Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Δευτέρα, 21:55
Εκείνη την ώρα το ανακαινισμένο σαλόνι και τα επίσης ανακαινισμένα δωμάτια του ορόφου ήταν άδεια από κόσμο, ενώ η μουσική από τον easy 97,2 ακουγόταν στο τέρμα. Στάθηκα όρθιος σε μια άκρη. Μετά από λίγο ακολούθησαν μερικοί ενθουσιώδεις αλλοδαποί έφηβοι. Εμφανίστηκε κι ο γνωστός θηλυπρεπής μακρυμάλλης υπηρέτης. «Γεια σας παιδιά, η κοπέλα είναι! Η κοπέλα έχει μουνάκι, τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, από πάνω, από κάτω, πολύ καλή στο δωμάτιο!». «Γεια σας!». Από πίσω του ερχόταν η γυμνόστηθη Νατάσα, μια μετριοχαμηλού αναστήματος κατάξανθη νεαρή, με ίσιο μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά πιασμένο σε αλογοουρά, πρόσωπο βορειοευρωπαϊκό, μικρό στήθος, αδύνατο καλοσχηματισμένο κορμί. Τ' όλο σύνολο ισορροπούσε πάνω σε πορνοπάπουτσα. «Hello!... How are you?», ενδιαφέρθηκε να μάθει ένας απ' τους εφήβους, προξενώντας το γέλιο των υπολοίπων. Ο τσάτσος κοίταξε χολωμένος το πάτωμα. Τον πλησίασα με το δεκάρικο στο χέρι. «Περάστε κύριε, μέσα», μου έδειξε μια απ' τις κάμαρες του σαλονιού. Μπήκα στην απέναντι.
Η Νατάσα άνοιξε την πόρτα αμέσως μετά το επόμενο σαλόνι. «Γεια σου...», ευχήθηκε χαμηλόφωνα. «Γεια σου... καλά είσαι;», χαμήλωσα τη φωνή μου επίσης. «Καλάαα...» Ξάπλωσα και 'κείνη ξεβρακώθηκε. «Από πού είσαι;», ρώτησε γονατίζοντας πλάι μου. «'Ελληνας». «'Ελληνας;...». «Εσύ, Ουκρανή;». Δεν θυμάμαι τι μου απάντησε... Ξεκίνησε δίνοντάς μου από ένα φιλάκι στην κάθε θηλή και στη συνέχεια ετοίμασε την καπότα. Η πίπα της ήταν ρουφηχτή και δυνατή απ' την αρχή. Πιασίματα και χουφτώματα δεχόταν αφειδώς. «Νατάσα!». «Μμμ... Ποπ! Τι θέλεις;». «Κρικ κρικ κρικ...», σηκώθηκα στα γόνατα. «Κάτσε έτσι...», της έδειξα να σταθεί στα τέσσερα. «Μπράβο, έτσι...», θαύμασα το καλοσχηματισμένο καραφλό αιδοίο, τη στρογγυλή κωλοτρυπίδα (με μια υποψία αιμορροΐδας), τα beautifully shaped buttocks. Δεν κοίταζε τον διπλανό καθρέφτη παρά κρατούσε το κεφάλι με τα δυο της χέρια κι έβλεπε μπροστά. Την έπιασα απ' τη μέση, εισχώρησα στον κόλπο της κι άρχισα να μπαινοβγαίνω. «Κρικ κρικ κρικ!...». Κάποια στιγμή τραβήχτηκα. «Για ανέβα λίγο κι από πάνω...», της ζήτησα κι όταν μου έκανε χώρο για να ξαναξαπλώσω, «κρικ κρικ κρικ», πραγματοποιώντας βαθύ κάθισμα με πήρε μέσα της κι άρχισε ν' ανεβοκατεβαίνει αργά κρατώντας τα γόνατά μου. 'Εχυσα κατά τη διάρκεια ενός έντονου τριψίματός της μπρος-πίσω.
«Πάντα απόγευμα δουλεύεις;». «Απόγευμα και νύχτα». «Αα, μέχρι το πρωί στις έξι! 'Αντε, καλό κουράγιο...». «Μμ (καταφατικό)... Γεια!». «Γεια σου, ευχαριστώ!...».