Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Καιρός να παραδεχτούμε ότι όλα μπορεί να μας συμβούν στα πορνεία.

Ίσως και να το επιδιώκουμε ...

Στα πορνεία θέλουμε να ερωτευτούμε για λίγα λεπτά. Όχι για πολύ και όχι για μόνιμα.

Αυτό για ορισμένους φωστήρες κοινωνιολόγους σημαίνει ότι οι πουτανιάρηδες δεν είναι φυσιολογικοί άνθρωποι ή ότι δεν έχουν ωριμάσει αρκετά έτσι ώστε να μπορούν να έχουν μια ολοκληρωμένη σχέση.

Παραμύθια !

Απλά ο πουτανιάρης είναι πραγματιστής διότι αντιλαμβάνεται τον έρωτα ως στιγμιαία κατάσταση (όπως είναι εξάλλου) και όχι ως μόνιμη.

Πολλές φορές τον αντιλαμβάνεται ως μια στιγμιαία κατάσταση που ο ίδιος νομίζει ή όπως τον κάνει να πιστέψει η εργαζόμενη πουτάνα.

Άλλες φορές πάλι, απλά θέλουμε να ξεφορτωθούμε τα γραμμάρια σπέρματος για να απαλλαγούμε από τον πόνο και τον φόρτο στα αρχίδια μας, την ψωλή μας και την ψυχή μας.

Αρκετές φορές όμως, βγαίνουμε από τα μπουρδέλα μετά το γαμήσι και νιώθουμε σχεδόν μετέωροι γεμάτοι απορία για αυτό που μας συνέβη ή απέραντα κενοί και ματωμένοι.

Οι δρόμοι των πορνείων ακολουθούν σιωπηλά τα πατήματα μας παίζοντας, ανεξήγητα, κυρίαρχο ρόλο στις επιλογές μας.

Εκτός των άλλων γαμάμε καλύτερα στο δρόμο που νοιώθουμε άνετα και όχι στο δρόμο που θα βρούμε την καλύτερη ή την ωραιότερη πουτάνα. Κάθε πουτανιάρης έχει τον δικό του δρόμο ή πιο συγκεκριμμένα το δικό του πορνείο που καυλώνει σχεδόν αυτόματα πριν ακόμη τον αγγίξει η πουτάνα.

Σχεδόν όλες τις φορές ο πουτανιάρης νοιώθει την μέγιστη διέγερση ακούγοντας τα τακούνια να πλησιάζουν στην πόρτα. Όταν ανοίξει η πόρτα και μπει στο δωμάτιο η πουτάνα, χάνεται η μισή καύλα.

Περίεργα πράγματα ...

Σπέρμα, αίμα και ψέμα λοιπόν στα πορνεία του κόσμου.

Μπήκα το μπουρδέλο που είχα ήδη πληροφορηθεί ότι εργάζεται μια νέα πουτάνα, η Τζούλια, με ενδιαφέρουσες αναλογίες, συμπαθητικό πρόσωπο και πολύ μακριά μαλλιά μέχρι την κω(ο)λοτρυπίδα. Το μειονέκτημα της ήταν ότι δεν γνώριζε Ελληνικά. Γιατί εγώ γνώριζα;

Την είδα και μου άρεσε με την πρώτη ματιά. Όμως μου δημιούργησε την εντύπωση ότι μάλλον δεν ήθελε να γίνει πουτάνα ή κάτι τέτοιο. Μας χαμογελούσε βεβιασμένα αγγίζοντας τα όρια της χαρμολύπης, χωρίς άνεση στο χώρο και στον χρόνο.

Μπερδεύτηκαν όλες μαζί αυτές οι σκέψεις και οι συλλογισμοί και έπρεπε να αποφασίσω σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα αν θα την ερωτευθώ.

Έχοντας πλέον πολλές αμφιβολίες ακολούθησα την συμβουλή του θείου μου του Καπετάνιου που πάντα μου έλεγε να γαμάω και μάλιστα αμέσως όταν έχω αμφιβολίες για κάτι. Πολύ δε περισσότερο αν έχω αμφιβολίες για μια πουτάνα.

Μπήκα στο δωμάτιο και ετοιμάστηκα.

Η ζέστη ήταν υπερβολική και το δωμάτιο δεν ανέπνεε από πουθενά παρά μόνο από το άνοιγμα της πόρτας. Περίμενα λοιπόν καυλωμένος να ανοίξει την πόρτα η πουτάνα για να αναπνεύσω.

Μετά από λίγο άνοιξε η πόρτα και μπήκε η Τζούλια. Με χαιρέτησε αλλά εγώ καθυστέρησα να την χαιρετήσω γιατί κοίταξα να πάρω μια βαθιά ανάσα στα γρήγορα.

Κοίταξε τον πούτσο μου με έκπληξη λέγοντας μου ότι είναι πολύ χοντρός.

Και τι να κάνουμε τώρα; να τον λιμάρουμε; ή να τον κόψουμε;

Αυτός πια ο επαγγελματικός ρατσισμός με τους χοντρόπουτσους, τους στραβοψώληδες και τους υπερ-καυλωμένους είναι απαράδεκτος.

Ξεκίνησε την περιποίηση δείχνοντας ότι δεν είχε σχετική εμπειρία ή ότι βαριόταν να κάνει πίπα. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ποιο από τα δύο ίσχυε. Το αποτέλεσμα ούτως ή άλλως ήταν απογοητευτικό.

Ανέβηκε από πάνω μου και μου έπιασε τον μισό πούτσο για να μην μπαίνει όλος μέσα. Ο ρυθμός της ήταν άβολος, σπαστικός και αδιάφορος.

Για να σώσω την κατάσταση, την γύρισα πισω(ο)-κω(ο)λητό έτσι ώστε να δώσω ρυθμό και να τελειώσω.

Η Τζούλια όμως είχε μεριμνήσει να φέρει μαζί της την κρέμα και να ξαναβάλει για τρίτη φορά μπόλικη κρέμα στο μουνί της. Τελειώνοντας παράτησε το σωληνάριο πάνω στα μαλλιά της! Τι να κοιτάξω; το σωληνάριο ή τα μακριά της μαλλιά;
Το μουνί της είχε γίνει πηγάδι και δεν αισθανόμουνα τίποτα.

Εκείνη την στιγμή η τσατσά έκλεισε το ραδιόφωνο και ξεκίνησε τα τραγουδάει ένα βαρύ ζεϊμπέκικο ... "άνοιξε πέτρα για να μπω ... μου σκότωσαν το σταυραϊτό και τον αυγερινό"

Εκτός ότι τα μοιρολόγια δεν βοηθάνε την καύλα, η τσατσά φάλτσαρε ανυπόφορα!

Η ζέστη του δωματίου είχε αυξηθεί υπερβολικά, ο αέρας ολοένα λιγόστευε και τα αρχίδια μου άρχισαν να πονάνε από την καύλα και από το παράπονο που δεν μπορούσαν να χύσουν.

Βλαστήμησα την ώρα που είχα μάθει μουσική ...

Σηκώθηκα από το πορνο-κρέβατο και δεν είπα τίποτα. Μάλλον δεν είχα διάθεση τίποτα να πω. Ούτως ή άλλως δεν μπορούσα καλά-καλά να αναπνεύσω.
Ο πούτσος μου ήταν υπερ-καυλωμένος και ιδρωμένος όπως και όλο μου το σώμα από την πολύωρη προσπάθεια σαν δουλοπάροικος στην Μεσαιωνική Ευρώπη.

Είναι ανεξήγητο που καταφέρνουμε να είμαστε στεναχωρημένοι και ταυτόχρονα καυλωμένοι!

Η Τζούλια ήταν ξεκούραστη, ανέπνεε άνετα, χωρίς μια σταγόνα ιδρώτα και με κοίταζε σαν να ήθελε να λύσει σύνθετα θεωρήματα της τροπικής λογικής ή το θεώρημα του Kurt Gοdel.

Σίγουρα δεν άξιζε το εικοσάρικο και μάλλον δεν θα κάνει πετυχημένη καριέρα ως πουτάνα αλλά ούτε και η τσατσά θα μπορέσει ποτέ να γίνει τραγουδίστρια.