του Μεταξιού.
Η ώρα, όμως, πέρναγε και η ανάγκη μου για φυσικό χυμό μεγάλωνε. Οι επιλογές πολλές, αλλά επέλεξα να μπω στο νούμερο 23 της Κολωνού. Εκεί, εργαζόταν η Ρωξάννη. Πρόκειται για πολύ όμορφη κορασίδα, προερχόμενη από το ανατολικό μπλοκ, καστανόξανθη, με ωραία εκφραστικά μάτια, βυζά νούμερο 2, ικανοποιητική πίσω κίνηση και ανάστημα 1.70 περίπου. Έδωσα τα γαλατικά μου λεφτά και η υπηρεσία με οδήγησε στο δωμάτιο. Εκεί περίμενα αρκετή ώρα καθώς η κοπέλα είχε άλλα 2 δωμάτια πριν από μένα.

Τελικά, έφτασε η σειρά μου. Ακούγοντας τον ήχο των τακουνιών στον διάδρομο να πλησιάζουν, ήδη ξερόχυνα και πέρναγα στη σκοτεινή πλευρά της ηδονής. Η Ρωξάννη μπήκε στο δωμάτιο και φόρεσε κατευθείαν το κουστούμι σε πεσμένο όργανο (φάουλ). Την προέτρεψα να γυρίσει σε 69. Το μουνάκι της ήταν τώρα στο πρόσωπό μου, ενώ αυτή συνέχιζε μια πίπα στην οποία δεν έδινα και μεγάλη σημασία. Αρχίζω να περιεργάζομαι τα χείλια της, με τις πρώτες αναγνωριστικές βόλτες της γλώσσας μου στην περιοχή. Μπήκα στο παιχνίδι πιο έντονα, με αυτήν να εγκρίνει,
ενώ βελτίωνε το ρούφηγμα της γαλατικής μου ψωλής. Αυτό συνεχίστηκε για λίγη ώρα ακόμα, ώσπου κατάλαβα ότι αν συνεχίζαμε έτσι δεν θα προλάβαινα να προχωρήσω σε ένα αξιοπρεπές γαμήσι.

Με δική μου προτροπή κάθησε στα 4 και εγώ άρχισα τις διεισδύσεις. Μετά από λίγο, όντας σεληνιασμένος με τη θέα που είχα, ξεκινώ να τη γλύφω ξανά, σε αυτή τη στάση. Αυτή μου είπε "μη, δεν πρέπει" κι εγώ με τη σειρά μου σεβάστηκα τη θέλησή της, έβαλα το πουλί μου μέσα της και γέμισα το κράνος μετά από λίγες ωθήσεις. Η φίλη Ρωξάννη, όμως, με προέτρεψε να την γλύψω και πάλι, αυτή τη φορά σε κανονική στάση. Φυσικά δέχτηκα αδιαμαρτύρητα και ξεκίνησα να ξετυλίγω την τεχνη μου πάνω στο όργανό της, που πλέον είχα τόσο πολύ ανάγκη.
Αποδίδοντας, λοιπόν, φόρο τιμής στον τόπο από τον οποίο όλοι προερχόμαστε και, ως γνωστόν, εκεί παλεύουμε μια ζωή να ξαναμπούμε, η Ρωξάννη με κέρασε τους χυμούς της.

Οι ανάγκες μου είχαν ικανοποιηθεί και με το παραπάνω. Ένιωθα, πλέον, αναζωογονημένος. Σαν να βρήκα τον Πανοραμίξ στο Μεταξουργείο και επιτέλους έκανα μια βουτιά στην χύτρα με τον μαγικό του ζωμό.
Τελικά, όσα σου λένε ως παιδί συνήθως τα γράφεις εκεί που δεν πιάνει μελάνι, ενώ ως ενήλικας βλέπεις την πραγματική τους αξία και ακούς ξανά τα σοφά λόγια των συγγενών σου.
Ζήτω ο φυσικός χυμός, δόξα και τιμή σε όλες τις κορασίδες που μοιράζονται μαζί μας τους ζωμούς τους!