Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Δευτέρα, ώρα 19:08
Είχα έρθει για την Εμμανουέλα. Μια Ρουμάνα –πιθανόν αθιγγανίδα– στις αρχές της τέταρτης δεκαετίας της ζωής της, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, συμπαθητικό-εκφραστικό πρόσωπο, μεγάλα μπομπόνια, σώμα με πιασιματάκια. Στο σαλόνι περίμεναν 3-4 συναγωνιστές. «Γεια σας, καθίστε λιγάκι, η κοπελίτσα είναι στο δωμάτιο!», μ' ενημέρωσε η υπηρεσία βγαίνοντας απ' το κουζινάκι, για να επιστρέψει εκεί αμέσως μετά. Κάθισα. 'Ομως δεν άργησα να βρεθώ πάλι όρθιος. Πλησίασα την είσοδο της κουζινούλας και παραμερίζοντας το υφασμάτινο διαχωριστικό ρώτησα ποια κοπέλα δούλευε. «Εμμανουέλα κύριε!», απάντησε η τσατσά, ενώ βλέποντάς με να βγάζω το πορτοφολάκι μου σηκώθηκε για «να ετοιμάσω το δωμάτιο». Η ετοιμασία του ψιλοάθλιου "κελιού" περιορίστηκε στο ψέκασμα με αρωματικό χώρου. «Περάστε κύριε!». «Τι πρόγραμμα έχει;», θέλησα να μάθω δίνοντάς της ένα χαρτονόμισμα των δέκα. «Τσιμπουκάκι, μουνάκι, εξήντα εννέα, ισπανικό, ελεύθερα πιασίματα». «Οκέι!», συμφώνησα και προχώρησα στο εσωτερικό.
Μέχρι ν' ανοίξει η πόρτα περίμενα κανένα δεκάλεπτο. «Τι κάνεις, καλά είσαι;», με ρώτησε με χαμόγελο. «Καλά Εμμανουέλα». «Από πού είσαι αγάπη;», ενδιαφέρθηκε να μάθει. «'Ελληνας». «'Ελληνας;». «Εσύ από πού είσαι;», ρώτησα με τη σειρά μου αντί να της επιβεβαιώσω αυτό που μόλις είχα πει. «Ρουμανία, αγάπη!». Εντωμεταξύ είχε μείνει ολόγυμνη και σαλτάροντας στο κρεβάτι με καπάκωσε. «Ωωω, τι ωραία μυρίζει!», έκανε πλησιάζοντας τη μύτη της στο στήθος μου. «Τι κάνει, κρέμα;». «Εε, μπάνιο έχω κάνει κι έχω βάλει κολόνια», εξήγησα. «Τζελ, τι τζελ;», επέμεινε. «'Οχι!... Σαπούνι, μπάνιο και κολόνια... παρφιούμ!», διευκρίνισα. «Πολύ ωραία!... Σαπούνι, μμμ!...», επιδοκίμασε. Καλά αρχίζαμε...
Ξεκίνησε περιφέροντας τ' αφράτα βυζιά της στον κορμό μου, ενώ συνέχισε με φιλάκια και γλειψιματάκια σε στήθος, θηλές, λαιμό, μάγουλα, αυτιά. Δεκτική ήταν και στα δικά μου φιλιά-γλειψίματα στ' αυτά σημεία του σώματός της.
«Χρατς!». 'Ενα τυλιγμένο κόκκινο προφυλακτικό βρέθηκε στο χέρι της, ενώ εκείνη χαμογελώντας μού πρότεινε: «'Ελα, ας κάνουμε πίπα, έτσι;». Δεν είχα λόγο ν' αρνηθώ. «Μμμ!... Σλουρπ σλουρπ σλουρπ!... Ποπ! Σλουρπ σλουρπ σλουρπ!...». Τσιμπούκωνε ικανοποιητικά. «Για να δοκιμάσω να σε πάρω στα τέσσερα!...», της ζήτησα ύστερα από λίγο. «Πισωκολλητό;». «Ναι ναι!». Στήθηκε, με το μάγουλο στο μαξιλάρι και τον πισινό ψηλά. «Λίγο πιο ψηλά...», ζήτησα να διορθώσει τη στάση της έτσι ώστε να "μπω" σωστά. «'Ετσι;», ρώτησε φέρνοντας τον κώλο της στη θέση που επιθυμούσα. «Ναι ναι!», απάντησα κι έσπρωξα την ψωλή μου μέσα (στο μουνί)!
«Αχ, ναι, ωωω, τι ωραία!...». «Πλαφ πλαφ πλαφ!...». «Α!...Α!... Μμμναι!...». «Πλαφ πλαφ πλαφ!...». Γαμούσα νιώθοντας ικανοποιητικά την πρόστριψη. Κάποια στιγμή άρχισε να μ' ενοχλεί το γόνατό μου... «Θα κάνουμε κάτι άλλο!», της είπα "ξεκολλώντας" από πίσω της. «'Αλλο!... Ναι,τι τέλεις;», συμφώνησε με θέρμη. «Περίμενε!...», της ζήτησα και τέντωσα το πόδι μου. «Δεν πειράζει, ό,τι τέλεις! Τι σ' αρέσει;», έκανε γυρίζοντας προς το μέρος μου. Της έδειξα πως θα επιθυμούσα να συνεχίζαμε ιεραποστολικά. Ξάπλωσε κι άνοιξε τα σκέλια. "Φώλιασα" ανάμεσά τους κι άρχισα τη γάμευση, κατά τη διάρκεια της οποίας επιχείρησα και πέτυχα να πάρω ένα-δυο ψιλογλωσσόφιλα... Ψιλό- όμως, όπως το γράφω... Δεν άργησα να χύσω. Με αντάμειψε μ' ένα «μπράβο!», ενώ λίγο πριν αφαιρέσω την καπότα παρατήρησε: «Ω, τι πολύ σπέρμα έχει!».
«Πώς πάει η δουλειά;», ενδιαφέρθηκα να μάθω καθώς ετοιμαζόμασταν. «Λίγο ντουλειά, όχι πολύ», παραδέχτηκε. «Για όλα τα μαγαζιά ισχύει αυτό», είπα κάτι που σίγουρα γνώριζε. «Κάνει πολύ βόλτα παιντί!... Καταλαβαίνεις; Ντεν έχει λεφτά... Τι να κάνω αγάπη... Παλιά πολύ ντουλειά ακούω!... Δέκα χρόνια παλιά, δεκαπέντε, ένα κοπέλα κάνει πολύ σεξ, 100 πελάτες! Μπαμ μπαμ μπαμ!... Τώρα όχι, λίγο!». «Μα υπήρξαν κοπέλες που κάναν περιουσίες έτσι, βγάλαν πολλά λεφτά κι ανοίξαν δικά τους μπουρδέλα!», υπερθεμάτισα. «Ναι ναι ναι! Αυτό, αφεντικό δικό μου, παλιά δουλειά μπορντέλο!», μου αποκάλυψε. «'Αλλες εποχές τότε. Καλές εποχές!». κούνησα το κεφάλι. «'Αντε γεια σου αγάπη, φιλάκια, γεια γεια γεια!».