Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τετάρτη, ώρα 20:58
Πολύς ο κόσμος που περίμενε υπομονετικά στο σαλονάκι. Κάποια στιγμή ακούστηκε ο βόμβος του ασανσέρ κι ύστερα από λίγο η υπηρεσία ανακοίνωσε πως: «Η Σύλβια είναι, τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, φιλάκια στα βυζάκια, πολύ ωραία περιποίηση, 10 ευρώ».
Η περί ης ο λόγος παρουσιάστηκε στην είσοδο της κουζινούλας γυμνόστηθη, «Γεια σας!, και στάθηκε ακίνητη, με το βλέμμα στο πλήθος. Επρόκειτο για τη γνωστή "Ιταλίδα" πόρνη, απ' το ισόγειο της Ιάσονος 1, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά, συμπαθητικό πρόσωπο με κάπως σχιστά μάτια, μικρό προς μεσαίο στήθος, κορμί μ' ερωτικές καμπύλες, ωραίο κώλο, γεροδεμένα μπούτια.
Με μιας οι περισσότεροι κινήθηκαν προς τη στενή έξοδο, παρασέρνοντας και μένα μαζί...
Ξαναμπήκα. Καινούργιοι άνδρες γέμιζαν το μικρό σαλόνι. «'Ελα, έχουμε κόσμο», είπε η τσατσά κι επανέλαβε το πρόγραμμα. Η νεαρή πόρνη ξαναβγήκε.
Πλήρωσα κι η υπηρεσία μ' έστειλε πάνω. 'Ομως στον όροφο οι δύο πόρτες ήταν κλειστές. Κατέβηκα αναφέροντας το γεγονός. «Τώρα θα φύγει ο ένας, περιμένετε». Χρειάστηκε να περιμένω 4 λεπτά –με την τσατσά να σχολιάζει στο ενδιάμεσο: «Πολύ ώρα κάνει να ντυθεί αυτός...»– μέχρι να κατέβει ο σκουρόχρωμος συναγωνιστής. 'Οταν ξανανέβηκα, ανοιχτή ήταν η πόρτα του ικανοποιητικού δωματίου που πριν 14 ημέρες είχα συνευρεθεί με την Καταλίνα. Μπήκα. Σύντομα άκουσα τη Σύλβια να βγαίνει από δίπλα. Σε μένα ήρθε αφού πρώτα κατέβηκε για ένα σαλονάρισμα. Δεν μιλούσε πολύ κι ήταν σοβαρή. 'Εδινε (ήθελε να δώσει;) την εντύπωση πως δεν καταλάβαινε επαρκώς τα ελληνικά. Παρ' όλα αυτά με ξεκίνησε καλά... Περιφέροντας τα βυζιά της κατά μήκος του κορμού μου τα έφερε μέχρι τη μούρη μου επιτρέποντάς μου να τα ρουφογλείψω, ενώ δέχτηκε χωρίς αντίρρηση, εκτός απ' τα χουφτώματα μου και το δαχτύλιασμα του "γρασωμένου" μουνιού της. Επίσης έσκυψε κι έγλειψε αρκετά καλά τις θηλές μου, χαϊδεύοντας ταυτόχρονα τ' αρχίδια και παίζοντας τον πούτσο μου, χωρίς να παραλείψει και την περιοχή του λαιμού... Είχε έρθει η ώρα να μου φορέσει την καπότα. Το έκανε σαν να μου φορούσε σκουφί κι η πίπα που ακολούθησε δεν ήταν τίποτε το ιδιαίτερο. Είχα καυλώσει όμως από τα προηγούμενα οπότε... «Σύλβια!», «Γιες!», «Πολύ γρήγορα δεν φώναξε;», «10 λεπτά χρόνος...», «10 λεπτά, αλλά φώναξε από τα 4! Τέσσερα λεπτά είσαι εδώ».
Δεν υπήρχε περίπτωση να βιαστώ... Πρώτη στάση λοιπόν αυτή της γελαδάρισσας, με δυνατό κάτω-πάνω από 'μένα και κάποια στριφογυριστά και μπρος-πίσω από 'κείνη. Δεύτερη του πισωκολλητού γονατιστού. 'Οπου στήθηκε καλά και μ' άφησε να τη σφυροκοπήσω μέχρι που άκουσα το δεύτερο «Σύλβια!», τέσσερα λεπτά αργότερα. Μετά από κάμποσες γαμικές ωθήσεις έχυνα...
Καθώς έφευγα, η υπηρεσία βγήκε στο σαλονάκι και μου απολογήθηκε γιατί φώναξε νωρίς την κοπέλα: «Συγγνώμη που φώναξα πριν, δεν φώναξα για σας. Κάποιος πελάτης χτύπησε πιο νωρίς και πονάει, γι' αυτό φώναξα, να δω εάν είναι καλά. Συγγνώμη» Αυτά μου είπε. Εύγε για την πρωτοβουλία της να ζητήσει συγγνώμη, αλλά εγώ ακόμα δεν καταλαβα τι σχέση είχε η Σύλβια με τον χτυπημένο πελάτη. Η Σύλβια, με την οποία έμεινα ικανοποιημένος από τη συνεύρεση που είχαμε.