Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τετάρτη, ώρα 18:30
Στο σαλόνι η γνωστή αλλοδαπή υπηρεσία ενημέρωνε νεαρό ημεδαπό συναγωνιστή. «Και οι δύο καλές είναι!». «Από πού είναι;». «Ρουμανία!», του απάντησε με συγκρατημένη αγανάκτηση. «Και οι δύο;», επέμεινε εκείνος. «Γεια σας», μου ευχήθηκε αγνοώντας την ερώτησή του, «μπήκανε στο δωμάτιο», συνέχισε και κατέληξε πως ήταν «δύο κούκλες!». «Ποιες είναι;», τη ρώτησα όρθιος με τα χέρια στις τσέπες. «Ελένη και Βανέσσα, βυζιάρα, και Ελένη ψηλή, κοκκινομάλλα». «Εντάξει, θα περάσω... 'Εχει δωμάτιο;», ρώτησα. «'Εχει, περάστε!», απάντησε δείχνοντάς μου εκείνο του σαλονιού. Μια συμπαθητική καμαρούλα. Της έδωσα τα δέκα ευρώ. «Ποια κοπέλα;», την άκουσα να ρωτάει πίσω απ' την πλάτη μου. «Στείλε μου εσύ, όποια να 'ναι!», απάντησα γυρίζοντας προς το μέρος της. «Ευχαριστώ πολύ», έκανε κολακευμένη και κοιτάζοντας προς τον συναγωνιστή είπε: «Τα 'δες; Τώρα έμεινες μόνος σου!». «Εγώ θέλω να τις δω», επέμεινε εκείνος.
Μετά από 2-3 λεπτά άνοιξε την πόρτα μία αψηλούτσικη, πάνω στα πράσινα ελεκτρίκ πορνοπάπουτσα, νέα γυναίκα, με σκούρο μαλλί μέχρι την πλάτη χαμηλά, καλούτσικο πρόσωπο, ομορφοσχηματισμένο κορμί, με δύο μεγάλα τατουάζ, ένα στον δεξιό ώμο κι ένα στην αριστερή ωμοπλάτη, μεσαίο στήθος, σχετικά ωραίο κώλο, χυτά πόδια.
«Γεια σου!». «Εσύ ποια είσαι;», την κοίταξα καθώς ξέβγαζα τα χέρια μου στον νιπτήρα. «Η Βανέσσα είμαι!», απάντησε ανάλαφρα. «Α, μου 'στειλε τη Βανέσσα η κυρία...», είπα καθώς σκουπιζόμουν με καθαρό κωλόχαρτο. «Ποια ήθελες;», σοβάρεψε. «'Οχι, εσένα! Δεν έχω πρόβλημα... Της είπα (της υπηρεσίας) να μου στείλει όποια εκείνη ήθελε. Της άφησα το ελεύθερο που λένε, χε χε.» «Εντάξει», χαλάρωσε και κατεβάζοντας το πάνω μέρος από το εσώρουχό της, αποκαλύπτοντας ολόγυμνο το στήθος της, άνοιξε το προφυλακτικό. Τη σκισμένη συσκευασία επιχείρησε να την πετάξει από απόσταση στο καλαθάκι των απορριμμάτων. Τζίφος!... «Δεν έχεις καλό σημάδι...», σχολίασα. «Ε, ναι...», παραδέχτηκε μειδιώντας.
Στενός ο χώρος και καθώς πέρασα από δίπλα της την έσπρωξα ελαφρά. «Οπ, σόρρυ!». «Δεν πειράζει αγάπη μου...», με συγχώρεσε και βάζοντας, στη συνέχεια, την καπότα στο στόμα γονάτισε πάνω στο στρώμα περιμένοντάς με να ξαπλώσω για να ξεκινήσει. «Ζέστη έχει εδώ μέσα ή μου φαίνεται;...», αναρωτήθηκα απλώνοντας το χέρι μου στις περσίδες του εν λειτουργία κλιματιστικού. Τελικά ξάπλωσα ανάσκελα.
Η καλυμμένη πίπα της ήταν χωρίς χέρια, ρυθμική, βαθιά, με λίγα, χαμηλής έντασης, «μμμ...». 'Υστερα από δυο-τρία λεπτά ήμουν σε θέση να γαμήσω. «Βανέσσα...». Ποπ!... 'Ελα» «Κάτσε στα τέσσερα». Πήρε θέση τουρλώνοντας τον κώλο. Μπροστά στα μάτια μου είχα μια υπέροχη θέα: δύο ωραία κωλομέρια, ένα στρογγυλό περικλανίδιο κι ένα καλοφτιαγμένο ξυρισμένο αιδοίο! Πλησίασα, έχωσα την ψωλή στη μουνότρυπα κι άρχισα να γαμάω. Εκείνη μας κοιτούσε απ' τον διπλανό επίτοιχο καθρέφτη. Είχα καλή αίσθηση, οπότε δεν άργησα να ολοκληρώσω. Εκτός απ' το πέος μου, μέσω του ελαστικού της καπότας, τα χείλη της δεν άγγιξαν τίποτε άλλο πάνω μου...
«Μέχρι τι ώρα δουλεύεις εσύ;», ενδιαφέρθηκα να μάθω. «Μέχρι 24:00 μάτια μου». «Από τι ώρα;». «Απ' τις 6:00».
Καθώς ετοιμαζόμασταν κάποιος απ' έξω ακούστηκε να ρωτάει τι πρόγραμμα προσφερόταν, οπότε πριν η υπηρεσία ξεκινήσει ν' απαντήσει, άκουσα τη Βανέσσα να λέει σιγανά: «Νόρμαλ σεξ». «Πάντα νόρμαλ σεξ, ε;», τη ρώτησα. «Ναι, υπάρχουν άλλες που κάνουνε φουλ, με 10 ευρώ...» (Τις τελευταίες δύο λέξεις τις πρόφερε απαξιωτικά). «Ξέρεις τι πελατεία έχουν αυτές όμως;», την "κούρντισα". «'Οχι, δεν έχουν!», απάντησε αμέσως. «Δεν έχουν;», έκανα τάχα μου αμφιβάλλοντας. «Δεν έχουν!» επέμεινε. «Πώς δεν έχουνε;». «Δούλευε εδώ, δυο βδομάδες πριν, μια που έκανε και τελειωτικό στο στόμα και τελειωτικό στο βυζί κι εγώ είμαι με κανονικό. Ε, εγώ έκανα 40-50 "καθαρά" κι αυτή, με φουλ, έκανε 15-16». «Τώρα αυτές τις εποχές κάνεις 40;», είπα πραγματικά εντυπωσιασμένος. «Κάθε μέρα κάνω», απάντησε με καμάρι.