Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τρίτη, ώρα 19:36.
Καιρό είχα να μπω στο ισόγειο αυτό μπουρδέλο, μιας κι όποτε περνούσα ήταν κλειστό.
«ΙΙΙΙΙ!», έτριξε η εξώπορτα καθώς την έσπρωχνα για να εισέλθω στο ψηλοτάβανο σαλόνι. «ΓΚΑΠ!... ΓΚΟΥΠ, ΓΚΟΥΠ!...», και χτύπησε δυο-τρεις φορές καθώς έκλεινε χωρίς ν' ασφαλίσει. Κάποτε, για ν' ανοίξει αυτή η πόρτα χτύπαγες κουδούνι. Υπηρεσία ήταν η αντισυναδελφική (συνήθιζε να μιλάει απαξιωτικά [«Ναι, πήγαινε στη γριά και άσχημη απάνω!»] για τη Μαρία τη Βουλγάρα [και όχι μόνο], που δούλευε στον διπλανό όροφο της Κολοκυνθούς 38, όταν κάποιος δεν περνούσε με τη δική της πουτάνα), βρωμόστομη, τρακαδόρα (συχνά ζητούσε τσιγάρα) καποτούλα-χωρίς, από Κολοκυνθούς 38 ισόγειο, υπόγειο της Κεραμεικού 13.
«Καλώς τους! (μέσα περίμενε όρθιος ένας συναγωνιστής) 'Εχει ωραίο τσιμπουκάκι ΚΑποτούλα χωρίς (τόνισε την πρώτη συλλαβή), ελεύθερα πιασίματα, ωραίο κρεβάτι, ωραίο σεξ, θα περάσετε πολύ ωραία! 'Ελα μωρό μου! (κάλεσε την πόρνη) Δέκα ευρώ παίρνει το κορίτσι μου! 'Ελα γιαβρί μου!». «Γεια σας», χαιρέτησε με σιγανή φωνή μια αψηλή μιλφ με ξανθό μακρύ μαλλί μέχρι την πλάτη (αργότερα διαπίστωσα πως ήταν τίγκα στη λακ), μέτριο έκφυλο πρόσωπο, μεσαίο πεσμένο στήθος (φορούσε εσωφόρι/κορμάκι), κανονικό σώμα, μακριά πόδια. «Γεια σου», την αντιχαιρέτησα. «Πάμε;...», ρώτησε χαμογελώντας. «'Ελα μωρό μου να περάσεις!», με παρότρυνε η τσατσά. «Ορίστε», της έδωσα το χαρτονόμισμα. «Πώς σε λένε;», ρώτησα την κοπέλα. «Μαρία!», πρόλαβε κι απάντησε η υπηρεσία δείχνοντάς μου ένα απ' τα άθλια δωμάτια του οίκου. «Ελάτε από δω κύριε!». 'Ομως δεν πρόλαβα να κάνω ένα βήμα και μου φώναξε: «'Ελα από δω, έλα από δω, έλα από δω!... Πήγαινε από 'κει (σ' ένα διπλανό, επίσης άθλιο δωμάτιο-κελί), γιατί αυτό το έχω σφουγγαρίσει!».
«Γεια σου μωράκι μου, τι κάνεις;», ενδιαφέρθηκε να μάθει η Μαρία μπαίνοντας τρία λεπτά αργότερα. «Καλά... Από πού είσαι Μαρία;». «Ρωσία». Πλησίασα τον νιπτήρα για να πλύνω τα χέρια μου. «'Ελα μωράκι μου!», με κάλεσε στο ρυπαρό κρεβάτι. «Περίμενε!», είπα ανοίγοντας τη βρύση για να συνεχίσω: «Δούλευες πουθενά αλλού εκτός από 'δω;». «Τώρα εδώ!», απάντησε. «Πριν πού δούλευες;», επέμεινα. «Μπαρ δουλεύω... », είπε και σταμάτησε. «Σε άλλα μπουρδέλα, δούλευες ποτέ;», της διευκρίνισα. «Εεε, σούντιο, στούντιο λίγο», απάντησε. «Σε ποιο στούντιο;», ζήτησα να μάθω. «Α, δεν ξέρω πως να σου πω... Εδώ κοντά...».
Ξάπλωσα πλάι της. «Πώς σε λένε;», με ρώτησε χαμογελώντας. Της είπα. «Μαρία!», μου είπε κι εκείνη. Χαμογέλασα και της χάιδεψα τα μαλλιά...
Χωρίς να βγάλει το κορμάκι ξεκίνησε μ' επιφανειακά φιλάκια κι ακρογλώσσια γλειψιματάκια σε θηλές, στήθος, κατεβαίνοντας προς τα κάτω, «Μπράβο, έτσι!...», επιδοκίμασα, φτάνοντας στη γεννητική μου περιοχή. Τότε της έκανα γνωστό πως το τσιμπούκι θα το ήθελα με καπότα. Συνέχισε γλείφοντας τους βουνώνες μου, ενώ πραγματοποίησε και περάσματα με τη γλώσσα της απ' τ' αρχίδια μου. Εγώ της θώπευα τον κώλο.
Δεν είχαν περάσει δύο λεπτά που είχε μπει στο δωμάτιο όταν άκουσα την καποτούλα-χωρίς να φωνάζει έξω απ' την πόρτα: «'Ελα κούκλα μου!... 'Ελα Μαράκι!». Δεν κρατήθηκα και της φώναξα: «ΤΙ "ΕΛΑ ΜΑΡΑΚΙ" ΒΡΕ, ΑΚΟΜΑ ΤΩΡΑ ΜΠΗΚΕ!». Ευτυχώς η πόρνη δεν έδωσε σημασία (αυτό θα έλειπε!...) και συνέχισε να γλείφει με την άκρη της γλώσσας τους αξύριστους όρχεις μου, εκπέμποντας απ' το στόμα της και κάποια «μμμ» "ηδονής"...
Μετά από λίγο είχα καυλώσει. «'Ελα μωρό μου, έλα μωρό μου!», είπε και πήρε την καπότα. «'Ασε, θα τη βάλω εγώ!», είπα και της την πήρα απ' τα χέρια. Το λεπτό ελαστικό ήταν ερυθρού χρώματος και ξετυλίχθηκε σωστά κατά μήκος του πέους μου. Καθόλου αέρας στη θηλή!
«'Ελα μωρό μου, έλα μωράκι μου!», έκανε κάπως ανυπόμονα, όπως και τις προηγούμενες φορές, και την επόμενη στιγμή άρχισε να με πιπώνει. Αθόρυβα. Ταυτόχρονα μου χάιδευε/τσίμπαγε τις ρώγες...
Δεν την άφησα να συνεχίσει για πολύ. Ζήτησα να πάρει θέση πισωκολλητού γονατιστού κι έχωσα το καυλί μου στη μουνάρα της! «'Ελα αγάπη μου, έλα μωρό μου! Μμμμ... Ναι μωρό μου, χύσε!», την άκουσα να με παροτρύνει έπειτα από μερικές ψωλιές.
Συνέχισα να γαμάω διατηρώντας έναν μέτριο ρυθμό... «πλαφ, πλαφ, πλαφ»... παράλληλα έσκυβα για να χουφτώνω τα μαλακά βυζιά της.
«'Ελα Μαρία!», ακούστηκε ξανά η καποτούλα-χωρίς έξω απ' την πόρτα. Κοίταξα το ρολόι μου. Στα έξι λεπτά...
«Ναι ναι, τώρα, ένα λεπτάκι, ένα λεπτάκι μόνο, ναι!», είπε σιγανά η Μαρία.
«'Αντε τώρα μη σου πω κι εσένα τίποτα με το «ένα λεπτάκι»!, είπα από μέσα μου. Παρ' όλα αυτά αποφάσισα να εκμεταλλευτώ εκείνο το «ένα λεπτάκι», οπότε συνέχισα αυξάνοντας τον ρυθμό. «Πλαφ πλαφ πλαφ». Κι αυξάνοντας τον ρυθμό. «Πλαφπλαφπλαφ!». Μέχρι που έπειτα από κάμποσες γαμικές ωθήσεις... «ΑΑΑ!...», έχυσα...