Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Απορούσα γιατί δεν υπήρχαν κριτικές για αυτό το μέρος τον τελευταίο καιρό, μιάς και κάνει μπάμ όταν περνάς από μπροστά και βρίσκεται απέναντι από μια καφετέρια και ένα προποτζίδικο. Δεν την γλιτώνεις, όλοι βλέπουν ποιοί μπαίνουν και ποιοί βγαίνουν.

Περνούσα τυχαία λοιπόν ανεβαίνοντας την Αλεξάνδρας και μπήκα να κόψω κίνηση.

Πρώτη εντύπωση το τούβλο που κρατάει την πόρτα ανοιχτή. Δεύτερη εντύπωση ο λιγομίλητος, με κουτοπόνηρη φάτσα μουστάκιας-τσάτσος. Παρακάτω ο διάλογος που είχα μαζί του.

Πελάτης: Γειά σας.

Τσάτσος: Καθήστε

-Βγαίνει η κοπέλα, την βλέπω, μπαίνει πάλι μέσα-

Τσάτσος: 30 ευρώ

Πελάτης: Ευχαριστώ

Αυτά. Δεν αλλάξαμε καμία άλλη κουβέντα, συννενοούμασταν με τα μάτια, λές και είμασταν κομμουνιστές στον εμφύλιο.

Η κοπέλα γύρω στο 1.70, ξανθιά, παχουλή με μοιρασμένα όμως τα κιλά, γύρω στα 35 με 40 ετών. Δεν μου είπε το όνομά της, υποθέτω ότι ήταν η περιβόητη Αλεξάνδρα, για την οποία διάβασα πιό πρίν και επειδή "συχνά κατά την διαρκεια της πράξης σαλιωνει το μουνί της", όπως περιγράφει και ο ZeroTolerance.

Και ο τσάτσος και η κοπέλα βρίσκονταν σε άλλη διάσταση. Η κοπέλα δεν συμμετείχε καθόλου, έδειχνε να δυσανασχετεί, σαν σε αγγαρεία, μύριζε περίεργα και δεν μιλούσε.

Το δωμάτιο βρισκόταν σε μετρια κατάσταση, δεν θα το χαρακτήριζα καθαρό, το κλιματιστικό κλειστό και οι πόρτες τόσο ψεύτικες, που άκουγα τον τσάτσο από την υποδοχή.

Ούτε κατα διάνοια αυτό το "μπουρδέλο", με όλη τη σημασία της λέξεως, δεν θα μπορούσε να είναι στούντιο.

Δεν ξέρω αν πέρασε ο νόμος για τους οίκους ανοχής που πρέπει να απέχουν 200 μέτρα από πλατείες και σχολεία. Δεν συμφωνώ βέβαια. Αλλά αν περάσει, αυτό το μπουρδελάκι πρέπει να κλέισει πρώτο. Αίσχος.