Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τρίτη, ώρα 18:10
Ο συμπαθητικός, αδύνατος, μουστακαλής, μεσήλικος υπηρέτης ήταν ξεκάθαρος: «Γεια σου! Οι κουκλίτσες μου κάνουν: τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, με δέκα ευρώ! Πάρα πολύ καλές στο δωμάτιο και σιγά σιγά!». Εμφανίστηκαν η αψηλή, αδύνατη, ξανθωπή Χριστίνα, «Γεια σου!» και η ακόμα πιο αψηλή, επίσης αδύνατη Ανέτα, «Γεια σου!», με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη πιασμένο σε αλογοουρά, ομορφούτσικο πρόσωπο, μικρό στήθος, καλοσχηματισμένο κώλο, άσπρη επιδερμίδα, διάστιξη στο δεξιό μπράτσο. Πριν αρχίσουν τα «φιλάκια εδώ, εδώ, εδώ!», εμφάνισα ένα δεκάρικο κι έκανα γνωστό πως θα περνούσα με την Ανέτα. «'Ελα, πέρνα...» μου είπε η Χριστίνα. Πλήρωσα τον τσάτσο και προχώρησα στον διάδρομο. Τα τρία δωμάτια ήταν άδεια. Διάλεξα το μεσαίο. 'Ενα ανήλιαγο κελί που βρωμοκοπούσε τσιγαρίλα, μέσα στο οποίο ανέμεινα την Ανέτα επί έντεκα λεπτά. Κατά τη διάρκεια της αναμονής, απ' την τηλεόραση στο κουζινάκι, ακούγονταν διάλογοι, ενώ κανένας απ' τους τρεις τους δεν μιλούσε. Θα παρακολουθούσαν κανένα σίριαλ...
Δύο λεπτά πριν ακούσω τα τακούνια της να πλησιάζουν κόσμος μπήκε στο σαλόνι κι ένας μικρός χαμός από φωνές, γέλια, προτροπές ακολούθησε. Η πόρτα άνοιξε δυνατά!... «Γεια σου», ξαναευχήθηκε μέσα απ' τα δόντια της. «Γεια σου», της ευχήθηκα με τη σειρά μου. Η γυμνόστηθη νεαρή ξεβρακώθηκε και χωρίς να βγάλει τα πορνοπάπουτσα ξάπλωσε πλάι μου, κολλητά, αρχίζοντας να παίζει το πουλί μου. Κάποια στιγμή ανέλαβα εγώ, ενώ εκείνη συνέχισε να μου χαϊδεύει-μαλάσσει τ' αρχίδια, έχοντας το βλέμμα της στυλωμένο εκεί. «Πάντα εδώ δουλεύεις εσύ, ε;», ρώτησα κάποια στιγμή. «Ναι», απάντησε σιγανά. «Εδώ και δίπλα (στον όροφο)», συμπλήρωσα. «Δίπλα δεν δουλεύω τώρα, μόνο εδώ», διευκρίνισε. «Ααα...». «Εντάξει, αν φύγω τώρα θα πάω δίπλα, δεν θα πάω πουθενά αλλού», διόρθωσε. «Οκέι... Δεν μου λες, εδώ κανένα φιλάκι δίνεις εσύ;». Αν και είχα ψιλοκαυλώσει (στο ενδιάμεσο της είχα ρουφήξει τις ρώγες, ενώ το χούφτωμα έπεφτε σύννεφο) δεν έχανα να ρωτήσω, μιας και δεν θα με χάλαγε καθόλου να "κουφαινόμουν" για δεύτερη φορά μέσα σε 24 ώρες... Δυστυχώς όμως η απάντησή της ήταν: «'Οχι, εγώ δεν φιλάω μωρό μου». «Εντάξει», τη σεβάστηκα. «Να σε χαϊδεύω, εντάξει, με το στόμα, όχι», ένιωσε την ανάγκη να εξηγήσει. «Οκέι». Συνεχίσαμε το ψευτομπαλαμούτι για λίγο ακόμα.
«Για βάλε την καπότα, μήπως μπορέσω να κάνω κάτι», της ζήτησα. Την άνοιξε με τα δόντια και την τοποθέτησε στη βάλανο της ημικαυλωμένης πούτσας μου. «Να την κρατήσω εγώ από κάτω (την ψωλή), εσύ ξετύλιξέ το...», πρότεινα. 'Αρχισε να τσιμπουκώνει ανεβοκατεβάζοντας το κεφάλι της γρήγορα. «Ξέρεις κάτι;...», είπα βλέποντας πως συνέχιζε με τον ίδιο ρυθμό. «Μμ;». «Μην ανεβοκατεβάζεις το κεφάλι τόσο γρήγορα, θα ζαλιστείς, πιο αργά και δούλευε το στόμα περισσότερο», τη συμβούλεψα. «Σλουρπ σλουρπ σλουρπ!», υπάκουσε. «Μπράβο, έτσι δεν κουράζεσαι, ενώ είναι καλύτερα και για μένα», έγειρα πίσω ικανοποιημένος.
Μετά από λίγη ακόμα ρουφηχτή πίπα, ένιωσα πως είχα καυλώσει ικανοποιητικά. «Κάτι έγινε, ε;», την κοίταξα, έχοντας πιάσει απ' τη βάση το καυλί μου κουνώντας το πέρα-δώθε. «Ναι», συμφώνησε αδιάφορα. «Για κάτσε τώρα ανάσκελα», της ζήτησα. «Κρικ κρικ κρικ...», ξάπλωσε ανοίγοντας τις ποδάρες. Το εφήβαιο το είχε ξυρισμένο, ενώ είχε αφήσει μια περιποιημένη γραμμή στο κέντρο. «Πω πω, μακριά πόδια έχεις!», σχολίασα και γέρνοντας μπροστά έχωσα τη λαστιχοντυμένη πούτσα μου στον λιπασμένο κόλπο της. «Κρικ κρικ κρικ!...», άρχισα να γαμάω. Εκείνη, στην αρχή, είχε τοποθετήσει τις παλάμες στο στήθος μου, για να διατηρεί μιαν απόσταση, ενώ στη συνέχεια, διαπιστώνοντας πως δεν ήμουν "βίαιος", με άφησε να ξαπλώσω πάνω της τοποθετώντας τα χέρια της στην πλάτη μου. Δεν χρειάστηκε να της ζητήσω ν' αλλάξουμε στάση, έχυσα ύστερα από λίγο.